Na het overweldigende nieuws dat mette was geboren gingen Meike en ik het avontuur aan...
Ik probeer het kort te houden.
Na 10 uur mocht ze niet meer drinken dus het ontbijt wat ze zelf had uitgesteld lustte ze toen wel... dat mocht niet meer...toen begon de "ellende" eigenlijk wel.
Door een koude en dichte Sneek wandelen met een hongerige dochter....
Om 11 uur naar het zh gegaan, toen viel ze in slaap. Ik snel nog wat eten in het restaurantje en ons melden op de afdeling.
Om 10 voor één zouden we geholpen worden, het werd 2 uur...
Het onder narcose brengen ging met 4 volwassenen wel...het was echt een gevecht.. toen werd ze slap en zeiden ze dat ik maar even een andere kant op moest kijken want haar ogen waren niet gesloten... tuurlijk keek ik wel.
Na een half uur hoorde ik gehuil, hé Meike mooi dachtik, goed teken..... not. Ik moest komen op de uitslaapkamer. Een bloederige rommel. De anejeweetwelsist zei dat de neusamandelen enorm waren en dat het dus grote wondjes zijn geworden die erg bloeden.
Pas om 12 uur s'nachts werd ze rustig, ze was ontzettend misselijk van de narcose en al het bloed dat in haar maagje was gelopen. Het opspugen was erg naar voor haar maar ook voor iedereen die het zag.... pffff wat viel het tegen zeg.
Gister hield ze zich heel goed tijdens het reizen en heeft nu duidelijk een terugslag, maar goed daar kon ik mij op voorbereiden.
Een onrustige nacht door de stolsols die uit haar oortjes komen en het lopen van alle smurrie van het afgelopen jaar..
Tot overmaat van ramp is Isa ook enorm ziek, 40,5 en een zeer oor. Heb geen vloeibare pcm meer dus moet ik vechten voor een bilpil, zucht....
Op de afdeling zeiden ze ook dat Meike het flink voor de kiezen kreeg maar ja.... volgende week is al het leed geleden en zal je zien dat ze opknapt. Soms is het wel lastig om dat voor ogen te houden.
Nou gelukkig hebben we dit achter de rug en gaan we betere tijden tegemoed. Wie weet kunnen we over een paar weken Meike wel verstaan haha
Liefs Renske en Meike