Hallo allemaal,
Na 4 keer heeft Mette een time out van de peuterspeelzaal. De eerste keer ging het helemaal goed maar voornamelijk omdat ze nogal overdonderd was door al het speelgoed en de kindjes. De 2e, 3e en 4e keer was een drama. Ze wilde wel graag naar de pz maar mama moest wel blijven. Kortom alles leuk zolang mama er is. Maarja zo werkt het niet. Ik bleef wel wat langer en ben zelfs 1 hele ochtend geweest maar niks hielp. Het moment van afscheid was steeds weer dramatisch (als in veel paniek, krijsen en volledig doordraaien). Vorige week heb ik met de juf afgesproken dat ik ondanks het huilen gewoon zou gaan en we zouden zien of ze haar dit keer wel getroost kregen. Een soort van laatste keer om het nog 1 x te proberen zeg maar. Het was ze nog nooit eerder gelukt haar rustig te krijgen maar om nu meteen te stoppen vonden we ook weer zowat. Maargoed afgelopen zondag hadden we een kinderverjaardag en heel vrolijk zei ik tegen Mette kom op schoenen aan we gaan naar de kindjes. Naar de kindjes zeg ik ook als we naar de pz gaan. Ze dacht dus dat ze naar de pz moest en toen was het mis. Ze wilde haar pyjama aan en naar bed en vooral niet naar de kindjes. De paniek sloeg volledig toe en het duurde zeker een half uur voordat ze gekalmeerd was. Kortom een behoorlijke aversie tegen de pz.. Op dat moment hebben we besloten haar even niet meer te laten gaan totdat ze 2,5 jaar oud is. Ze is gewoon nog erg klein en het is haar duidelijk even teveel. In februari stroomt ze weer in. Voor mijn gevoel komt het dan zeker goed. Ik vind het wel erg jammer want het is een enorm leuke pz en ik had er al leuke contacten opgedaan.
gr.Ing
Na 4 keer heeft Mette een time out van de peuterspeelzaal. De eerste keer ging het helemaal goed maar voornamelijk omdat ze nogal overdonderd was door al het speelgoed en de kindjes. De 2e, 3e en 4e keer was een drama. Ze wilde wel graag naar de pz maar mama moest wel blijven. Kortom alles leuk zolang mama er is. Maarja zo werkt het niet. Ik bleef wel wat langer en ben zelfs 1 hele ochtend geweest maar niks hielp. Het moment van afscheid was steeds weer dramatisch (als in veel paniek, krijsen en volledig doordraaien). Vorige week heb ik met de juf afgesproken dat ik ondanks het huilen gewoon zou gaan en we zouden zien of ze haar dit keer wel getroost kregen. Een soort van laatste keer om het nog 1 x te proberen zeg maar. Het was ze nog nooit eerder gelukt haar rustig te krijgen maar om nu meteen te stoppen vonden we ook weer zowat. Maargoed afgelopen zondag hadden we een kinderverjaardag en heel vrolijk zei ik tegen Mette kom op schoenen aan we gaan naar de kindjes. Naar de kindjes zeg ik ook als we naar de pz gaan. Ze dacht dus dat ze naar de pz moest en toen was het mis. Ze wilde haar pyjama aan en naar bed en vooral niet naar de kindjes. De paniek sloeg volledig toe en het duurde zeker een half uur voordat ze gekalmeerd was. Kortom een behoorlijke aversie tegen de pz.. Op dat moment hebben we besloten haar even niet meer te laten gaan totdat ze 2,5 jaar oud is. Ze is gewoon nog erg klein en het is haar duidelijk even teveel. In februari stroomt ze weer in. Voor mijn gevoel komt het dan zeker goed. Ik vind het wel erg jammer want het is een enorm leuke pz en ik had er al leuke contacten opgedaan.
gr.Ing