Mije

Oef, je verhaal is heel herkenbaar hoor!!!
Ik heb zelf iets vergelijkbaars. Ik weet niet wat het is maar de laatste maanden voel ik me er vrij lusteloos bij. Ik vind het niet eens spannend, heb er op de een of andere manier geen zin meer in om de spanning van zal het dit keer lukken op te bouwen (zo'n gevoel van "als het zo moet, laat dan maar" en ik word er die tweede cyclushelft altijd zo doodmoe van). Ik heb eigenlijk sowieso geen zin meer om me er iedere maand zo op in te stellen, om er zo voor te gaan, te rekenen en te bedenken wat moet enzo. Er is een soort van vreemde gelatenheid over me van "het zal wel". Zit ook een stukje negativiteit in: ik ben ook wat naïviteit kwijt geraakt de afgelopen tijd. Wat ik zo jammer vind is, dat toen we er aan begonnen, ik heel enthousiast was en heel onbevangen en blij met ons besluit en dat dat onbezonnen, verwachtingsvolle gevoel eigenlijk helemaal is verdrongen door het besef dat het helemaal niet zo gemakkelijk is....
Niet dat ik nou in een depressie zit hoor of het mismoedige idee heb dat het nooit gaat lukken maar er is een raar soort van afstandelijkheid over me heen gekomen dat ik zelf ook niet kan plaatsen. Wat ik daar nou weer mee moet????

Maarja, al met al hoop ik natuurlijk toch dat het deze maand gaat lukken bij ons allebei (nee, ik voel ook nog niks maar mijn NOD is pas volgende week vrijdag dus wellicht zou het ook wat te vroeg zijn nu). 9 maanden proberen en 9 maanden zwanger vind ik ook wel een leuke theorie!!!!


Succes, Juul
 
sorry juul en mije dat ik zomaar hier kom binnenvallen, maar JUUL wat herkenbaar!!!

heb toevallig net zoiets getypt op het als zwanger worden langer duurt forum!!!
met als kopje beu!

wat je schrijft herken ik helemaal!
gek he...we willen zograag kids, maar alles wat er nu bij komt kijken zorgt ervoor dat er toch een donkere wolk (wolkje) boven komt te hangen!!

xx kimpansee
 
Terug
Bovenaan