meuh.....en ik ben pas 11 weken

[Anoniem]

Lieve dames,


Vanaf week 5 of 6 ben ik verschrikkelijk misselijk en dit is even tussen 8 en 9 iets (ietsiepietsie) beter gegaan maar nu...............voel me zo beroerd en energieloos.
Het mooie is dat ik niet spuug...ik kan van mezelf veschrikkelijk goed boeren en dit heeft ervoor gezorgd dat ik alles binnenhou. Zit helaas ook weer thuis en kan echt niks terwijl ik iemend ben die zichzelf al snel een schop onder zn kont geeft. De zwangerschap op dit moment is helemaal niet leuk en ik geniet er helemaal niet van. De enige die mij op dit moment begrijpt is mijn oma die zei tegen mij: "ja ja en dan moet je er nog van houden ook" Sommige zeggen glashard tegen mij dat ik zelfs van de misselijkheid moet genieten.
Ik snap heus wel dat het krijgen van een kind iets bijzonder is maar hoe ik mij al weeken voel is niet leuk en er lijkt geen eind aan te komen. Al die "middeltjes"zijn ook niet voor mij van toepassing................helaas

vandaar.....meuh

 

[Anoniem]

Hoi Meuh (haha),

Hier een lotgenoot! Ik ben nu 6 wkn en ben vanaf zaterdag de hele dag misselijk, af en toe een uurtje niet. Zelfs als ik wakker word 's nachts voel ik me beroerd! Weeïg en gammel...
Ik heb in oktober een miskraam gehad en was van die zwangerschap heel onzeker of ik nou wel of niet zwanger was (hele vage streepjes op de testen). Na de mk zei ik tegen de verloskundige: Als ik weer zwanger ben wil ik dat het gewoon duidelijk is! Nu denk ik: Be careful what you wish for ;-(   Het is maar al te duidelijk, maar ik hang de hele dag nèt niet boven de wc. Het kan dus nog erger, haha!

Sterkte, hopelijk duurt het nog maar even en ben ik ook al op de helft van de misselijke periode!

Kaskes


P.s. Grappig onderwerp trouwens. Bij mij weet nu één vriendin/collega het, ik kon het vandaag niet meer voor me houden, stond te trillen op mijn benen van beroerdigheid.

 

[Anoniem]

Hallo dames,

Wat vervelend nou dat jullie zo misselijk zijn! Ik ben nu in de 32e week zwanger, maar het komt me heel bekend voor. Bij mij is het wel over gegaan, maar niet na precies drie maanden. Ik was ongeveer 4 maanden toen het echt afzwakte en verdween. Ook die vermoeidheid trouwens. Daar had ik nog meer last van, ik kon echt niets meer doen, zo moe... Maar ook dat is helemaal verdwenen na een maad of 4 en dan heb je zelfs de neiging om weer veel te veel te gaan doen.  Dus troost jezelf, jullie gaan je echt wel beter voelen. Je moet alleen even door die eerste tijd heen. Het wordt vanzelf wel weer leuk. Zeker als je het gaat voelen in je buik. Dat is zo geweldig!
Nou sterkte meiden en probeer toch maar te genieten van de zwangerschap. Het gaat echt zo snel voorbij!

Groetjes Mineko

 

[Anoniem]

Hoi,

Nou we kunnen elkaar een hand geven. Bij mijn twee vorige zwangerschappen had ik wel wat klachtjes, maar zoals ik me nu voel, 24 uur kotsmisselijk, met medicijnen is het wel wat minder gewordenn Maar ik voel me de hele dag zo beroerd en het is echt vechten om de dag door te komen. Ik slaap ontzettend slecht. En dan ben ik nog maar ruim 7 weken zwanger, ik hoop echt zo dat het over een paar weken minder wordt, want dit is geen volhouden. Vreselijk. En inderdaad, het is wel voor een goed doel, maar dat kun je je ook niet altijd voorhouden hoor. Gewoon eens lekker slapen en een dag je wat beter voelen zou erg fijn zijn.
Veel sterkte!

groetjes, keesje

 

[Anoniem]

ten eerste gefeliciteerd!

ik ben nu 35,5 week zwanger, en heb ook niet alle periodes als even leuk beschouwd hoor. En zo zijn er veel vrouwen. Niet iedereen zit op een roze wolk, sommige ontdekken die helemaal niet gedurende de gehele zwangerschap.

zelf was ik niet misselijk, zolang ik alles maar heel langzaam deed. Dus in bed eerst een droge cracker eten, dan heel langzaam opstaan. in de badkamer zittent tanden poetsen enzo en alles heel rustig aan doen 's ochtends. Dan ging het goed. was ik te snel dat hing ik boven de WC....

dus ik werd al snel heel langzaam (hihihi). misschien heb je hier wat aan. en anders, tja dan is het gewoon uitzitten, bij de meeste gaat de misselijkheid gelukkig wel over na een x aantal weken. (maar er komt dan vaak wel weer wat anders voor terug....)

 

[Anoniem]

Hoihoi,

wat verschrikkelijk lijkt me dat!
Ik had laatst een patiënt die echt alles al had geprobeerd (niet alleen "huismiddeltjes" maar ook echt alle reguliere geneesmiddelen die je kunt gebruiken bij misselijkheid en die nog enigszins verantwoord zijn in de zwangerschap). Niets hielp, ze bleef alles eruit gooien. Maar het vervelende was dat ze een infectie had (weet effe niet meer wat voor infectie) en antibiotica moest. Maar ze hield dus niks binnen. Dus moest ze worden opgenomen in het ziekenhuis om de antibiotica via een infuus te geven! Dat vond ik zo zielig!!! Voor een suffe infectie!! Arme vrouw!

Ik dank echt god op mijn blote knietjes dat ik dit niet heb gehad. Dan maar een beetje pijn, liever dat dan zo misselijk...
Heel veel sterkte allemaal!! En echt, er komt ooit een einde aan!
Liefs, José

 

[Anoniem]

Dag meiden,

Tjonge, jonge wat een verhalen van jullie, echt vervelend hoor.
Ik weet dat er iemand die bij mij in de straat woont en ook veel misselijk was en hoofdpijn had. Er van de een op andere dag vanaf was dat was met iets langer dan 3 maanden dus houd moed en kan dus zo over zijn.

Zelf heb ik er ook wel last van gehad en in het begin (ben nu 29wk,2dg) dacht ik ook echt moet het nou zo. Maar dan had ik nog niet eens elke dag last van misselijkheid en overgeven. Bij mij hielp het vaak dat ik s'mogens eerst een snee bruin brood  of beschuit met kaas naar binnen werkte dan was de misselijkheid al over. Meestal om de paar dagen wisselde ik  dat af, want als het er  gelijk of na een klein poosje weer uit kwam. Dan wist ik dat de beschuitperiode weer aan de beurt was. En op een gegeven moment ben ik over gegaan op volkoren of extra vezels crackers met kaas.  

Maar ik zal jullie vertellen het overgeven is helemaal  overgegaan  nadat ik geen nachtdiensten meer werkte, dus ik weet niet of jullie nog  onregelmatig of snachts werken en eten maar regelmaat erin houden, vooral in etenstijd is erg belangrijk. En kleine beetjes eten.

Succes in iedergeval en net wat ik net ook las in een reactie op jullie verhaalals je de baby voelt en dat voel ik ook erg duidelijk, dan denk je aan die tijd nog  wel is maar dat weegt er dan niet meer tegenop. Je weet toch waarvoor je het hebt, en krijgt er iets onbeschrijfelijks mooi voor.

En laat je lekker verwennen door je man oftewel partner.

Groetjes van  Klinie!