Hier dan mijn verhaal van de geboorte van Marjolein. Maandag 8 maart was ik 40 weken zwanger. Die dan aan het eind van de middag/vroeg in de avond had ik voor de zoveelste keer voorweeën. Om de 10 min of zo maar was er ook misselijk bij. In overleg naar het ziekenhuis gegaan ter controle. Bleek ik al 2cm ontsluiting te hebben en moest maar 2 uur gaan rondjes lopen door het zkh. Daarna weer gekeken maar was er nog niks veranderd. Kreeg paracetamol en een slaaptabletje mee zodat ik in ieder geval de nacht goed zou kunnen slapen. Sliep gelukkig toen ook goed…
Dindsdagmiddag vanaf 17.00 u weer voorweeën, nu onregelmatiger en soms dus ook om de 5 min. Dit ging ook de avond en de nacht door, werd er een aantal keren wakker van zelfs. Woensdagochtend was mijn baarmoedermond zó gevoelig dat ik amper kon lopen dus zelf 2 paracetamolletjes genomen. Desondanks voelde ik de weeën gewoon daar doorheen. Tegen het middaguur werd ik steeds misselijker dus maar weer gebeld.
Kon even komen om te zien of er al schot in zat. Weet niet waarom maar Marco gebeld dat hij ook maar moest komen..Om 1300 waren we in het zkh. Weer aan de ctg gelegd, en ik had goede weeën omde 3 min. Maar het moest nog vaker. Om de 2-2,5 min. Ik mocht blijven want nu had ik 4 cm ontsluiting en was ws aan het bevallen. Om half 5 nog geen extra ontsluiting dus toen een infuus met weeënopwekkers en de vliezen gebroken. Toen ging het hard. Had jammergenoeg ook rugweeën, pff. Deels onder de douche gezeten, dat ging veel fijner, en daar had ik geen rugweeën.
Weer terug op bed ging het nog sneller dus tijd voor die pijnstillende prik was er niet meer. Al 7 cm…
Maakte een of andere oerschreeuw, en toen had ik ineens 10 cm en mocht ik gaan persen….
Achteraf 27 min geperst en toen was ons meisje er! Had nog sneller gekund, maar ze lag met haar rechterhandje langs haar hoofje dus daarom duurde het langer.
Klein wijffie, 44 cm maar een prachtig meisje.
Nu alweer ruim 2 wk verder Gaat elke dag een stukje beter. Moest en moet nog goed naar mijn lijf luisteren met mijn bekken maar mag niet klagen.
Dit was het zo’n beetje.
Meiden die nog moeten: sterkte en zet hem op hè!!
Marianne
Dindsdagmiddag vanaf 17.00 u weer voorweeën, nu onregelmatiger en soms dus ook om de 5 min. Dit ging ook de avond en de nacht door, werd er een aantal keren wakker van zelfs. Woensdagochtend was mijn baarmoedermond zó gevoelig dat ik amper kon lopen dus zelf 2 paracetamolletjes genomen. Desondanks voelde ik de weeën gewoon daar doorheen. Tegen het middaguur werd ik steeds misselijker dus maar weer gebeld.
Kon even komen om te zien of er al schot in zat. Weet niet waarom maar Marco gebeld dat hij ook maar moest komen..Om 1300 waren we in het zkh. Weer aan de ctg gelegd, en ik had goede weeën omde 3 min. Maar het moest nog vaker. Om de 2-2,5 min. Ik mocht blijven want nu had ik 4 cm ontsluiting en was ws aan het bevallen. Om half 5 nog geen extra ontsluiting dus toen een infuus met weeënopwekkers en de vliezen gebroken. Toen ging het hard. Had jammergenoeg ook rugweeën, pff. Deels onder de douche gezeten, dat ging veel fijner, en daar had ik geen rugweeën.
Weer terug op bed ging het nog sneller dus tijd voor die pijnstillende prik was er niet meer. Al 7 cm…
Maakte een of andere oerschreeuw, en toen had ik ineens 10 cm en mocht ik gaan persen….
Achteraf 27 min geperst en toen was ons meisje er! Had nog sneller gekund, maar ze lag met haar rechterhandje langs haar hoofje dus daarom duurde het langer.
Klein wijffie, 44 cm maar een prachtig meisje.
Nu alweer ruim 2 wk verder Gaat elke dag een stukje beter. Moest en moet nog goed naar mijn lijf luisteren met mijn bekken maar mag niet klagen.
Dit was het zo’n beetje.
Meiden die nog moeten: sterkte en zet hem op hè!!
Marianne