Ik ben een moeder van twee meisjes. Mijn eerste dochter is bijna drie mijn tweede dochter is bijna negen maanden.
Mijn eerste dochter heeft vanaf baby al moeite met eten.Het is een vrolijke meid en behoorlijk vlot in haar ontwikkeling. Alles gaat goed, behalve het eten. Ze heeft wel zelfgemaakte prutjes en fruithapjes gegeten maar daar was ze al snel niet zo enthousiast voor, zeker niet toen en grotere stukken inzaten. Na een jaar had ze erg voorkeur voor potjes ( en dan het liefste van 6 maandenpotjes). Omdat ik blij was dat ze iets wilde eten hebben we haar een tijdje die potjes gegeven. Worst heeft ze nooit lekker gevonden. Hartig beleg op brood bestaat uit pindakaas of smeerkaas, het liefste eet ze alleen boter op brood. Fruit weigert ze te proeven, banaan is het enige wat ze eet. Er is een korte tijd geweest dat ze spinazie at, maar nu eet ze helemaal geen groente meer, zelfs niet een hap.
Omdat ze heel goed weet wie ze is en wat ze wilt lukt het mij of oma of een ander niet om haar te verleiden een hap te proeven van groente of fruit. Ik ben naar het opvoedbureau van stichting opmaat geweest. Daar ben ik niet verder mee gekomen. Nu gaan we iedere week naar logopedie. Volgens de logopediste is er niets mis met haar mondmotoriek. Haar tong is nog wat onrustig en daar doen we oefeningen voor, maar verder moet ze in staat zijn om te kunnen eten. Toen ze baby was maakte ze wel gekke bewegingen met haar mond, een soort spiertrekking als ze eten kreeg.Nu is de logopediste begonnen met een stickerbeloningssysteem. Als ze een hap appel eet krijgt ze een mooie prinsessen sticker. Maar mijn dochter zegt dat ze geen sticker hoeft als ze moet eten. ( en ze is echt dol op stickers).
Wat mij het meest verbaasd is dat ze ook niet warm te krijgen is voor knakworst, rauwkost, al dan niet in leuke vorm aangeboden, pannenkoeken, poffertjes of meer van dat soort eten waar kinderen dol op zijn. Heel af en toe heb ik geluk en neemt ze een paar hapjes tomatenbouillon.
Mijn zorg zou een deel weg zijn als ik haar zo ver zou krijgen dat ze ging proeven. Ze mag dan zelfs zeggen dat ze alles vies vindt, als ze het maar zou proberen.
Ik ben op het internet nog nergens lotgenoten tegen gekomen en ik kan ook niet de juiste informatie vinden hoe ik met dit probleem om moet gaan. Alle tips die je leest hebben we al toegepast. We zorgen dat het gezellig is aan tafel. We dwingen niet. We negeren zovee mogelijk het niet eten en zitten te wachten dat we een compliment kunnen uitdelen als er een hap naar binnen gaat. Er is geen machtsstrijd etc.
Haar zusje is nu negen maanden en zou graag willen eten. Ze is allergisch voor koemelk en wij moeten erg voorzichtig zijn met wat we haar aanbieden.
Zo zit ik iedere dag met twee tegengestelde problemen aan tafel. De een mag bijna niets eten en wil zo graag. De ander mag alles eten en wil niets. Ik maak me om beide meisjes evenveel zorgen.
Wie herkent dit probleem en wie kan mij verder helpen?
