Mijn dochter van 2jaar en 5 maanden slaapt niet iemand tips??? HELP

[ANONYMOUS_USERNAME]

Mijn dochter is 2 en 5 maanden. Sinds dat ze zindelijk is hebben we problemen met slapen.Dat is nu ongeveer 1 maand. Ze is wel nooit geen vaste slaper geweest en heeft ook al vaak bij papa en mama geslapen maar dat was alleen maar als ze ziek was. Zodra ik haar al in bed leg zegt ze al nee papa en mama z'n bed. Maar ik leg haar gewoon in haar eigen bed. En dan begint ze te huilen. Nouja huilen kan ik het niet meer noemen ik noem het meer krijsen. Zo moet ik in 2 uur tijd wel 3 keer het bed verschonen omdat ze gewoon overgeeft van het huilen. Midden in de nacht word ze weer wakker en begint het van voor af aan. Ik zelf ben nu 27 weken zwanger van ons 2de kindje. Omdat ik totaal uitgeput ben van de slappeloze nachten leg ik haar geregeld bij ons in bed om er maar vanaf te zijn en zelf ook een beetje aan mijn nacht rust toe te komen. Moet ik haar bij ons nemen als ze zo overstuur id of moet ik dat juist negeren. Ik weet het niet meer je word er zo moedeloos van. Zelfs mijn relatie met mijn man verslechterd doordat we steeds vaker ruzie hierover krijgen.


Iemand tips adviezen????

Of mensen met dezelfde probleem.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Je moet echt stoppen met toegeven door haar in jullie bed te leggen, zeker als je net daarvoor hebt gezegd dat het niet kan. Zo leert ze dat het toch wel mag, als ze maar lang genoeg huilt. Eigenlijk maak je het probleem daar alleen maar erger mee.

Je zou bijvoorbeeld een kalender kunnen maken waarbij ze 1 dag in de week bij jullie mag slapen, bijvoorbeeld vrijdag op zaterdag nacht. Je kan dan samen elke dag een dag wegstrepen. Zo leert ze dat het best mag om gezellig met zn drietjes te slapen maar dat het vooral de bedoeling is om in haar eigen bed te slapen. En het belangrijkste is volhouden want als je 1 keer toegeeft is al je werk voor niets geweest.

Het zal de eerste tijd wel mooie drama's opleveren maar beter nu dan straks als de baby er is. Dan zit je er natuurlijk nog minder op te wachten.

Als je het bed moet verschonen omdat ze heeft overgegeven zou ik dat doen zonder contact te maken. Je pakt haar op, maakt haar schoon en zet haar naast het bed. Dan verschoon je het bed en legt haar er weer in. Een kusje op het voorhoofd en uit de kamer lopen. Dit alles zonder iets te zeggen en vooral ook zonder oogcontact te maken. Is moeilijk maar op deze manier is het overgeven geen excuus meer om aandacht te krijgen.....

Sterkte iig

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik zat nog even aan jullie situatie te denken en zou het niet kunnen zijn dat je dochter een beetje bang is van het 'groot worden'.

Ze is nu zindelijk en er is een baby onderweg. Misschien gaat het allemaal erg snel voor haar en wil ze weer klein zijn door in jullie bed te slapen????

Wellicht een idee om bij het op de wc plassen iets te zeggen als 'goed gedaan' in plaats van 'grote meid'. (als jullie dat al deden hoor). En wellicht vermijden om te zeggen dat ze straks een grote zus is als de baby komt maar meer iets van dat ze straks een lieve zus is of het gewoon bij 'zus' laten????

Was maar even een breinspinsel van me hoor, hopelijk heb je er wat aan!

 

[Anninas]

Hier hebben we dit gelukkig nooit gehad.Onze meid slaapt altijd in haar eigen bed. Het is in de drie jaar tijd 2 keer voorgekomen dat ze bij ons in bed heeft geslapen. En beide keren omdat ze ziek was en haar hele bed had ondergespuugd en zelf zo vies was dat we haar onder de douche moesten zetten. Daarna wilde ze niet meer in haar eigen bed. Maar ze vindt het maar niks om bij ons in bed te slapen.

Heeft ze trouwens pas een nieuwe kamer of nieuw bed. Misschien is ze wel gewoon bang. Probeer eens om erachter te komen waarom ze niet wil slapen.
Misschien is een nachtlampje wel een oplossing.

Ik zou je ook adviseren om vooral vol te houden. Het is wel even hard, maar ook voor je eigen bestwil. Ze blijft in haar eigen bed wat er ook gebeurd. Want ze weet ondertussen dat als ik maar flink tekeerga krijg ik toch mijn zin. Als ze het bed onderspuugd inderdaad verschonen en niet teveel zeggen. Haar eigenlijk een beetje negeren.
Het kan best zijn dat je dit een week of twee moet volhouden hoor. Maar als het goed is is het daarna ook over.
Ze probeert je nu gewoon uit, weet dat mama sneller toegeeft. Maar uiteindelijk heb je alleen jezelf ermee.
HOu vol meid en probeer he.

 

[Bloempje27]

Volhouden! Niet bij je in bed leggen! Kinderen op deze leeftijd gaan allerlei dingen uitproberen. Onze meid geeft ook over als ze zich overstuur huilt. Maar ik maak dan het bed schoon en zeg niets extra's... en dan terug in bed! We hebben dit proces twee keer door gemaakt. Terwijl ze nooit bij ons in bed heeft gelegen... zelfs niet toen ze ziek was. Bij ons was het gewoon aandacht... dan wilde ze dat we bij haar kwamen.
We hebben er nooit aan toe gegeven. Maar de eerste avond hield ze het wel 2 uur vol. Ook probeerde ze het 's nachts regelmatig! we gingen dan 1 keer kijken hoe ze erbij lag en als alles prima was gingen we direct weer weg, daarna kwamen we niet meer terug!
De avonden daarna werden de huilperiodes steeds korter en na een week waren we er helemaal vanaf!

Even doorzetten hoor, ze weten precies hoe ze jou zover moeten krijgen dat ze toch de zin krijgen. Als je nu toegeeft (wat je al een paar keer hebt gedaan) dan wordt het alleen maar heftiger omdat ze denken dat ze uiteindelijk hun zin wel krijgen. Dus ze zal het flink gaan volhouden. Zet je er doorheen, je bent nu al zo moe... als je baby er straks is kan ze ook niet steeds bij jullie in bed.

Sterkte!