Mijmer, mijmer...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi lieve allemaal,

Diederik wordt op 3 oktober 1 jaar, tsjonge ik vind dat zo'n mijlpaal! Ik verheug me daar echt op en tegelijkertijd voel ik me ook een soort melancholisch over alles wat nu alweer voorbij is. Ik word haast emotioneel als ik denk aan al die ieniemini babykleertjes, die geur van zo'n lieve, kleine baby, al die echte baby gebaartjes en het 'cocoonen' met elkaar als gezin...

En dan bedenk ik: ik wil er nog een!

En vervolgens bedenk ik: oh ja, de eerste was al een beetje kantje boord met mijn gezondheid, dus moet ik er nog wel een keer aan beginnen?

Ik baal er echt zo verschrikkelijk van dat ik zo'n nasleep heb gehad met mijn bevalling. Eigenlijk simpelweg vanwege het feit dat ik nooit meer onbezorgd aan een zwangerschap kan beginnen. En dat vind ik echt IRRITANT en lastig te accepteren.

Ik heb voor 4 okt nog eens een afspraak ingepland met mijn gyneacoloog die mij behandelde na mijn bevalling. Ik wil graag nog eens doorspreken wat de risico's precies inhouden en hoe groot die zijn. Maar ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat het antwoord niet veel meer zal zijn dan: we raden het je niet af om nog eens zwanger te worden, wel is er een herhalingsrisico. En ja, wat moet ik daar nou mee? Ik wou zooooo graag dat iemand mij ervan verzekerde dat een tweede geen probleem oplevert... En ach, misschien denken jullie wel: tsja, wie zegt dat het bij mij/ons bij een volgende zwangerschap WEL allemaal goed gaat?

Nou ja, anyhow, ik wilde dit graag even kwijt en ben benieuwd of jullie ook dit soort gedachten hebben, misschien niet zo specifiek op je eigen gezondheid, maar om andere redenen twijfel.

x
 
Hey Blossom,

Wat naar allemaal, ik kan me zo voorstellen dat je twijfelt!!

Ik riep altijd heel hard, dit doen we zo snel mogelijk nog een keer, maar ik ben de afgelopen 2 maanden nog nooit zo blij geweest dat ik ongesteld was, en ik vermijd nu de vruchtbare dagen zeg maar...

Toen ik zwanger was, was ik me namelijk ontzettend bewust van alles wat er mis kan gaan tijdens een zwangerschap. Maar toen kreeg ik een gezonde dochter en werden er binnen een half jaar tijd nog 4 gezonde meiden geboren in de vriendengroep, dus die gedachten over ziektes etc, die verdwenen (gelukkig!) naar de achtergrond.

Maar de afgelopen twee maanden!! Het begon met een oudklasgenootje dat beviel van een kindje met het syndroom van Down, en die dit niet van te voren wist. Vervolgens kreeg mijn aller aller beste vriendinnetje te horen dat haar dochtertje het syndroom van turner had. En die is met 17 weken bevallen, omdat ze de zwangerschap nooit zou kunnen uitdragen. Diezelfde week is een andere kennis bevallen van een zoontje van 21 weken, omdat hij niet levensvatbaar was. En nu weer een collega die zit te wachten op de uitslag van een vlokkentest...

Dit is me niet in de koude kleren gaan zitten> Vooral dat van mijn vriendin, omdat ik het van heel dicht bij heb meegemaakt (gedeeltelijk bij bevalling geweest, kindje vastgehouden). Het is niet dat ik bang ben dat mij hetzelfde overkomt (dat zou wel heel erg tegen de kansberekening in zijn zeg maar), maar gewoon dat zwanger zijn me even tegen staat. Mijn schoonzusje i snet zwanger, en ik kan eigenlijk niet eens blij zijn voor haar. Ik denk alleen maar, als het komt. Als het geboren wordt, als het gezond is.. Heel cynisch...

Terwijl ik heel graag een broertje of zusje wil voor Floor, en er eigenlijk niet te veel tijd tussen wilde... Maar nu is het toch een langere termijn plan geworden...

Ik merk gewoon dat ik op dit moment heel erg blij ben, dat ik gezegend ben met zo'n mooi, blij, tevreden en vooral GEZOND kind... Want zo vanzelfsprekend is het allemaal niet...

Liefs,

T
 
Pfff... wat een verhaal! En ja, het gaat tegen alle logica van de kansberekening in, maar ik herken heel sterk je gevoel van: hij is gezond, ik kan maar beter tevreden zijn met wat ik heb, je krijgt geen garanties op dit gebied.

Lastig, lastig, lastig. Soms denk ik dat het voor mij beter is om ineens 'gewoon' weer zwanger te zijn, zonder al dat getob vooraf. Want dan is het zoals het is, en moet ik er maar weer het beste van hopen. Dan heb je geen keus meer zeg maar. Het feit dat ik de keus nu wel heb is enerzijds prettig, maar kost me ook een hoop kopzorgen...

Sterkte met al die nare dingen en geniet van je gezonde kleine meid!
 
Hoi, Julia is vandaag jarig en hoewel ik heel graag een 2de erbij zou willen hebben, doen we het niet....Ik ben nu 38 jaar en ik heb me de hele zwangerschap toch zorgen gemaakt of het kindje geen afwijking zou hebben. We hebben geen enkele test gedaan, altijd gezegd ook met een afwijking is het welkom. Als ik nu weer zwanger zou raken, ben ik 39 als het kindje geboren zou worden en wie weet.

Ik kan je geen advies geven, maar misschien kun je het omdraaien: je hebt een nare bevalling en periode daarna achter de rug. Met een tweede zou het juist wel mee kunnen vallen!

Succes in ieder geval, laat je weten wat je gaat doen?
 
Lastig he. om te beslissen waneer je voor een tweede gaat.

Mijn zwangerschap was best oke, maar ik had geen fijne bevalling en hierdoor ook geen fijne kraamweek.
Gelukkig allemaal niet zo erg als bij jou. Je had veel bloed verloren toch?
Slim dat je naar de gyneacoloog gaat. En ik ben het met Gitteh eens, het kan in jou situatie vast alleen maar meevallen. Ik hoop het in ieder geval voor je!

Wij willen ook graag een tweede, maar nu nog niet. Ik geniet nog zoveel van hoe de situatie nu is. We hebben een makkelijk en gezond kind.
Tijdens mijn vorige zwangerschap woonde we in een piepklein huisje, dus moesten we verhuizen. Mijn man was werkloos en dat zorgde voor veel stress. Ook nu is het onzeker of zijn contract verlengd kan worden. Als hier meer zekerheid over is durf ik een tweede wel aan. Maar eerst nog even lekker genieten van het NU.

@ truckerbabe: Jeetje wat heb jij in korte tijd veel meegemaakt zeg! Veel sterkte. Ik hoop dat je een goede vriendin kunt zijn voor je vriendin.

Liefs maartje
 
herkenbaar hoor!!kinderen zijn gewoon zo een kostbaar bezit.na Kyandro heb ik ook een tijd geroepen van nu is het goedzo!toch ging het weer kriebelen en toch eerder dan verwacht zwanger van kindje 3.dus gewoon geen tijd gehad om te mijmeren.dat doe ik nu wel met de vooruitzichten van 2012.vind zo belachelijk dat ze kindgebondenbudget voor gezinnen met 3 of meer kids willen afschaffen.......en kinderopvang die duurder word.ik maak me dus meer druk om zulke dingen.bevallingen zijn bij mij heel goed verlopen en daarna ook.dus daar maak me niet zo druk om,ook al is natuurlijk niet vanzelfsprekend dat weer goed gaat....je hoort soms idd zoveel ellende.en dan mag je weer zo dankbaar zijn om een gezond kindje te krijgen.
mijn angst is soms om een kind te verliezen.of dat ze ernsig ziek worden....ah ja er is eigenlijk altijd wel wat om over te piekeren.
maar begrij[p jullie echt wel hoor!
liefs jootje
 
Hoi iedereen.

Jeetje wat een verhalen, lees ze met mijn mond op de grond.

We kunnen ons toch echt wel heel gelukkig prijzen dat het allemaal goed en gezond gaat!!!

Ook hier weer kriebels hoor..... misschien wel tegen het einde van het jaar weer eens een poging wagen.

Ben net begonnen met nieuwe baan, dus nog ff settelen.

Heb wel al e.e.a. laten doorschemeren, en mijn baas vat het supergoed op, en vind het geen probleem. Ze zei zelfs tegen me dat ze zelf de kinderen toen ook niet al te ver uit elkaar wilde hebben.

Maar weet het ook nog niet 100% zeker eigenlijk. Ik geniet zooooo met volle teugen van Stan....

groetjes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan