hoi meiden,
Ik ben 9 weken geleden alweer, bevallen van een prachtige gezonde zoon. Ik wil ook wel eens kwijt hoe de bevalling is gegaan, want daar heb ik nog niet zoveel tijd voor gehad eigenlijk. en misschien dat iemand er wat aan heeft.
dinsdagmorgen werd ik wakker met lichte samentrekkingen van de baarmoeder. ik dacht natuurlijk meteen van; nu komt het. Kwamen om de 5 minuten, wel 5 uur lang. maar was niet eens ongemakkelijk, dus echte weeen konden het niet zijn toch?
(ook nog onder de douche geweest, misschien kwam het dan wel, maar nee)
(Ben de hele dag aan de diarree geweest van die samentrekkingen.)
Ik moest die middag toevallig naar de verloskundige, en die had het gevoel dat het nog niet gelijk ging gebeuren, het waren voorweeen.
mijn bloeddruk gemeten, die was hoger dan normaal (zat heel laag normaal). kon zijn dat het niet zo lang meer ging duren, want vaak gaat bloeddruk omhoog voor de bevalling. Ik ging dus weer naar huis, met af en toe een voorwee. savonds helemaal geen last meer. dus ging naar bed.
kwart voor 3 snachts werd ik weer wakker van de kramp. wekker erbij, en kijken hoeveel tijd er tussen zat. 5 a 6 minuten (en 45 sec lang)! schoot al op. nog maar even wachten. het was een beetje een raar gevoel, maar ik wist dit keer wel zeker dat dit het was.
toen het 5 a 4 minuten werd (en minuut lang) heb ik mijn man wakker gemaakt. we zijn toen maar naar beneden gegaan. weeen kwamen uiteindelijk om de 4 a 3 minuten en we besloten de verloskundige te bellen. het was inmiddels half 5.
de weeen waren heel goed op te vangen, ik hoefde niet te puffen nog en kon heel goed meegaan op de weeen.
om 5 uur kwam de verloskundige (met stagiaire) en zij heeft gekeken hoeveel ontsluiting ik had. ze ging tijdens een wee met haar vingers naar binnen om te voelen, bleef daar eventjes en ging tijdens een andere wee weer naar buiten, geen akelig gevoel vond ikzelf.
Ik had 5 centimeter ontsluiting. de weeen kwamen nu om de 6 a 7 minuten en duurden nu ongeveer 1,5 minuut. de weeen waren nu wat sterker, maar nog steeds goed op te vangen. (weeen blijken na de beginweeen ook weer wat minder snel te komen, zijn alleen wel wat sterker)
Ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen want op een of andere manier leek me dat prettiger. we mochten nu dus ook naar het ziekenhuis gaan. de verloskundige zou ons daar opwachten. daar zou ze ook mijn vliezen breken, want die waren nog niet gebroken.
Wij dus op ons dooie gemakje kleren aan, tas over de schouder, maxi-cosi geinstalleerd en in de auto. autorit duurde misschien 7 minuten, en vlak voor het ziekenhuis voelde ik vanbinnen een plop. de vliezen waren gebroken. (verloskundige zei dat het voelde als plop en dat deed het ook echt!) ik liep nog niet leeg trouwens.
bij het ziekenhuis werd ik in een rolstoel gedropt door mijn man, en naar de afdeling gereden. (ik liep nog niet leeg) de weeen waren nu veel sterker, maar nog steeds om de 7 minuten ongeveer.
inmiddels is het half 7
eenmaal in de verloskamer mocht ik op het bed gaan liggen, zodra ik ging staan liep ik compleet leeg. ik mocht mijn onderkleding uit doen en gaan liggen of zitten zoals ik dat wou. (in mijn geval half zittend) ik kreeg een laken over. mijn ontsluiting werd weer gemeten en ik bleek nu 8 cm ontsluiting te hebben.
de weeen waren nu sterker en weer om de 5 minuten of 6 of 7 of 4 lag er net aan. nu had ik wel wat aan de zwangerschapscursus, want het ademhalen door de neus in en door de mond uit scheelt wel. als ik verkeerd ademhaalde werden mijn armen overspoelt met een dood gevoel (zuurstofgebrek). ook hielp het ademhalen vanuit je buik heel goed. zo help je de weeen als het ware mee. het echte puffen (4 tellen in en 6 tellen uit of zoiets) heb ik niet gedaan. maar de ademhalingsoefeningen op zich hebben wel geholpen.
op een gegeven moment kreeg ik toch echt de drang om te poepen, zeg maar. ik had het al een beetje voelen aankomen, maar nu was het gevoel volop aanwezig. eerst maar weer voelen hoeveel ontsluiting. ontsluiting helemaal, alleen het hoofdje moest nog langs een ribbel ofzo. (geen idee waarachter die vast zat) De verloskundige heeft het hoofdje tijdens een wee vrij gekregen door de ribbel aan de kant te drukken. Na bijna een half uur de persweeen tegen te hebben gehouden mocht ik eindelijk persen.
EN GELOOF ME; dat is dan heerlijk om te doen! persweeen opvangen zonder dat je er wat mee mag doen is niet leuk, dat halfuurtje was wel pijnlijk (of nou ja, een rotgevoel)
het is 8 uur smorgens en ik mag persen. ik vond het heerlijk. eindelijk. het hoofdje wou niet helemaal de bocht door terwijl ik lag te persen, dus mocht ik zitten persen.
dus ik met al bijna een hoofd tussen mijn benen van bed af, op de baarkruk en persen. dit was best fijn eigenlijk (de zwaartekracht hielp ook mee he)
toen het hoofdje de bocht door was mocht ik weer op bed zitliggen. nou kon ik weer verder, na met een hoofd nog verder tussen mijn benen weer op bed te zijn geklommen. Op een gegeven moment was ik dan zover dat je het hoofdje kon zien. toen mijn baby bijna geboren was moest ik tijdens het persen af en toe even stoppen, zodat ze konden zien hoe de navelstreng zat, hoe het hoofdje lag enz. uiteindelijk kwam de 'laatste pers' en ik mocht mijn baby er zelf uittrekken.
ineens was ik moeder.
een flinke jongen van 7 pond en 52 cm.
Ik ben niet ingeknipt. iedere perswee werd er met een warm washandje tegen mijn vagina gedrukt om inscheuren te voorkomen. dit heeft heel goed geholpen.
ben alleen ingescheurd in mijn schaamlip. wel een rotplek.
Ik heb tijdens het persen niet gepoept, want was zo goed als leeg door de voorweeen en de diarree. heb wel gigantisch geplast, maar geeft niks, hoort erbij.
de hechtingen waren het pijnlijkst van de hele bevalling.
ik heb trouwens ook geen pijn gehad tijdens het 'staan' van het hoofdje. voelde niks branden. ben zelf heel tenger en heb toch maar mooi een 7 ponder uitgepoept. dus het zegt niks, hoe je gebouwd bent.
Ik dacht dat ik het zo wel heb verteld.
oh ja, BAS werd om 5 over half 10 smorgens geboren. Heb 1,5 uur gepersd. en de hele bevalling duurde 6 uurtjes.
ik zou het zo weer doen.
ik vond het persen het fijnst. dat was het einde, en je hebt nou eenmaal die drang he.
hoop dat ik iemand geinformeerd heb, of dat iemand er gewoon wat aan heeft.
sorry voor de lengte van het verhaal.
liefs mirjam 23, mama van Bas 9 weken en 2 dagen
Ik ben 9 weken geleden alweer, bevallen van een prachtige gezonde zoon. Ik wil ook wel eens kwijt hoe de bevalling is gegaan, want daar heb ik nog niet zoveel tijd voor gehad eigenlijk. en misschien dat iemand er wat aan heeft.
dinsdagmorgen werd ik wakker met lichte samentrekkingen van de baarmoeder. ik dacht natuurlijk meteen van; nu komt het. Kwamen om de 5 minuten, wel 5 uur lang. maar was niet eens ongemakkelijk, dus echte weeen konden het niet zijn toch?
(ook nog onder de douche geweest, misschien kwam het dan wel, maar nee)
(Ben de hele dag aan de diarree geweest van die samentrekkingen.)
Ik moest die middag toevallig naar de verloskundige, en die had het gevoel dat het nog niet gelijk ging gebeuren, het waren voorweeen.
mijn bloeddruk gemeten, die was hoger dan normaal (zat heel laag normaal). kon zijn dat het niet zo lang meer ging duren, want vaak gaat bloeddruk omhoog voor de bevalling. Ik ging dus weer naar huis, met af en toe een voorwee. savonds helemaal geen last meer. dus ging naar bed.
kwart voor 3 snachts werd ik weer wakker van de kramp. wekker erbij, en kijken hoeveel tijd er tussen zat. 5 a 6 minuten (en 45 sec lang)! schoot al op. nog maar even wachten. het was een beetje een raar gevoel, maar ik wist dit keer wel zeker dat dit het was.
toen het 5 a 4 minuten werd (en minuut lang) heb ik mijn man wakker gemaakt. we zijn toen maar naar beneden gegaan. weeen kwamen uiteindelijk om de 4 a 3 minuten en we besloten de verloskundige te bellen. het was inmiddels half 5.
de weeen waren heel goed op te vangen, ik hoefde niet te puffen nog en kon heel goed meegaan op de weeen.
om 5 uur kwam de verloskundige (met stagiaire) en zij heeft gekeken hoeveel ontsluiting ik had. ze ging tijdens een wee met haar vingers naar binnen om te voelen, bleef daar eventjes en ging tijdens een andere wee weer naar buiten, geen akelig gevoel vond ikzelf.
Ik had 5 centimeter ontsluiting. de weeen kwamen nu om de 6 a 7 minuten en duurden nu ongeveer 1,5 minuut. de weeen waren nu wat sterker, maar nog steeds goed op te vangen. (weeen blijken na de beginweeen ook weer wat minder snel te komen, zijn alleen wel wat sterker)
Ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen want op een of andere manier leek me dat prettiger. we mochten nu dus ook naar het ziekenhuis gaan. de verloskundige zou ons daar opwachten. daar zou ze ook mijn vliezen breken, want die waren nog niet gebroken.
Wij dus op ons dooie gemakje kleren aan, tas over de schouder, maxi-cosi geinstalleerd en in de auto. autorit duurde misschien 7 minuten, en vlak voor het ziekenhuis voelde ik vanbinnen een plop. de vliezen waren gebroken. (verloskundige zei dat het voelde als plop en dat deed het ook echt!) ik liep nog niet leeg trouwens.
bij het ziekenhuis werd ik in een rolstoel gedropt door mijn man, en naar de afdeling gereden. (ik liep nog niet leeg) de weeen waren nu veel sterker, maar nog steeds om de 7 minuten ongeveer.
inmiddels is het half 7
eenmaal in de verloskamer mocht ik op het bed gaan liggen, zodra ik ging staan liep ik compleet leeg. ik mocht mijn onderkleding uit doen en gaan liggen of zitten zoals ik dat wou. (in mijn geval half zittend) ik kreeg een laken over. mijn ontsluiting werd weer gemeten en ik bleek nu 8 cm ontsluiting te hebben.
de weeen waren nu sterker en weer om de 5 minuten of 6 of 7 of 4 lag er net aan. nu had ik wel wat aan de zwangerschapscursus, want het ademhalen door de neus in en door de mond uit scheelt wel. als ik verkeerd ademhaalde werden mijn armen overspoelt met een dood gevoel (zuurstofgebrek). ook hielp het ademhalen vanuit je buik heel goed. zo help je de weeen als het ware mee. het echte puffen (4 tellen in en 6 tellen uit of zoiets) heb ik niet gedaan. maar de ademhalingsoefeningen op zich hebben wel geholpen.
op een gegeven moment kreeg ik toch echt de drang om te poepen, zeg maar. ik had het al een beetje voelen aankomen, maar nu was het gevoel volop aanwezig. eerst maar weer voelen hoeveel ontsluiting. ontsluiting helemaal, alleen het hoofdje moest nog langs een ribbel ofzo. (geen idee waarachter die vast zat) De verloskundige heeft het hoofdje tijdens een wee vrij gekregen door de ribbel aan de kant te drukken. Na bijna een half uur de persweeen tegen te hebben gehouden mocht ik eindelijk persen.
EN GELOOF ME; dat is dan heerlijk om te doen! persweeen opvangen zonder dat je er wat mee mag doen is niet leuk, dat halfuurtje was wel pijnlijk (of nou ja, een rotgevoel)
het is 8 uur smorgens en ik mag persen. ik vond het heerlijk. eindelijk. het hoofdje wou niet helemaal de bocht door terwijl ik lag te persen, dus mocht ik zitten persen.
dus ik met al bijna een hoofd tussen mijn benen van bed af, op de baarkruk en persen. dit was best fijn eigenlijk (de zwaartekracht hielp ook mee he)
toen het hoofdje de bocht door was mocht ik weer op bed zitliggen. nou kon ik weer verder, na met een hoofd nog verder tussen mijn benen weer op bed te zijn geklommen. Op een gegeven moment was ik dan zover dat je het hoofdje kon zien. toen mijn baby bijna geboren was moest ik tijdens het persen af en toe even stoppen, zodat ze konden zien hoe de navelstreng zat, hoe het hoofdje lag enz. uiteindelijk kwam de 'laatste pers' en ik mocht mijn baby er zelf uittrekken.
ineens was ik moeder.
een flinke jongen van 7 pond en 52 cm.
Ik ben niet ingeknipt. iedere perswee werd er met een warm washandje tegen mijn vagina gedrukt om inscheuren te voorkomen. dit heeft heel goed geholpen.
ben alleen ingescheurd in mijn schaamlip. wel een rotplek.
Ik heb tijdens het persen niet gepoept, want was zo goed als leeg door de voorweeen en de diarree. heb wel gigantisch geplast, maar geeft niks, hoort erbij.
de hechtingen waren het pijnlijkst van de hele bevalling.
ik heb trouwens ook geen pijn gehad tijdens het 'staan' van het hoofdje. voelde niks branden. ben zelf heel tenger en heb toch maar mooi een 7 ponder uitgepoept. dus het zegt niks, hoe je gebouwd bent.
Ik dacht dat ik het zo wel heb verteld.
oh ja, BAS werd om 5 over half 10 smorgens geboren. Heb 1,5 uur gepersd. en de hele bevalling duurde 6 uurtjes.
ik zou het zo weer doen.
ik vond het persen het fijnst. dat was het einde, en je hebt nou eenmaal die drang he.
hoop dat ik iemand geinformeerd heb, of dat iemand er gewoon wat aan heeft.
sorry voor de lengte van het verhaal.
liefs mirjam 23, mama van Bas 9 weken en 2 dagen
bennu 32 w