Mijn humeur!!

[Anoniem]

Hi everyone,

Mijn humeur is af en toe niet te geloven... Mijn vriend is erg lief maar vandaag werd het hem ook even teveel... Ik herken mijzelf soms helemaal niet terug. En ik heb ook van die vreselijk huilbuien... Is dat normaal? Ben normaal erg positief en vrolijk ingesteld.

Ik word er soms zelf ook een beetje moe van.

Ben benieuwd hoe dat bij jullie is!

Groetjes, Yvette

 

[Anoniem]

Hoi Yvette!

Oh zo herkenbaar, ik ben soms ook niet te genieten! En om niets kan ik gaan huilen, echt janken, met lange uithalen etc. hahaha. Maar een paar uur later ben ik weer vrolijk! raar hoor. Ik kan me ook echt aan mensen irriteren! vreselijk gewoon......
Helaas niets aan te doen.....

Groetjes Mickey (13 wk + 6 dg)

 

[Anoniem]

Lang leve de hormonen!!!!
't Komt allemaal weer goed...op den duur.
Sterkte, Patricia

 

[Anoniem]

Wat mijn ventje allemaal niet naar zijn hoofd heeft gekregen:
Hij is een slapjanus...
Ik heb niks aan hem...
Hij houd te weinig rekening met mij...
Ik kan al het vuile werk opknappen voor hem... (zwanger zijn)
Hij krijgt de baby kado en ik moet pijn lijden...
Hij doet met vlagen weinig goed....

...En hij doet zo zijn best!!!
Echt sneu af en toe. Maar als ik er midenin zit, dan zit ik er middenin! Overigens, als ik niet middenin een bui zit, geeft ik ook niet toe... Ik weet namelijk dat ik uitspraken van dat moment terug krijg als ik er helemaal niet op zit te wachten. Eigenlijk niet lief van mij, he?!

Een vriend van ons zei toen zijn vrouw zwanger was:
"zwangere vrouwen zijn net terroristen!!! Nou, eigenlijk nog erger, want met terroristen kan je onderhandelen. Met zwangere vrouwen niet"
Iets in mij begint zijn uitspraak van toen te begrijpen...