hallo, ik heb een vraagje.
Mijn man en ik hebben een heel ander idee van opvoeden. Mijn man is heel streng echt zo van: een kind heeft maar te luisteren. En ik ben meer van : een kind moet ook een eigen mening leren vormen (tot op zekere hoogte dan)
Ik weet dat het heel erg belangrijk is om als ouders als een front tegenover je kinderen te staan. Dus niet allebei wat anders zeggen.
Als mijn man met mijn kind bezig is met straffen bijvoorbeeld bemoei ik me er dan ook niet mee. Maar ik heb hier heel veel moeite mee, ik vind dat ie gewoon te streng is: te lang op de gang laten zitten bijvoorbeeld, of te snel straffen. (niet ernstig straffen me slaan ofzo hoor).
Ik ben meer voor de benadering: veel positiefe dingen zeggen en als ie wat fout doet wel duidelijk maken dat het niet mag en dan als hij het nog een keer doet op de gang zetten. Maar niet te lang.
Zijn er meer ouders die hier mee zitten, of zaten, en hoe hebben jullie het opgelost? Hoop op goede tips, want dat zal een hoop ruzies besparen.
p.s. het onderwerp waar we nu het meeste ruzie over hebben is zijn (niet)zindelijkheid. Hij is nu een paar weken drie en was al vrijwel zindelijk, maar laatste maanden plast ie weer veel in zijn broek. Ik zeg het duidelijk dat het vies is en niet mag, maar mijn man vind dat ie boos moet worden op hem, en doet dat dan ook, als gevolg dat mijn zoontje heel hard gaat huilen, maar nog steeds in zijn broek plast af en toe. Misschien heeft iemand over deze kwestie een tip?
Mijn man en ik hebben een heel ander idee van opvoeden. Mijn man is heel streng echt zo van: een kind heeft maar te luisteren. En ik ben meer van : een kind moet ook een eigen mening leren vormen (tot op zekere hoogte dan)
Ik weet dat het heel erg belangrijk is om als ouders als een front tegenover je kinderen te staan. Dus niet allebei wat anders zeggen.
Als mijn man met mijn kind bezig is met straffen bijvoorbeeld bemoei ik me er dan ook niet mee. Maar ik heb hier heel veel moeite mee, ik vind dat ie gewoon te streng is: te lang op de gang laten zitten bijvoorbeeld, of te snel straffen. (niet ernstig straffen me slaan ofzo hoor).
Ik ben meer voor de benadering: veel positiefe dingen zeggen en als ie wat fout doet wel duidelijk maken dat het niet mag en dan als hij het nog een keer doet op de gang zetten. Maar niet te lang.
Zijn er meer ouders die hier mee zitten, of zaten, en hoe hebben jullie het opgelost? Hoop op goede tips, want dat zal een hoop ruzies besparen.
p.s. het onderwerp waar we nu het meeste ruzie over hebben is zijn (niet)zindelijkheid. Hij is nu een paar weken drie en was al vrijwel zindelijk, maar laatste maanden plast ie weer veel in zijn broek. Ik zeg het duidelijk dat het vies is en niet mag, maar mijn man vind dat ie boos moet worden op hem, en doet dat dan ook, als gevolg dat mijn zoontje heel hard gaat huilen, maar nog steeds in zijn broek plast af en toe. Misschien heeft iemand over deze kwestie een tip?
) Jullie hebben waarschijnlijk allebei een ander voorbeeld vanuit huis meegekregen en dit verander je niet een twee drie. Dat is hetzelfde als vragen of iemand zijn karakter even wil veranderen. Op zich is het ook niet erg dat jullie wat verschillend zijn wat opvoeding betreft en als je man een andere straf uitdeelt dan jij hoeft dat geen probleem te zijn, zolang hij maar passend is voor hetgeen er gebeurt is. Elke keer dezelfde straf uitdelen werkt op een gegeven moment toch ook niet meer. En kinderen weten echt vaak wel met wie ze op dat moment te maken hebben en wat ze kunnen verwachten.Het enige belangrijke wat ik je eigenlijk wil zeggen is dat je best kan verschillen, zolang je elkaar maar niet afvalt waar je kind bij is. Maar waarschijnlijk wist je dit al. Ik wens je veel sterkte met het nemen van jullie beslissingen! Gr. Marieke