Mijn eerste, zijn 3e (+ ingewikkelde relatie met de 'ex' )

[Gebruiker10091611]

Goedemiddag!

Ik ben benieuwd of er meer dames in een soortgelijke situatie zitten als ik. Ik zou graag ervaringen uitwisselen.

Ik, 39, na meerdere miskramen inmiddels 5+6 weken zwanger. Over 1,5 week mogen we naar de gynaecoloog voor een vroege echo. Heel spannend!

De kinderen hebben regelmatig last van een loyaliteitsconflict omdat hun moeder het lastig vindt als ze het bij ons leuk hebben. We voorzien daarom ook de nodige moeilijkheden/weerstand aan de 'andere kant' op het moment dat wij aankondigen een kindje te verwachten.

Graag kom ik in contact met dames in een soortgelijke situatie, misschien kunnen we van elkaar leren

 

[Essil]

Van harte gefeliciteerd!
Wat ontzettend jammer voor die kinderen dat hun moeder niet gewoon blij voor ze kan zijn.
Misschien kans dat haar jaloezie minder wordt, wanneer je een eigen kind hebt? Ze dan minder het gevoel heeft, dat je de hare steelt?

 

[Gebruiker10225508]

Hi, ik heb mijn (onze) eerste dochter gekregen terwijl mijn man al een zoon had. Ik vond het soms wel lastig als ik eraan dacht dat hij al die speciale momenten al eens had meegemaakt maar mijn man vertelde dat hij het nooit zo heeft ervaren omdat het niet met de juiste persoon was. Hele fijne woorden als je zwanger bent en daar hou ik me aan vast. Nu is ze inmiddels 2 jaar en zie ik hem elke dag glunderen naar haar. Ook naar zijn andere kinderen natuurlijk, maar toch is zijn blik anders (of zie ik dat zo). Mijn beste tip aan jou is om niet te veel bezig te zijn met de moeder van de andere kinderen. Jullie zijn bezig met jullie gezin. Dat staar voorop. Breng het geweldige nieuws van jullie zwangerschap met de trots die je voelt. Waarom zou jullie zwangerschap voorzichtig gebracht moeten worden? Het is haar pakkie an om haar emoties te leren beheersen bij de kinderen. De drie oudere kinderen zijn vast dol op hun nieuwe broertje en zusje en krijgen een fantastische rol. Zorg dat niemand onrust kan brengen in jullie nieuwe gezin en geniet van die mooie baby in je buik!!

 

[Gebruiker10411416]

Van harte gefeliciteerd, wat een geluk! 


Zelfde situatie hier. 'Onze ex' heeft de behoefte om zich o-ver-al mee te bemoeien en afspraken te maken/opdrachten te geven voor onze tijd met de kinderen. 
Mijn advies; focus op je eigen gezin en geluk (niet altijd makkelijk!) 
De kinderen vonden het fantastisch dat ze een zusje kregen. We hebben haar geappt dat we het leuke nieuws aan de kinderen hadden verteld vóór dat we ze terug brachten.
Op die manier kan ze er even aan wennen voor ze er door de kinderen mee geconfronteerd wordt, en kan ze dus ook even tot 10 tellen en kiezen voor een volwassen reactie. 

 

[Gebruiker10409339]

Ik heb de situatie ook, maar ook andersom. 


Mijn ex heeft met zijn nieuwe partner een kindje. Toen ze dit aankondigde was het wel dubbel, want ik kreeg net te horen dat ik vermoedelijk geen kindjes meer zou kunnen krijgen. Was er trouwens niet mee bezig. Dus ja..maar ik heb die emoties gewoon voor mezelf gehouden. Het doet je wel iets.  Mijn kinderen waren door het dolle heen dat er nog een broertje of zusje kwam. Het werd een zusje. En ik heb ook gewoon een cadeautje gehaald voor ze en ook toen ze 1 werd heb ik een cadeau opgeknapt waarmee mijn dochtertje graag rondjes mee liep/reed toen ze 1 was. En dit samen aan hun zusje gegeven. 
Nu wonder boven wonder ben ik zwanger met 32 jaar. En hoop ik dat mijn ex-man een beetje aardig reageert. Hij wilde graag als laatste kindje een zoontje en dat werd een dochter. Ik krijg nu een zoontje. Dus ik hoop dat ze dit niet projecteren op mijn kinderen. Ik hoop dat er net zo'n reactie is, als ik toen had. 

 

[Gebruiker10306266]

Ten eerste gefeliciteerd!!
Je verhaal is herkenbaar, mijn 1e, zijn 4e. Hij had al 3 zoons en was super blij dat ons kindje een meisje bleek. Zijn middelste zoon (toen 11) vond het in 1e instantie niet leuk dat ik zwanger was, maar dat veranderde gelukkig snel. Vanaf haar geboorte zijn ze onwijs gek met haar. Hun moeder vond t helaas nodig om tegen onze wil al rond te bazuinen dat ik zwanger was nog ver voordat we het vrienden zouden vertellen (voor de jongens was het niet meer te verbergen, dus hebben t al vroeg ook tegen hun moeder verteld), wat ons erg boos maakte. Dat wij haar niet mogen (vechtscheiding) zorgde er wel voor dat ze ons kind nooit echt ontmoet heeft. We hebben vaak gedacht dat ze jaloers is, maar nu 1,5 jaar later merken we daar nog weinig van gelukkig. 


Mijn advies, richt je op je eigen gezin en vermijd contact als je jaloezie bespeurt wat een negatieve invloed heeft op jou of je gezin. Geniet van alles wat komen gaat en laat haar lekker links liggen.