mening gevraagd

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi dames,

Ik zit enorm te twijfelen, ik hoop dat iemand mij kan helpen.
Ik ben nu 25 weken zwanger en ben nu na aan het denken hoe ik mijn bevalling ongeveer wil hebben (niet dat je dat kan plannen maar toch). ik  heb namelijk ooit tegen mijn moeder gezegt dat ik haar graag bij de bavalling wil hebben alleen daar begin ik nu enorm over te twijfelen. Dat mijn moeder erbij is vind ik helemaal niet erg alleen ik ben bang dat mijn vader dan ook in de buurt moet zijn en dat wil ik dus absoluut niet hebben ook niet al zit ie voor de deur. Ik kan om deze rede alleen niet maken dat ik mijn moeder er dan niet bij mag zijn. Ik weet niet hoe ik dat tegen haar moet vertellen.
Heeft iemand ervaring m.b.t. je moeder bij de bevalling? Is dat aan te raden of is het fijner om het alleen met je partner te delen? Ik weet niet meer wat ik moet doen.

gtrz, kiertje
 
Ik vond het zelf erg fijn om de bevalling samen met mijn man te doen.
Mijn moeder had overigens ook gezegd dat ze er niet bij wilde zijn
omdat ze mij geen pijn wilde zien lijden. Overigens is ze wel langs
geweest in het ziekenhuis (ik werd ingeleid) toen ik al een beetje
weeën had om me gezelschap te houden.



Maar het daadwerkelijke bevallen hebben we lekker met zijn tweetjes
gedaan en dat was heerlijk. We hebben lol gehad met de gynaecoloog en
de verpleegkundige en mijn moeder zou zich alleen maar hebben lopen
opfokken.



Mijn manier vond ik heerlijk.



Lynn



PS. Ik vraag me af waarom je je vader niet in de buurt wil hebben? Of is dat een te persoonlijke vraag?



 
Hoi, ik moet er niet aan denken om mijn moeder bij de bevalling te hebben is binnnen 1 min. ruzie met mijn eega willen allebei het beste voor mij maar dan anders.

Ik heb tegen mijn man gezegd we hebben het samen veroorzaakt dan ook samen zorgen dat het er uit komt. Hebben bij de 1e ook de cursus samen bevallen gedaan omdat mijn man geen flauw idee had wat hem te wachten stond en hoe het in wezen gaat.

Mijn ervaring bij de 1e was dat ik mij ook alleen op hem richt en dus ook niet naar het zknhs personeel luister hij brieft alles door.

Veel succes met je keuze,

groetjes Petra 38-5
 
Hoi Kiertje,

Ik heb bij mijn 1e bevalling mijn zusje gevraagd erbij te zijn en te filmen, achteraf was ik blij dat ze erbij was, zeker voor mijn man die na de bevalling alleen achter bleef met isabelle omdat ik gehecht moest worden op de ok. Mijn zusje heeft het wel heel moeilijk gehad om de bevalling te verwerken, op dat moment had ze zelf geen kindjes en vond ze het moeilijk mijn pijn te zien. Nu ze zelf mama is geworden is het anders...Bij deze bevalling heb ik mijn andere zusje gevraagd maar ik begin nu ook te twijfelen...Ik heb haar gevraagd omdat ik haar niet wilde passeren, maar zij heeft ook nog geen kinderen en ik ben bang dat het haar nog meer doet...ze is een ander type. Ik heb het gewoon met haar besproken en denk dat ik toch mijn andere zus nog een keer vraag.

Om even op jou terug te komen...het is jou bevalling, jij moet doen waar jij zin in hebt en waar jij (en je man) je goed bij voelen. Kan je het niet bespreekbaar maken met je ouders?? Ik moet er niet aan denken mijn moeder erbij te hebben, maar dat is gelukkig vooor iedereen anders!!


nogmaals, het is jou bevalling dus jij moet doen waar jij je goed bij voelt!

Groetjes odette(34+5)
 
Hoi Kiertje,

Ik zou het gewoon bespreekbaar proberen te maken. Het is jouw bevalling, jij moet een hele zware klus doen en daar heb je het druk genoeg mee. Als je je op dat moment druk moet maken om andere zaken, kan dat afleiden van je bevalling, waardoor het allemaal mogelijk langer gaat duren.

Doe het lekker zoals je het zelf wilt. Je kunt altijd, tegen de tijd dat het zover is, gewoon besluiten om je moeder te bellen of ze wil komen, of juist niet natuurlijk.

Groeten,
Tamara
 
Dank je wel voor jullie reactie daar heb ik toch wel wat aan. En om nog even terug te komen op de vraag van Lynn, mijn vader is een echte zenuwpees hij zou het niet aankunnen om mij pijn te zien hebben maar zou wel beneden gaan zitten en constant vragen hoe het ging en dat zou op mijn zenuwe gaan werken en dat is ook weer niet wat ik wil.
Maar ik vraag mijn moeder eerst om haar mening maar ik denk toch dat ik het lekker met m'n vriend alleen doe (en vk en kraamhulp natuurlijk) toch iets meer rust voor mijzelf.

Nogmaals bedankt voor de reacties

Kiertje
 
Hoi,

Bij mijn eerste dochter heb ik in 2001  een keizersnee gehad, waarbij alleen je man aanwezig mag zijn en dat is maar goed ook.

Ook bij mijn tweede bevalling in juli 2005 waren we ook met z'n tweeen. Fijn is dat. Dan merk je pas hoeveel steun je aan elkaar hebt. Ik moest omdat ik langdurig gebroken vliezen had, ingeleid worden. Toen de weeen er eenmaal waren, was mijn man een enorme steun voor mij. Vooral met de ademhalingsoefeningen.

Als ik jou was, zou ik de keuze snel gemaakt hebben. Neem allen je man mee, want te veel personen om je heen, dat maakt je alleen nerveus en een bevalling is een intiem moment voor jullie tweetjes.

Groeten Veronique
 
hoi kiertje,

bij mijn bevalling was mijn moeder er wel bij en mij man ook, ik heb het super ervaren dat mijn moeder erbij was ik voelde me voledig op mijn gemak.EN mijn moeder vond het ook prachtig om te zien ook van de andere kant. En mijn man heeft het ook prettig ervaren hij kon een praatje maken en kon mij een beetje met rust laten dat vond ik erg fijn. Mijn vader zat thuis en wachtte geduldig af op het telefoontje.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan