mijn bevalling 07.05.2006
uitgerekent 1 mei bevallen 28.04.2006
het begon 7 weken terug ik kreeg steeds voor weeen en zijn paar x naar het ziekenhuis geweest
moest aan de hartmonitor en lles was steeds ok maar meer ook niet geen ontsluiting of zo allemaal oefen weeen zeiden ze
de weeen waren er voor 6 weken dag en nacht soms 1 dag rust en kon ik ff bijtanken,
ik was erg moe deze dagen en probeerde veel teslapen ,met de kleine was alles ok die genoot daarbinnen en had vaak de hik
de kleine bleek in week 36 al helemaal in gedaald en week 37 weer iets terug omhoog zeiden ze .
de weeen werden met de dag sterker en ik hield steeds meer vcht vast waardoor ik steeds moeilijk ging lopen en me handen erg dik waren wat alles moeilijker maakte,
om vast tehouden had steeds tintelingen. op zaterdag 22 april verloor ik de slijmprop en dachten nu komt het vast snel .maar het liet nog op zich wachten en we waren op maandag in het ziekenhuis geweest had sterke weeen maar niet sterk genoeg had wel al 1 cm ontsluiting,
maar das normaal bij een 3de kindje zeiden ze die krijg je kado.
op donderdag de 27e werden de weeen nog erger en sterker en dachten ja dit is het en gaat gebeuren ze kwamen om de 5 min dus wij bellen en moesten komen .
maar eenmaal in het ziekenhuis zeiden ze nee hoor ze moeten nog sterker en het hartje van de kleine was heel mooi en alles was ok daarbinnen en de kleine schopte vrolijk verder en dat voelde maakte de pijn zachter want je geniet wel van zo'n kleine in je .
we kregen een afspraak om eerder terug tekomen inplaats van woensdag 3 mei werd dat maandag 1 mei de dag dat ik ben uitgerekent
donderdag avond namen de ween weer af en ging alles gewoon weer verder en deden boodschappen en heb staan koken s,avond lichte weeen en heb lekker geslapen .
vrijdag morgen nog steeds lichte weeen en dacht nou word weer niets zijn toch voorweeen had ze al zo lang dat ik een beetje de hoop had verloren dat het ging gebeuren .
het leuke was nog me man had vorig jaar oktober voorspeld dat kleine 27/28 april geboren zou worden .
ik had ook niet tegen ronald verteld dat ik die lichte weeen al had en ging lekker verder met alles .
toen ze iets zwaarder werden ag hij het wel maar ze kwamen onregelmatig en niet sterk genoeg .
we gingen ook gezellig samen boodschappen halen voor die avond we zouden lekker gaan koken samen .
maar toen om half 4 smiddags werden de weeen erg sterk en kwam on de 4 minuten en moesten eerst nog tijdje aan houden voor je mag bellen en langzaam werd de tijd tussen de ween langer en dan weer sneller dus onregelmatig maar ze waren zo sterk en het waren rug weeen ,
ik heb met moeite nog staan koken en tegelijkertijd de weeen opgevangen dat was erg moeilijk ,we hebben gegeten en puffen tegelijk en ondertussen werden die rugweeennog sterker en ik zei dit hou ik niet meer lang vol zo hoor .
ronald besloot om uit bed tegaan want die lag daar nog in zodat hij als het gebeuren genoeg rust had gehad en zich volledig erop kon concenteren en het ook vol kon houden
want ja je weet nooit hoelang een bevalling kon duren .
bij mijn 2 vorige kinderen (uit eerdere relatie ) duurde de bevalling lang en moesten de kinderen met vacuum en tang worden gehaald en was ik van beide in geknipt dus ik was best bang voor deze en ze hadden ook zuurstof tekort .
terwijl ronald uit bed ging belde ik om 19.00 uur het ziekenhuis en moest een beetje liegen want ja de weeen kwamen onregelmatig ,
ik mocht gelijk komen wan ze hoorden wel dat het wel echt was dit keer
ik had nog niet gebeld of de weeen kwamen sneller en ik belde een vriendin uit de flat of ze me kon wegbrengen naar het ziekenhuis en dat kon gelukkig anders moest ik alleen in een taxi
ze reed me heel voorzichtig naar het ziekenhuis ze nam sander (me zoon 15 jaar ) mee naar huis want ja die moest ook slapen
ronald ging zelf erheen want op rolstoel taxi wachten durt telang en zo is hij sneller en ja hoor wij waren er nog geen 2 minuten en daar was hij al pff was al bang dat zoiets mis kon lopen
eenmaal boven gingen we gelijk door naar de verloskamer en kregen de grootse want als het lang ging duren kon er een bed bij voor ronald , want die houd het soms niet lang vol in de rolstoel .om kwart vooor 8 ging ik eerst aan het ctg en werden de weeen gemeten nou die kwamen wel hoor en stevig ook .
om 9 uur kwam de verloskunde en het was dit x een mannelijke die we ook voor de 20 weken echo hadden gehad een hele aardige man (chris 0 en werd ok rustig door hem dat was wel fijn
ik bleek nog maar 2/3 cm ontsluiting tehebben en het kon volgens hem wel nacht werk worden (zei hij achteraf)
dus vroeg ik of ik iets kon krijgen voor de pijn zodat ik die weeen beter op kon vangen en jahoor dat mocht dus werd ik aan het infuus gelegd had ook nog een co asistent die het infuus verkeerd prikte auww
dus riepen ze chris en die deed het wel gelijk goed en ik kreeg om de 5 minuten fentanyl toe gediend door hem in kleine portie;s en dat haalde de scherpe randjes eraf
hij zei toen ik genoeg had gehad als om 11 je vliezen nog niet gebroken zijn doe ik dat en hij ging weer weg.
daar zatten we dan in afwachting van wat komen ging en wat voor klein wondertje eruit zou komen waar we al zolang op wachte en verlangde .
we hadden leuke zusters en vingen ons goed op ik werd nog steeds aan het ctg gelegd om dat dat moet vanwege de medicijnen de kleine deed het goed en bij elke wee zag je het hartje ff zakken en dan weer omhoog gaan .
rond half 11 hadden we honger ja ik luste wel wat en om tekijken wat er was ging ronald ff met de zuster mee kijken of hij wat lekkers kon vinden . ik wou vla hebben.
terwijl ik daar alleeen lag en de weeen aan het opvangen was voelde ik ineens panggggg daar gingen me vliezen en het water stroomde eruit en was heel heet ,ik drukke op de bel maar er gebeurde niets
niemand kwam dus nog een x bellen en nee hoor nog niet ik raakte al bijna in paniek gelukkig kwam ronald binnen en die ging gelijk zuster halen .
hij hielp echt super en maakte me ook rustig als het ff niet ging en moedigde me ook echt aan en zei hele lieve dingen .oo wat hou ik van hem mmm(he moet er ff bij hoor)
de weeen werden nu zo sterk dat ik dacht ik word gek dit hou ik niet en ze waren ook erg heftig ik zag alle kanten van het bed van de pijn wist niet welke kant ik op moest draaien en doen
de zuster schrok er zelf van en ging gelijk de vk chris halen en om 5 voor 11 kwam hij en jeetje dit gaat snel ineens ondertussen kreeg ik niet echt alles mee wat er gezegd is vanwege de pijn
ze hielp ook met ademhalen dat ging niet best .ik durfde ronald niet vast tehouden denk dat ik dan zijn hand of arm zou breken zo sterk was ik .het bed was sterkgenoeg
hij keek en zei voel je persdrang dus ik zei jaaaaaaaaa hij gelijk nou persen maar dan
dat liet ik me niet 2 x zeggen en persde zo hard ik kon en nadat de wee weg was zei hij komt hij weer
ik weet niet zeker of die nou wel of niet kwam maar ik zei ja en persde hard hihihi ondetussen dat ik nog ik kan dit niet en wil niet meer en gilde dat ook (geloof ik )
de zuster en ronald hielpen beide een been vasthouden omdat ik dat niet alleen redde (ben echt trots op me mannetje )
en a 2 x persen zaggen ze al het koppie en ronald zei al ik zie het al schat toe maar , dacht toen ook het moet er nu uittttt
toen heb ik nog 2 x geperst en daar kwam ons kleine wonder op me buik oooo wat was ik blij en super gelukkig en ook opgelucht .
daar was ons kleine meisie ANICA Saskia 3240 en 50 cm geboren op 28 april om 23.03 en super gezond en zonder een knip of iets eruit gekomen ,ik heb alleen een paar haarscheurtjes meer niet ,
vind het al een wonder dat ik in nog geen 33 minuten de kleine er al uit had .het was dus een heftige maar super snelle bevalling .zo anders als de eerste 2
we hebben de nacht daar door gebracht en om 8 uur smorgens mochten we beide alweer naar huis toe .alles verloopt prima en de borstvoeding gaat ook goed
we zijn ziels gelukkig met onze anica (via ifv icsi)
kan het zelf haast nog niet geloven en had ook wel last van naweeen maar voel me voor de rest super ,heb ook fijne kraamdagen gehad we hadden een hele lieve kraamhulp(diana ) mis haar zelfs zo gezellig dat het was.
dit was mijn bevallings verhaal LIEFS PETRA
uitgerekent 1 mei bevallen 28.04.2006
het begon 7 weken terug ik kreeg steeds voor weeen en zijn paar x naar het ziekenhuis geweest
moest aan de hartmonitor en lles was steeds ok maar meer ook niet geen ontsluiting of zo allemaal oefen weeen zeiden ze
de weeen waren er voor 6 weken dag en nacht soms 1 dag rust en kon ik ff bijtanken,
ik was erg moe deze dagen en probeerde veel teslapen ,met de kleine was alles ok die genoot daarbinnen en had vaak de hik
de kleine bleek in week 36 al helemaal in gedaald en week 37 weer iets terug omhoog zeiden ze .
de weeen werden met de dag sterker en ik hield steeds meer vcht vast waardoor ik steeds moeilijk ging lopen en me handen erg dik waren wat alles moeilijker maakte,
om vast tehouden had steeds tintelingen. op zaterdag 22 april verloor ik de slijmprop en dachten nu komt het vast snel .maar het liet nog op zich wachten en we waren op maandag in het ziekenhuis geweest had sterke weeen maar niet sterk genoeg had wel al 1 cm ontsluiting,
maar das normaal bij een 3de kindje zeiden ze die krijg je kado.
op donderdag de 27e werden de weeen nog erger en sterker en dachten ja dit is het en gaat gebeuren ze kwamen om de 5 min dus wij bellen en moesten komen .
maar eenmaal in het ziekenhuis zeiden ze nee hoor ze moeten nog sterker en het hartje van de kleine was heel mooi en alles was ok daarbinnen en de kleine schopte vrolijk verder en dat voelde maakte de pijn zachter want je geniet wel van zo'n kleine in je .
we kregen een afspraak om eerder terug tekomen inplaats van woensdag 3 mei werd dat maandag 1 mei de dag dat ik ben uitgerekent
donderdag avond namen de ween weer af en ging alles gewoon weer verder en deden boodschappen en heb staan koken s,avond lichte weeen en heb lekker geslapen .
vrijdag morgen nog steeds lichte weeen en dacht nou word weer niets zijn toch voorweeen had ze al zo lang dat ik een beetje de hoop had verloren dat het ging gebeuren .
het leuke was nog me man had vorig jaar oktober voorspeld dat kleine 27/28 april geboren zou worden .
ik had ook niet tegen ronald verteld dat ik die lichte weeen al had en ging lekker verder met alles .
toen ze iets zwaarder werden ag hij het wel maar ze kwamen onregelmatig en niet sterk genoeg .
we gingen ook gezellig samen boodschappen halen voor die avond we zouden lekker gaan koken samen .
maar toen om half 4 smiddags werden de weeen erg sterk en kwam on de 4 minuten en moesten eerst nog tijdje aan houden voor je mag bellen en langzaam werd de tijd tussen de ween langer en dan weer sneller dus onregelmatig maar ze waren zo sterk en het waren rug weeen ,
ik heb met moeite nog staan koken en tegelijkertijd de weeen opgevangen dat was erg moeilijk ,we hebben gegeten en puffen tegelijk en ondertussen werden die rugweeennog sterker en ik zei dit hou ik niet meer lang vol zo hoor .
ronald besloot om uit bed tegaan want die lag daar nog in zodat hij als het gebeuren genoeg rust had gehad en zich volledig erop kon concenteren en het ook vol kon houden
want ja je weet nooit hoelang een bevalling kon duren .
bij mijn 2 vorige kinderen (uit eerdere relatie ) duurde de bevalling lang en moesten de kinderen met vacuum en tang worden gehaald en was ik van beide in geknipt dus ik was best bang voor deze en ze hadden ook zuurstof tekort .
terwijl ronald uit bed ging belde ik om 19.00 uur het ziekenhuis en moest een beetje liegen want ja de weeen kwamen onregelmatig ,
ik mocht gelijk komen wan ze hoorden wel dat het wel echt was dit keer
ik had nog niet gebeld of de weeen kwamen sneller en ik belde een vriendin uit de flat of ze me kon wegbrengen naar het ziekenhuis en dat kon gelukkig anders moest ik alleen in een taxi
ze reed me heel voorzichtig naar het ziekenhuis ze nam sander (me zoon 15 jaar ) mee naar huis want ja die moest ook slapen
ronald ging zelf erheen want op rolstoel taxi wachten durt telang en zo is hij sneller en ja hoor wij waren er nog geen 2 minuten en daar was hij al pff was al bang dat zoiets mis kon lopen
eenmaal boven gingen we gelijk door naar de verloskamer en kregen de grootse want als het lang ging duren kon er een bed bij voor ronald , want die houd het soms niet lang vol in de rolstoel .om kwart vooor 8 ging ik eerst aan het ctg en werden de weeen gemeten nou die kwamen wel hoor en stevig ook .
om 9 uur kwam de verloskunde en het was dit x een mannelijke die we ook voor de 20 weken echo hadden gehad een hele aardige man (chris 0 en werd ok rustig door hem dat was wel fijn
ik bleek nog maar 2/3 cm ontsluiting tehebben en het kon volgens hem wel nacht werk worden (zei hij achteraf)
dus vroeg ik of ik iets kon krijgen voor de pijn zodat ik die weeen beter op kon vangen en jahoor dat mocht dus werd ik aan het infuus gelegd had ook nog een co asistent die het infuus verkeerd prikte auww
dus riepen ze chris en die deed het wel gelijk goed en ik kreeg om de 5 minuten fentanyl toe gediend door hem in kleine portie;s en dat haalde de scherpe randjes eraf
hij zei toen ik genoeg had gehad als om 11 je vliezen nog niet gebroken zijn doe ik dat en hij ging weer weg.
daar zatten we dan in afwachting van wat komen ging en wat voor klein wondertje eruit zou komen waar we al zolang op wachte en verlangde .
we hadden leuke zusters en vingen ons goed op ik werd nog steeds aan het ctg gelegd om dat dat moet vanwege de medicijnen de kleine deed het goed en bij elke wee zag je het hartje ff zakken en dan weer omhoog gaan .
rond half 11 hadden we honger ja ik luste wel wat en om tekijken wat er was ging ronald ff met de zuster mee kijken of hij wat lekkers kon vinden . ik wou vla hebben.
terwijl ik daar alleeen lag en de weeen aan het opvangen was voelde ik ineens panggggg daar gingen me vliezen en het water stroomde eruit en was heel heet ,ik drukke op de bel maar er gebeurde niets
niemand kwam dus nog een x bellen en nee hoor nog niet ik raakte al bijna in paniek gelukkig kwam ronald binnen en die ging gelijk zuster halen .
hij hielp echt super en maakte me ook rustig als het ff niet ging en moedigde me ook echt aan en zei hele lieve dingen .oo wat hou ik van hem mmm(he moet er ff bij hoor)
de weeen werden nu zo sterk dat ik dacht ik word gek dit hou ik niet en ze waren ook erg heftig ik zag alle kanten van het bed van de pijn wist niet welke kant ik op moest draaien en doen
de zuster schrok er zelf van en ging gelijk de vk chris halen en om 5 voor 11 kwam hij en jeetje dit gaat snel ineens ondertussen kreeg ik niet echt alles mee wat er gezegd is vanwege de pijn
ze hielp ook met ademhalen dat ging niet best .ik durfde ronald niet vast tehouden denk dat ik dan zijn hand of arm zou breken zo sterk was ik .het bed was sterkgenoeg
hij keek en zei voel je persdrang dus ik zei jaaaaaaaaa hij gelijk nou persen maar dan
dat liet ik me niet 2 x zeggen en persde zo hard ik kon en nadat de wee weg was zei hij komt hij weer
ik weet niet zeker of die nou wel of niet kwam maar ik zei ja en persde hard hihihi ondetussen dat ik nog ik kan dit niet en wil niet meer en gilde dat ook (geloof ik )
de zuster en ronald hielpen beide een been vasthouden omdat ik dat niet alleen redde (ben echt trots op me mannetje )
en a 2 x persen zaggen ze al het koppie en ronald zei al ik zie het al schat toe maar , dacht toen ook het moet er nu uittttt
toen heb ik nog 2 x geperst en daar kwam ons kleine wonder op me buik oooo wat was ik blij en super gelukkig en ook opgelucht .
daar was ons kleine meisie ANICA Saskia 3240 en 50 cm geboren op 28 april om 23.03 en super gezond en zonder een knip of iets eruit gekomen ,ik heb alleen een paar haarscheurtjes meer niet ,
vind het al een wonder dat ik in nog geen 33 minuten de kleine er al uit had .het was dus een heftige maar super snelle bevalling .zo anders als de eerste 2
we hebben de nacht daar door gebracht en om 8 uur smorgens mochten we beide alweer naar huis toe .alles verloopt prima en de borstvoeding gaat ook goed
we zijn ziels gelukkig met onze anica (via ifv icsi)
kan het zelf haast nog niet geloven en had ook wel last van naweeen maar voel me voor de rest super ,heb ook fijne kraamdagen gehad we hadden een hele lieve kraamhulp(diana ) mis haar zelfs zo gezellig dat het was.
dit was mijn bevallings verhaal LIEFS PETRA