Mijn gevoel zegt we gaan er nog voor, maar mijn hoofd zegt stop ermee

[Anoniem]

Hoi meiden,

Ik schrijf weinig en heb ook de laatste tijd weinig gelezen hier. Maar ik wil gewoon weer even mijn verhaal kwijt aan jullie.

Augustus is het alweer 2 jaar geleden dat we voor een tweede gingen. We hebben al een zoontje van nu 3,5 en daar hebben we een jaar op moeten wachten. Maar nu ging het eerste jaar voorbij, en toen 1,5 en nu gaan we naar de 2 jaar alweer. Na een jaar zijn we weer in het ziekenhuis geweest, maar daar kwam niks uit. Alles werkte bij ons beide goed. Na 1,5 jaar was ik het zat en heb ik een acupuncturist opgezocht. Daar ben ik in maart mee begonnen, maar helaas nog steeds met weinig resultaat. En merk ook weinig verandering aan mijn lichaam. De hoop op een tweede is aan het verdwijnen en in mijn gedachten speelt de laatste tijd wil ik de stress elke maand nog wel, we hebben al een kind, wil ik straks alle stress van het ziekenhuis wel? De eerste onderzoeken hadden al veel van mij geëist, en dan nog verder gaan? Maar mijn gevoel wil nog een keer een kind dragen, een kind voelen in mij en het verzorgen van zo'n kleine.
Gelukkig staat mijn vriend helemaal achter welke beslissing ook ik neem. Hij wil ook dolgraag nog een kleine, maar als het ons niet gegund wordt vind het hij ook prima (vooral omdat we er al een hebben lopen).

Het is allemaal zo dubbel en elke beslissing is een moeilijke..........

Liefs nanny

 

[Anoniem]

En die beslissing kun alleen jij maken. Ik heb er 2, maar daar wordt bij mij de wens niet minder om. Ook ik ben afhankelijk van het ziekenhuis. Bij mij is de oorzaak wel bekend. Maar betekend ook weer behandelingen, hormonen, onderzoeken. Daar heb ik ook zeker niet altijd even veel trek in. (liever gezegd geen) Het is jouw gevoel/verstand waar je vrede mee moet krijgen. De ene of de andere kant. Wel super dat je vriend zo achter je staat!

Succes met je beslissing.

 

[Anoniem]

Hoi Nanny, wat goed inderdaad dat jullie er in ieder geval samen achter staan (wat je beslissing dan ook wordt). Wij zitten in exact dezelfde situatie. Een dochter van 3,5 en in augustus 2 jaar bezig voor de tweede. Omdat mijn dochtertje er moeiteloos gekomen is, wil de gyn, behalve clomid, voorlopig nog geen andere testen.

Ik begin langzaam ook te denken dat we het moeten loslaten maar ik ben daar geloof ik nog niet helemaal klaar voor. Anderzijds denk ik soms: misschien dat als je er niet meer aan denkt dat het dan juist lukt. bij 2 vriendinnen van mij is dat zo gegaan na respectievelijk 1,5 en 2 jaar proberen.

Ik wens je heel veel succes met je beslissing en veel liefs!

 

[Anoniem]

Hoi Nanny,

Ik kan je heel goed begrijpen.
Je zal mijn verhaal ook wel eens gelezen heb denk ik.
Wij hebben helemaal geen kinderen, en na 12 jaar en een maand is hier de hoop vervlogen.
Vanaf januari heb ik een hele vreemde cyclus, kan er geen pijl meer op trekken.
Vandaag ben ik weer 2 dagen overtijd, is lang geleden dat ik overtijd ben geweest.
Maar ik weet dat het vandaag of morgen weer raak is.
Maar succes gewenst, en maar goed dat we zulke goeie mannen hebben.

 

[Anoniem]

Jeetje, wat heftig Nanny! Het lijkt me een hele zware beslissing voor je...
Sterkte!!

 

[Anoniem]

Dat is heftig!! Jullie of jij zijn/bent de enige die die beslissing kan maken, dat maakt het extra lastig kan ik me zo voorstellen. Overweeg je opties goed zodat je later geen spijt krijgt, is het enige advies wat ik je kan geven... Heel veel sterkte en succes!!

 

[Anoniem]

Hoi meiden,

Mijn hoofd is al een stuk rustiger, ik ben gestopt met de acupunctuur en we gaan nog rustig verder. We wachten augustus af en dan het ziekenhuis. Ik weet wel dat ik niet heel ver wil gaan in het ziekenhuis, maar wil wel weten wat het misschien zou kunnen zijn.

Liefs