Net na middernacht op 17 Mei werd ik wakker van buikkrampen, ik ging na de wc en ging daarna weer liggen. Maar weer proberen te slapen kwam er niet van want de krampen hielden lang aan en kwamen al heel vlot op elkaar, mijn vriend lag nog heerlijk te slapen dus die schudde ik wakker. De weeen werden echt hevig en mijn vriend hield ze bij op zijn mobiel. Om de minuut en hielden ook een minuut aan. verloskundige gebeld die kwam er meteen aan. Ze was er snel en voelde dat ik al 6/7 cm ontsluiting had. Snel beslissen willen jullie thuis bevallen of in het ziekenhuis. Allebei toch gekozen voor het ziekenhuis dus jassen aan en in de auto. Eenmaal in het ziekenhuis vlotte het niet verder en het werd erg zwaar door de weeen heen te komen. Ons meisje kwam maar niet dieper te liggen, ook niet na het vliezen breken. Na wat een eeuwigheid leek te duren kreeg ik toch persweeën en mocht ik mee persen, ook dat haalde nog niks uit en ik werd nu toch echt wel wanhopig, meerdere verloskundigen werden erbij gehaald en mijn bevalling werd overgedragen aan het ziekenhuis. Na veel persen kwam haar hoofdje toch ineens, maar daar bleef het ook bij. Ik moest staan, op mijn knieeen en weer terug op mijn rug, omdat ze vast zat met haar schouders. De tijd begon toch echt te dringen, haar arm werd er uitgehaald en daarna haar andere waarna ze na nog meer persen er eindelijk uitkwam, ze werd meteen bij me weggehaald en op de tafel gelegd. Ze had zuurstofgebrek gehad en werd geintubeerd. In de couveuse heb ik haar voor het eerst echt goed kunnen zien en even kunnen aanraken. Daarna was ze weg, dat gevoel wat je dan hebt, is onvoorstelbaar. Zo veel verdriet, onbegrip, ik heb zo veel gehuild. Wat een normale bevalling had moeten zijn en een prachtig moment voor het eerst op je buik, was veranderd in een nachtmerrie. Ze was overgedragen aan de neontale intensive care. Haar gewicht: 5230 gram..Vandaar de zware bevalling, haar suikers hebben de eerste week heel erg geschommeld. Ik had dus zwangerschapssuiker, maar dit is niet gezien en getest. Daarnaast is ook nog eens ontdekt dat ze een hartafwijking heeft waar ze nog aan geopereerd moet worden, na 3 dagen mochten we haar voor het eerst vasthouden omdat ze nog erg last had van haar schouders en nek, gelukkig niks gebroken! en ook moest ze draadjes met dunne naaldjes in haar hoofdje om haar hersenactiviteit te meten, Ze heeft niks overgehouden van het zuurstofgebrek en na 9 dagen mocht ze over naar de medium care kinderafdeling. daar moest ze goed zelf leren drinken, borstvoeding, en na daar 9 dagen te hebben gelegen mocht ze dan eindelijk mee naar huis. 4 Juni, in plaats van de dag dat ze geboren is, is dat de mooiste dag in mijn leven..Ze doet het erg goed thuis, maar ze blijft natuurlijk op controle. De toekomst moet uitwijzen wat ons nog te wachten gaat, maar voor nu..genieten van onze prachtige dochter Jaylinn. Sorry voor het lange verhaal maar moest het ergens kwijt.. liefs mama kelly
Mijn bevalling en de nachtmerrie daarna
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Gefeliciteerd met jullie dochtertje Jaylinn!
Klinkt heftig meid....ws zeker niet zoals je het gehoopt had, maar toch mooi om te bedenken dat we nu zo'n goede zorg krijgen....iets om heel dankbaar voor te zijn!
Fijn dat het nu zo goed gaat met je meisje...het heeft al tijd nodig om een 'normale' bevalling te verwerken dus dat zal ook best even tijd nodig hebben!
Geniet maar van je kleine meiske en veel over praten helpt vaak wel!
Klinkt heftig meid....ws zeker niet zoals je het gehoopt had, maar toch mooi om te bedenken dat we nu zo'n goede zorg krijgen....iets om heel dankbaar voor te zijn!
Fijn dat het nu zo goed gaat met je meisje...het heeft al tijd nodig om een 'normale' bevalling te verwerken dus dat zal ook best even tijd nodig hebben!
Geniet maar van je kleine meiske en veel over praten helpt vaak wel!
Wat een heftig verhaal zeg...maar erg fijn dat alles goed afgelopen is. Kan me voorstellen hoe lastig het is om je baby niet vast te mogen houden of te kunnen zien.
Ik heb zelf ook een bizarre ervaring gehad, omdat er een ingreep werd gedaan zonder mijn toestemming. Kwam ik thuis - waat komt al die pijn vandaan...??? Toen heb ik in mijn dossier gezien dat er ingegrepen werd, een "veel uitgevoerde ingreep" zeiden ze achteraf, maar ik werd niet gevraagd. Bizar gevoel, walgelijk - het is toch mijn lichaam??
Mede hierdoor heb ik een bevallingstrauma opgelopen...
Maar long story short - het heeft mij vooral geholpen om verhalen en artikelen te lezen, via http://stichtingbevallingstrauma.nl/lees-verder-ptss-bevalling/ .
Ik heb veel gegoogled en ben zo weinig tegen gekomen - het is duidelijk dat er op PTSS na bevalling nog een groot taboe zit...omdat je je ook schaamt natuurlijk...maar de stichting heeft bijvoorbeeld tot doel om lotgenoten te informeren en verhalen te verzamelen, dus hopelijk kunnen we samen iets bereiken. Ik ga mijn hele bevallingsverhaal nog delen met hun, vrwijwel vinden andere getroffene mamas het hulpzaam.
Lierfs, Marianna
Ik heb zelf ook een bizarre ervaring gehad, omdat er een ingreep werd gedaan zonder mijn toestemming. Kwam ik thuis - waat komt al die pijn vandaan...??? Toen heb ik in mijn dossier gezien dat er ingegrepen werd, een "veel uitgevoerde ingreep" zeiden ze achteraf, maar ik werd niet gevraagd. Bizar gevoel, walgelijk - het is toch mijn lichaam??
Mede hierdoor heb ik een bevallingstrauma opgelopen...
Maar long story short - het heeft mij vooral geholpen om verhalen en artikelen te lezen, via http://stichtingbevallingstrauma.nl/lees-verder-ptss-bevalling/ .
Ik heb veel gegoogled en ben zo weinig tegen gekomen - het is duidelijk dat er op PTSS na bevalling nog een groot taboe zit...omdat je je ook schaamt natuurlijk...maar de stichting heeft bijvoorbeeld tot doel om lotgenoten te informeren en verhalen te verzamelen, dus hopelijk kunnen we samen iets bereiken. Ik ga mijn hele bevallingsverhaal nog delen met hun, vrwijwel vinden andere getroffene mamas het hulpzaam.
Lierfs, Marianna