Beste allemaal,
Ik ben Daniella en hier in het kort mijn verhaal. Ik en mijn man zijn drie jaar bezig om zwanger te raken. Na de gebruikelijke onderzoeken werd er geen oorzaak gevonden van de onvruchtbaarheid. Hierna zijn we gestart met IUI. Dit was afgelopen april. Ondertussen heb ik maar 1 behandeling afgerond. Dit komt door bijkomende complicaties. De eerste keer is afgebroken na vier dagen omdat bleek dat ik een verminderde nierfunctie had. Dit is gelukkig weer goed gekomen. Toen begonnen de problemen. Bij de uitgangsecho voor de tweede poging bleek dat ik cystes had op mijn eierstokken. Weer een maand gewacht. Door de pregnyl waren mijn eierstokken verstoort.
Na een maand zag het er weer goed uit. De tweede poging ging tot en met de pregnylprik goed. Een paar dagen later kreeg ik buikpijn. Weer naar het ziekenhuis en bleek dat ik grote cystes had gekregen. Ik ben toen voor controle vaker naar het ziekenhuis geweest. Drie maanden weer pauze gehad (de vakantie kwam ook tussendoor) . De uitgangsecho zag er goed uit en we gingen weer met goede moed verder. Bij de controle zagen ze dat het er niet goed uitzag. Teveel en te kleine eitjes. Ik was ook misselijk en had buikpijn. Weer een behandeling afgebroken! Ondertussen toch naar het ziekenhuis voor controle van de overstimulering en later kreeg ik weer cystes. Nu moet ik dus weer een maand wachten en misschien langer. Dit is zeer vermoeiend en teleurstellend.
Ik hoop dat er mensen zijn die dit herkennen want nu ben ik zelfs een beetje jaloers op meiden die gewoon vlekkeloos de behandelingen ondergaan. Een IUI is zwaar maar dat het nu steeds is misgegaan maakt het frustrerend.
Als het goed is ga ik als het er de volgende keer goed uitziet beginnen met 50 ie puregon ipv 75 ie zoals gebruikelijk. Ik ben al blij met een normale en rustig behandelproces zonder al die bijwerkingen ook al zal het niet aanslaan.
Soms lijk ik net de enige waarbij het zo gaat (wat natuurlijk niet zo is maar dat is mijn gevoel).
Groetjes, Daniëlla
Ik ben Daniella en hier in het kort mijn verhaal. Ik en mijn man zijn drie jaar bezig om zwanger te raken. Na de gebruikelijke onderzoeken werd er geen oorzaak gevonden van de onvruchtbaarheid. Hierna zijn we gestart met IUI. Dit was afgelopen april. Ondertussen heb ik maar 1 behandeling afgerond. Dit komt door bijkomende complicaties. De eerste keer is afgebroken na vier dagen omdat bleek dat ik een verminderde nierfunctie had. Dit is gelukkig weer goed gekomen. Toen begonnen de problemen. Bij de uitgangsecho voor de tweede poging bleek dat ik cystes had op mijn eierstokken. Weer een maand gewacht. Door de pregnyl waren mijn eierstokken verstoort.
Na een maand zag het er weer goed uit. De tweede poging ging tot en met de pregnylprik goed. Een paar dagen later kreeg ik buikpijn. Weer naar het ziekenhuis en bleek dat ik grote cystes had gekregen. Ik ben toen voor controle vaker naar het ziekenhuis geweest. Drie maanden weer pauze gehad (de vakantie kwam ook tussendoor) . De uitgangsecho zag er goed uit en we gingen weer met goede moed verder. Bij de controle zagen ze dat het er niet goed uitzag. Teveel en te kleine eitjes. Ik was ook misselijk en had buikpijn. Weer een behandeling afgebroken! Ondertussen toch naar het ziekenhuis voor controle van de overstimulering en later kreeg ik weer cystes. Nu moet ik dus weer een maand wachten en misschien langer. Dit is zeer vermoeiend en teleurstellend.
Ik hoop dat er mensen zijn die dit herkennen want nu ben ik zelfs een beetje jaloers op meiden die gewoon vlekkeloos de behandelingen ondergaan. Een IUI is zwaar maar dat het nu steeds is misgegaan maakt het frustrerend.
Als het goed is ga ik als het er de volgende keer goed uitziet beginnen met 50 ie puregon ipv 75 ie zoals gebruikelijk. Ik ben al blij met een normale en rustig behandelproces zonder al die bijwerkingen ook al zal het niet aanslaan.
Soms lijk ik net de enige waarbij het zo gaat (wat natuurlijk niet zo is maar dat is mijn gevoel).
Groetjes, Daniëlla