Mentaal moeilijk

G

Gebruiker10356262

Hoihoi,

Ik moet even van mij afschrijven. Ik ben 25 jaar en ik ben nu 23/24 weken zwanger van mijn tweede kindje. Ondanks dat we jong zijn denken we voor nu dat we het op twee kindjes houden.

Nu is deze zwangerschap alleen zo heftig.. ik ben misselijk geweest tot 16 weken. Hele heftige misselijkheid waarbij ik echt medicatie heb moeten slikken. Daarna is sinds 17 weken bekkenpijn begonnen. De bekkenpijn is eigenlijk steeds erger geworden en nu is het zo dat ik schreeuw en huil bij alleen al omdraaien in bed. Lopen lukt niet goed en als ik eenmaal kan lopen is dat maar voor maximaal 30 minuten. Fysio helpt niet.

Ik had zo gehoopt intens te kunnen genieten van deze “laatste” (je weet het nooit 100 procent zeker natuurlijk) zwangerschap, maar het lukt mij gewoon niet. Ik ben meer aan het aftellen dan dat ik aan het genieten ben. De pijn is zo intens heftig dat ik soms gewoon in huilen uitbarst.

Ik weet niet wat ik verwacht van jullie reacties, ik moest het gewoon van mij afschrijven denk ik.. wellicht hebben jullie nog tips tegen de pijn, geen idee..
 
Ik kan me zo goed voorstellen dat je aan het aftellen bent, wat je beschrijft lijkt mij alles behalve een pretje!
Helpt het om evt je bekken s nachts extra warm te houden door bujv met een joggingbroek aan te slapen? Heel suf maar mij hielp het, al helemaal in combi met een dik voedingskussen dat tegendruk kon geven in mijn rug en ik daardoor ook iets meer 'hulp' had bij draaien.
Ik hoop zo voor je dat jij je iets beter gaat voelen! Zelf vond ik fysiek gezien dat hele zwanger zijn ook niet zo leuk en ineens in juist de laatste weken die iedereen vervloekt herstelde mijn lichaam zich, trok het ongemak en de pijn weg en wandelde ik me helemaal suf. In de weken daarvoor had ik dat echt nooit zien aankomen. Ik ga heel hard voor je duimen dat het bij jou ook gewoon anders loopt en dat je de zwangerschap dus fijn kan afsluiten.
 
Dat is moeilijk!
Ik herken het wel. Ik ben 31 weken zwanger van de tweede en volgende maand 39. Dus ws ook de laatste. De eerste was een heftige zwangerschap met verkorte baarmoederhals en regelmatig dreiging tot vroeggeboorte. Het eindigde in een vergiftiging en met 35 weken kwam ze al. 
Deze keer wilde ik meer genieten, want door de angst vorige keer heb ik dat niet gedaan en eenmaal geboren miste ik haar enorm in mijn buik. Maar helaas, tot 16 weken supermisselijk met medicatie en veel spugen. En daarna bekkenpijn zoals ik bij de eerste nooit had. Idd heel lastig omdraaien in bed, even mid houding moeten stoppen omdat verder bewegen niet gaat. Nauwelijks kunnen lopen, na een tijdje stil zitten bijna niet op kunnen staan. En ik heb deze keer weer een verhoogd risico op vroeggeboorte en zwangerschapsdiabetes. Ik loop het ziekenhuis wekelijks in en uit voor controles, diabetesgedoe, groeiecho's, cervixmetingen enzo. 
Mijn lichaam kan kennelijk niet normaal zwanger zijn en ik geniet er alweer niet van. Gelukkig weet ik nu ook hoe leuk het gaat worden met de baby als je eenmaal die eerste maanden door bent. Daar focus ik maar op. Maar ik denk niet dat het verstandig is om nog eens zwanger te willen raken. Mijn lijf zal er vast weer niet blij mee zijn. Ik vind het idee dat het alweer zo loopt ook moeilijk. 
Geen tips dus... Ik merk met de pijn wel dat veel rust helpt. Dus echt geen huishouden, veel minder de oudste tillen en vermaken (?) en geen boodschappen of werk. Gewoon echt nauwelijks inspanning, een keer of 3 even een kwartiertje wat bewegen. Maar hoe saai is dat?? En nauwelijks haalbaar met werk en man die werkt en dreumes in huis. 
Je bent in elk geval niet de enige hoor. Genieten van je zwangerschap is zo mooi! Maar lang niet voor iedereen weggelegd. De vrouw van een collega zat bij de tweede in een rolstoel. En de vrouw van mijn baas had een prenatale depressie die over ging in een zware postnatale depressie en zij houden het dus maar bij 1. 
 
Jeetje wat vervelend! Je wil zo graag genieten van je zwangerschap!
Heb je al is gedacht om een bezoekje te brengen aan de osteopaat? Een osteopaat kijkt naar meer dan alleen je spieren, gewrichten en wervels.
Hij/zij kijkt vooral naar je energiebanen, bindweefsel etc.
Mijn bonuszoontje van 10 heeft een half jaar met liesklachten gelopen. Wekelijks fysioafspraak maar kwam geen verbetering in. Na afspraak osteopaat kan hij weer voetballen!
Vriendin van mij had ook veel klachten tijdens de zwangerschap in rug en bekken. Osteopaat het bindweefsel rondom haar organen behandeld en de pijn was niet helemaal weg, maar wel HEEL erg verminderd!
 
Herkenbaar hoor, ergens heel blij dat ik misselijk was in het begin (omdat ik ook al een aantal keer miskramen had gehad en het hebben van kwaaltjes je dan ook het gevoel geeft dat er tenminste iets gebeurt, al geeft dat uiteraard ook geen garanties), maar dat heeft niet heel lang geduurd. Zo leuk is het immers niet om bij elk geurtje of smaakje dat verkeerd valt uitgebreid met de wc te moeten knuffelen en de rest van de dag ook zo met zo'n beroerd gevoel het teiltje binnen handbereik te houden voor het geval dat...  En dat het met 12 weken ophield heb ik zelf ook nog niet mee mogen maken. Mijn bekken houdt het ook niet lang vol en als ik niet genoeg rust houdt doet het gewoon ronduit pijn, omrollen in bed is al vanaf ongeveer 12 weken echt lastiger, en sinds 6 weken is bij mij bloedarmoede vastgesteld waar ze nu (20 weken) achter zijn dat de staalpillen daar in elk geval niet (voldoende) bij helpen en ben ik dus zwaar vermoeid. Voor mij ook het tweede kindje, dus bij al die ongemakken ook een kleine rondlopen die graag nog af en toe getild wil worden of op z'n minst al je aandacht opeist (gelukkig houdt hij van boekjes lezen). Ik heb niet het idee dat ik het zo heftig heb als jij, maar ook zeker genoeg momenten dat de zwangerschap echt bepaald niet genieten is.

Toch probeer ik wel momentjes te creeren om er bewust wel even van te genieten, en ik denk dat dat genieten voor veel vrouwen meer momenten zijn dan 100% van de tijd op een roze wolk zitten is. Ondanks de ongemakken vind ik het bijvoorbeeld heerlijk om (als ik in een comfortabele houding zit of lig) mijn handen op mijn buik te leggen terwijl ik de baby voel trappelen of gewoon te fantaseren over hoe het straks zal zijn met nog een kleine erbij. Ook momenten als de echo's (als je eenmaal hebt gezien dat het hartje nog klopt/de kleine beweegt) zijn voor mij echt wel momenten geweest dat ik er even flink van genoten heb. Misschien heb jij ook wel van die momentjes dat je er wel even van kan genieten, en het helpt naar mijn idee om dat dus ook te beschouwen als genieten van de zwangerschap, ook als je het de rest van de dag meer als last dan als iets om van te genieten ziet. ;)
 
Misschien een kleine tip die je kunt proberen voor de bekkenklachten. Bij mij heeft de osteopaat goed geholpen. Klachten kwamen bij mij doordat mijn bekken scheef stond. Kwam mede door stress. Osteopaat heeft dat recht gezet en daarna een paar weken geen klachten meer gehad. Sterkte!
 
Heel naar voor jou.. ?

Ik herken je verhaal grotendeels heel erg.
Ook ik was tot 16 weken misselijk en vanaf week 20 begon bij mij de pijn aan mn bekken.
Dit werd alleen maar erger, erger en erger, ondanks fysio óndanks bezoek aan de Osteopaat.
Ik was écht wanhopig en voelde mij ongelofelijk verdrietig over het feit dat ik zo’n zware zwangerschap had.
Kun je soms wat leuke dingen doen in huis? Of heb je soms even fijne afleiding of iets helemaal voor jezelf? Kun je/vind je het leuk om je zwangerschap bijvoorbeeld mooi vast te leggen dmv een fotoshoot?
Dat laatste heb ik gedaan, samen met mijn partner, en die foto’s zijn mij heel dierbaar. Zo heb ik toch een heel mooi beeld van mijn zwangerschap, want het is en blijft bijzonder zo’n mini in je, ondanks dat het lichamelijk zo lood en loodzwaar kan zijn.

Ik ben ook twee keer naar het zwembad geweest, het gedoe eromheen was vreselijk, maar even in het water hangen voelde zó bevrijdend (schoolslag of iets kon ik in het water ook niet) maar gewoon een beetje drijven enzo vond ik al fijn. Zeker in van die warme baden!! Kan heel lekker voelen voor je lichaam.

Ik ben na mijn bevalling na een aantal weken naar een andere fysio overgestapt die mijn verloskundige aanraadde, gewoon voor een soort second opinion. Zij behandeld mij (nog steeds) met dry needling in het bekkengebied, dit helpt mij écht…..!
De pijn zit met name bij mij aan mijn schaambot en rondom de stuit.

Ik weet hoe naar het is… dus gewoon maar: een virtuele knuffel!

 
Oh wat lief al deze reacties! Krijg er tranen van in mn ogen! Ik ga een osteopaat zeker proberen en denk dat ik mezelf maar eens verwen met een echo :) de echo’s waren eigenlijk het meeste waar ik echt nog oprecht van kon genieten.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan