Mensen in dezelfde situatie

Hallo Allemaal,

Na lang overwegen toch maar een bericht, omdat ik benieuwd ben of er mensen zijn met een vergelijkbare situatie.

21 oktober onze eerste echo gehad, waarbij alles er goed uitzag voor een prille zwangerschap. Vanwege angst vanuit mijn eerdere miskraam en PCOS mocht ik deze echo laten maken, omdat ik wat bloed aantrof op het wc papier. Logischerwijs zou ik die dag rond de zes weken zitten, maar de verloskundige gaf aan dat ik zeker niet verder was dan vier weken, gebaseerd op het beeld van de echo (inwendig, zoals verder alle echo's).

Nu hebben we afgelopen week de 30e onze tweede echo gehad, waarbij er alleen een zwangerschapsring zichtbaar was, maar geen embryo. Na het prikken van mijn HCG 10000 werd besloten dat ik 1 nov terug moest komen voor nog een echo en nog een keer prikken. Hieruit bleek dat mijn HCG naar 14000 was gegaan (wat gelijk staat aan 6 á 7 weken zwanger). Geen verdubbeling, maar wel stijgend. Het beeld van de echo was niet veranderd. De verloskundige dacht aan een een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, maar de gynocoloog kon dit gelukkig wel uitsluiten. Vanuit alle medici die we hebben gesproken ziet het er erg slecht uit en is de kans minimaal dat er nog wat gaat gebeuren, maar zelf ben ik erg in de war aangezien ik zelf het gevoel heb dat het goed zit. Ik weet ook hoe ik mij voelde toen het de eerste keer een miskraam ging worden. Toen had ik dit meteen door. Nu heb ik nergens last van op heel soms een beetje buikpijn na. Aan de ene kant wil ik mezelf ook geen hoop geven, maar omdat mijn gevoel iets anders zegt en de verloskundige in eerste instantie aangaf pas op 4 weken (morgen dan dus 6) te zitten merk ik toch dat ik er nog niet van overtuigd ben dat het fout zit, wat het ook wel weer moeilijk maakt + het gaat niet samen met mijn HCG.

De volgende stap is weer een echo in de week van 11 nov. Ook om onszelf even wat rust te geven, maar voor nu ben ik vooral benieuwd of jullie een soortgelijke situatie hebben meegemaakt en wat er is gebeurd.

Bedankt en Liefs,
 
Gelukkig persoonlijk geen ervaring hiermee. Maar er is wel een reden dat normaal zo vroeg nog geen echo gedaan wordt, omdat er dan nog heel weinig te zien is. Het is dus ook wel heel vroeg om hier al serieuze conclusies aan te verbinden.
 
Helaas, moet ik zeggen,hebben wij die ervaring wel. De zwangere voelde zich op en top zwanger met alle signalen die je kunt bedenken. Toen na 3 maanden de eerste echo gemaakt werd was de vruchtzak leeg. Teleurstelling uiteraard maar nieuwe ronde, nieuwe kansen, en na drie maanden opnieuw zwanger met 'n positieve test en ook weer alle signalen zoals pijnlijk gevoelige borsten etc. Na drie maanden weer die mooie eerste echo, maar het kinje was al overleden na 6 weken zwangerschap helaas.Nu was er ronduit groot verdriet want dit was al echt 'n mensje geweest. Oudste zoon werd ondertussen 14, de tweede zoon 9 en dochtertje 3. Mama zelf al 43 jaar en weer was de zwangerschaps test positief. Toen kwam de uitslag van haar twee jongens binnen: oudste heeft ADHD tweede heeft Autisme met de waarschuwing van de arts erbij dat de ouders dit kind nooit gelukkig kunnen maken. Gevolg was 'n groot paniek gevoel bij mama want dat is toch wat je graag wilt, je kinderen gelukkig maken. Haar zwangerschap is nog zo pril dat ze zelfs abortus serieus overweegt omdat ze bang is dat zij haar 4de kindje,ook nooit gelukkig kan maken. Maar papa overtuigt haar dat ze het wel gaan redden en dat het goed komt. Dochter van 3 heeft al veel autistische trekjes waar we hard aan werken om ze "om te buigen". Volgende week is het zover dat het jongste mannetje wordt geboren en wat hoop ik met hart en ziel dat dit echt haar 4de gezode wensbabytje wordt. Zonder diagnose. Gewoon normaal. Want 4 diagnoses in huis wordt voor mama mischien toch teveel, ook al houdt ze nog zoveel van allemaal, het is heel zwaar en eindeloos intensief en vermoeiend. Ik... als de moeder van deze moeder heb enorm respect voor beide ouders en hun liefde voor hun kinderen en het geduld. En heel soms denk ik: ik had geen kinderen moeten krijgen dat was beter geweest voor allemaal,want beide afwijkingen komen van mij,ik hoorde dat pas toen ik 57 jaar was.
 
Hallo Allemaal,

Na lang overwegen toch maar een bericht, omdat ik benieuwd ben of er mensen zijn met een vergelijkbare situatie.

21 oktober onze eerste echo gehad, waarbij alles er goed uitzag voor een prille zwangerschap. Vanwege angst vanuit mijn eerdere miskraam en PCOS mocht ik deze echo laten maken, omdat ik wat bloed aantrof op het wc papier. Logischerwijs zou ik die dag rond de zes weken zitten, maar de verloskundige gaf aan dat ik zeker niet verder was dan vier weken, gebaseerd op het beeld van de echo (inwendig, zoals verder alle echo's).

Nu hebben we afgelopen week de 30e onze tweede echo gehad, waarbij er alleen een zwangerschapsring zichtbaar was, maar geen embryo. Na het prikken van mijn HCG 10000 werd besloten dat ik 1 nov terug moest komen voor nog een echo en nog een keer prikken. Hieruit bleek dat mijn HCG naar 14000 was gegaan (wat gelijk staat aan 6 á 7 weken zwanger). Geen verdubbeling, maar wel stijgend. Het beeld van de echo was niet veranderd. De verloskundige dacht aan een een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, maar de gynocoloog kon dit gelukkig wel uitsluiten. Vanuit alle medici die we hebben gesproken ziet het er erg slecht uit en is de kans minimaal dat er nog wat gaat gebeuren, maar zelf ben ik erg in de war aangezien ik zelf het gevoel heb dat het goed zit. Ik weet ook hoe ik mij voelde toen het de eerste keer een miskraam ging worden. Toen had ik dit meteen door. Nu heb ik nergens last van op heel soms een beetje buikpijn na. Aan de ene kant wil ik mezelf ook geen hoop geven, maar omdat mijn gevoel iets anders zegt en de verloskundige in eerste instantie aangaf pas op 4 weken (morgen dan dus 6) te zitten merk ik toch dat ik er nog niet van overtuigd ben dat het fout zit, wat het ook wel weer moeilijk maakt + het gaat niet samen met mijn HCG.

De volgende stap is weer een echo in de week van 11 nov. Ook om onszelf even wat rust te geven, maar voor nu ben ik vooral benieuwd of jullie een soortgelijke situatie hebben meegemaakt en wat er is gebeurd.

Bedankt en Liefs,
Helaas kunnen wij je niet helpen met het antwoord en moet je toch echt wachten tot 11 november. Goed dat je hier vraagt naar vergelijkbare situaties en hoe die gelopen zijn en hoe zij dit hebben ervaren. Ik hoop dat jouw echo van 11 november een positieve echo gaat worden maar het is goed dat je jezelf ook voorbereid op een mogelijke teleurstelling. Fingers crossed! Laat je ons weten hoe het is gegaan? Natuurlijk alleen als jij je hier prettig bij voelt.
 
Terug
Bovenaan