Hoi dames,
Met mijn kleine Vigo slapend op mijn borst, heb ik even de rust gevonden om verhaal op te tikken. Mijn man en oudste zoon zijn even bij de buren, dus even lekker rustig hier
Zoals ik al op het forum had bericht werd ik in de nacht van maandag 27 op dinsdag 28 om 3.15 uur wakker van een wee. Al snel ben ik uit bed gegaan, want slapen lukte direct niet meer. Mijn man expres laten slapen, eerst wilde ik weten of het door zou zetten. Daarnaast vond ik het wel prettig om in alle rust beneden te zitten. Tussen de weeen door heb ik ter afleiding op de laptop domme kaartspelletjes zitten spelen en televisie zitten kijken. De weeen werden geleidelijk aan sterker en ik moest vaak naar de wc om te plassen, maar ook de darmen gingen leeg. Ik blij, want ik wist dat dit echte aanwijzingen zijn dat de bevalling nu echt ging door zetten! Langzaam vond ik het wel steeds pittiger om de weeen op te vangen en vooral om daarna weer te ontspannen. Om 7.00 uur stond mijn man opeens beneden, die was wakker geworden van onze zoon en had toen opeens in de gaten dat ik niet meer in bed lag. Gaat het beginnen? vroeg hij. Nou het is al een tijdje bezig hoor haha. Ik hem weer terug naar bed gestuurd, maar uiteraard kon hij niet meer slapen. Omdat ons zoontje inmiddels ook wakker was, gevraagd of mijn man een bad wilde maken voor me, want ik wist langzamerhand niet meer hoe ik de weeen moest opvangen. Zo rond half acht/ kwart voor acht ben ik bad gegaan. Dit vond ik echt heel fijn! Daar kon ik veel beter ontspannen tussen de weeen door, maar ook kon ik de weeen zelf beter hun werk laten doen. Mijn man heeft ondertussen snel onze zoon naar het KDV gebracht. De weeen kwamen steeds sneller op elkaar en werden ook ontzettend heftig, dus mijn man om 9 uur de verloskundige laten bellen. Mijn man ging daarna de weeen timen, want hij vond het allemaal wel heel snel gaan. Dat bleek toch ook wel zo te zijn, dus nogmaals de verloskundige gebeld, ze kwam er aan. Ondertussen kreeg ik mijn eerste perswee die ik weg moest puffen en ik vond het echt heel heftig worden. Kon niet meer ontspannen en wist niet meer waar ik het zoeken moest. Rond half tien was de verloskundige er. Ze ging toucheren terwijl ik in bad lag en ja hoor, al 9 cm ontsluiting! Ik was enorm opgelucht, had niet verwacht dat ik al zo ver was. Ze zei: als we je vliezen prikken, dan is die kleine er zo. Dat was net het oppeppertje wat ik nodig had! Ondertussen weer een perswee weg puffen, jeetje wat heftig!
Besloten om op bed te gaan bevallen, dus mijn man en de verloskundige als razende alles klaar gemaakt en mij uit bad geholpen.
Op bed de vliezen gebroken en helaas, poep in het vruchtwater.(dit was bij mijn vorige bevalling ook en moest toen naar het zkh) Omdat ik al persweeen had en volledige ontsluiting, mocht ik het wel gaan proberen, maar het moest wel snel gaan gebeuren. Dus hup persen maar! Na de ene laatste perswee gevraagd of mijn man de baby mocht aanpakken en dat heeft hij dan ook samen met de verloskundige gedaan. 10.02 uur was onze zoon Vigo er! De kraamassistentie was er dus nog niet eens, zo snel is het uit eindelijk gegaan, maar o wat was ik blij dat hij er was! Alleen een kleine knip gehad, maar verder helemaal zelf gedaan met maar 10 minuten persen.
Vooral waren we blij dat ik niet naar het zkh hoefden. Ik vond het zoveel fijner om thuis te bevallen. En heel bijzonder dat alleen de verloskundige en mijn man erbij waren. Ik heb hier een veel beter gevoel aan over gehouden dan aan mijn vorige bevalling. Al ben ik wel heel blij dat ik nu nooit meer hoef te bevallen haha! Want het blijft toch een pijnlijke en heftige gebeurtenis.
Inmiddels is Vigo alweer 6 daagjes oud en beginnen we er allemaal een klein beetje aan te wennen. Onze oudste zoon moet wel erg wennen, maar elke dag gaat het weer een stukje beter.
Vigo zat binnen 20 minuten na de bevalling al aan de borst, heel wat anders dan bij zijn broer die er acht weken over heeft gedaan. daardoor ook een veel relaxtere kraamtijd.
Nou het is een heel verhaal geworden haha.Misschien omdat ik het dit keer allemaal heel bewust en helder heb mee gemaakt.
Liefs,
Mar
Met mijn kleine Vigo slapend op mijn borst, heb ik even de rust gevonden om verhaal op te tikken. Mijn man en oudste zoon zijn even bij de buren, dus even lekker rustig hier
Zoals ik al op het forum had bericht werd ik in de nacht van maandag 27 op dinsdag 28 om 3.15 uur wakker van een wee. Al snel ben ik uit bed gegaan, want slapen lukte direct niet meer. Mijn man expres laten slapen, eerst wilde ik weten of het door zou zetten. Daarnaast vond ik het wel prettig om in alle rust beneden te zitten. Tussen de weeen door heb ik ter afleiding op de laptop domme kaartspelletjes zitten spelen en televisie zitten kijken. De weeen werden geleidelijk aan sterker en ik moest vaak naar de wc om te plassen, maar ook de darmen gingen leeg. Ik blij, want ik wist dat dit echte aanwijzingen zijn dat de bevalling nu echt ging door zetten! Langzaam vond ik het wel steeds pittiger om de weeen op te vangen en vooral om daarna weer te ontspannen. Om 7.00 uur stond mijn man opeens beneden, die was wakker geworden van onze zoon en had toen opeens in de gaten dat ik niet meer in bed lag. Gaat het beginnen? vroeg hij. Nou het is al een tijdje bezig hoor haha. Ik hem weer terug naar bed gestuurd, maar uiteraard kon hij niet meer slapen. Omdat ons zoontje inmiddels ook wakker was, gevraagd of mijn man een bad wilde maken voor me, want ik wist langzamerhand niet meer hoe ik de weeen moest opvangen. Zo rond half acht/ kwart voor acht ben ik bad gegaan. Dit vond ik echt heel fijn! Daar kon ik veel beter ontspannen tussen de weeen door, maar ook kon ik de weeen zelf beter hun werk laten doen. Mijn man heeft ondertussen snel onze zoon naar het KDV gebracht. De weeen kwamen steeds sneller op elkaar en werden ook ontzettend heftig, dus mijn man om 9 uur de verloskundige laten bellen. Mijn man ging daarna de weeen timen, want hij vond het allemaal wel heel snel gaan. Dat bleek toch ook wel zo te zijn, dus nogmaals de verloskundige gebeld, ze kwam er aan. Ondertussen kreeg ik mijn eerste perswee die ik weg moest puffen en ik vond het echt heel heftig worden. Kon niet meer ontspannen en wist niet meer waar ik het zoeken moest. Rond half tien was de verloskundige er. Ze ging toucheren terwijl ik in bad lag en ja hoor, al 9 cm ontsluiting! Ik was enorm opgelucht, had niet verwacht dat ik al zo ver was. Ze zei: als we je vliezen prikken, dan is die kleine er zo. Dat was net het oppeppertje wat ik nodig had! Ondertussen weer een perswee weg puffen, jeetje wat heftig!
Besloten om op bed te gaan bevallen, dus mijn man en de verloskundige als razende alles klaar gemaakt en mij uit bad geholpen.
Op bed de vliezen gebroken en helaas, poep in het vruchtwater.(dit was bij mijn vorige bevalling ook en moest toen naar het zkh) Omdat ik al persweeen had en volledige ontsluiting, mocht ik het wel gaan proberen, maar het moest wel snel gaan gebeuren. Dus hup persen maar! Na de ene laatste perswee gevraagd of mijn man de baby mocht aanpakken en dat heeft hij dan ook samen met de verloskundige gedaan. 10.02 uur was onze zoon Vigo er! De kraamassistentie was er dus nog niet eens, zo snel is het uit eindelijk gegaan, maar o wat was ik blij dat hij er was! Alleen een kleine knip gehad, maar verder helemaal zelf gedaan met maar 10 minuten persen.
Vooral waren we blij dat ik niet naar het zkh hoefden. Ik vond het zoveel fijner om thuis te bevallen. En heel bijzonder dat alleen de verloskundige en mijn man erbij waren. Ik heb hier een veel beter gevoel aan over gehouden dan aan mijn vorige bevalling. Al ben ik wel heel blij dat ik nu nooit meer hoef te bevallen haha! Want het blijft toch een pijnlijke en heftige gebeurtenis.
Inmiddels is Vigo alweer 6 daagjes oud en beginnen we er allemaal een klein beetje aan te wennen. Onze oudste zoon moet wel erg wennen, maar elke dag gaat het weer een stukje beter.
Vigo zat binnen 20 minuten na de bevalling al aan de borst, heel wat anders dan bij zijn broer die er acht weken over heeft gedaan. daardoor ook een veel relaxtere kraamtijd.
Nou het is een heel verhaal geworden haha.Misschien omdat ik het dit keer allemaal heel bewust en helder heb mee gemaakt.
Liefs,
Mar