met pijn in mijn hart naar mijn werk gegaan

Vanmorgen was het zover, weer de eerste werkdag!  Gisteravond realiseerde ik  me dat ik ze pas de volgende dag 's avonds weer zou zien. Was echt een raar idee. Heb ook wel even een traantje gelaten. Toen mijn moeder er vanmorgen was ben ik gelijk weggegaan om weer niet te hoeven brullen. Ik ben nu nog steeds aan het werk (ja nu even niet dan hihihi). Op zich valt het me niet tegen, het werk daar zit je zo weer in.
Ik heb pas 1 keer gebeld en 1 keer gesmst. Vind ik best goed van mezelf . Maar alles gaat goed, dus dat maakt het wel wat  makkelijker.


Groetjes Sonja
 
Oh, ik kan me echt voorstellen dat het heel moeilijk is! Ik hoef pas over ruim een maand, maar zat me ook al te bedenken hoe gek het is dat ik dan niet meer degene ben die altijd bij haar is, maar dat mijn man haar dan net zo vaak ziet en mijn schoonouders 1 dag in de week...
Ik zal je helpen de klok vooruit te denken zodat je weer snel naar huis kunt!

Groetjes,

Eveline
 
Terug
Bovenaan