Hoi meiden,
Ik wil graag vertellen hoe het verlopen is bij de KNO-arts.
De arts kon haar in een paar seconden onderzoeken. Haar oren, neusamandelen en keelamandelen waren "reactief" zoals ze dat noemde.
Dat houdt dus in dat ze buisjes krijgt en dat haar neusamandelen eruit gaan. Als ze twee is gaan ze kijken of haar keelamandelen er ook uit moeten.
Haar trommelvliezen staan helemaal bol van het vocht en heeft een gehoorverlies tussen de 30 en 60 decibel. Dat kon ze niet precies vaststellen maar ze hoort alsof ze oordoppen in heeft.
Omdat de constante druk veel pijn oplevert en een gevaar voor het trommelvlies is kwam ze direct op de spoedlijst.
Twee uur later werd ik gebeld dat ze maandagochtend om 7:00 geholpen gaat worden en een nacht blijft ter observatie. Dat heeft ook te maken met het feit dat we op een eiland wonen en als er complicaties optreden is de kans groot dat we onderweg zijn.
Ik was zo opgelucht want ik voelde erkenning, eindelijk. Het is in februari precies een jaar geleden dat ze haar eerste oorontsteking had. We hadden natuurlijk lang het excuus "rs" maar die vlieger gaat niet op volgens de kno-arts.
De ha noemde mij afgelopen vrijdag een overbezorgde moeder, tja, deze moeder is wel bezorgd ja..............
Met Ruth gaat alles nog goed, ze is het niet zat en schuifelt lekker door het huis.... misschien dit weekend wel.
Nou dat was weer even.
Liefs Renske en Meike
Ik wil graag vertellen hoe het verlopen is bij de KNO-arts.
De arts kon haar in een paar seconden onderzoeken. Haar oren, neusamandelen en keelamandelen waren "reactief" zoals ze dat noemde.
Dat houdt dus in dat ze buisjes krijgt en dat haar neusamandelen eruit gaan. Als ze twee is gaan ze kijken of haar keelamandelen er ook uit moeten.
Haar trommelvliezen staan helemaal bol van het vocht en heeft een gehoorverlies tussen de 30 en 60 decibel. Dat kon ze niet precies vaststellen maar ze hoort alsof ze oordoppen in heeft.
Omdat de constante druk veel pijn oplevert en een gevaar voor het trommelvlies is kwam ze direct op de spoedlijst.
Twee uur later werd ik gebeld dat ze maandagochtend om 7:00 geholpen gaat worden en een nacht blijft ter observatie. Dat heeft ook te maken met het feit dat we op een eiland wonen en als er complicaties optreden is de kans groot dat we onderweg zijn.
Ik was zo opgelucht want ik voelde erkenning, eindelijk. Het is in februari precies een jaar geleden dat ze haar eerste oorontsteking had. We hadden natuurlijk lang het excuus "rs" maar die vlieger gaat niet op volgens de kno-arts.
De ha noemde mij afgelopen vrijdag een overbezorgde moeder, tja, deze moeder is wel bezorgd ja..............
Met Ruth gaat alles nog goed, ze is het niet zat en schuifelt lekker door het huis.... misschien dit weekend wel.
Nou dat was weer even.
Liefs Renske en Meike