Mijn kindje leeft niet meer

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Ik wilde hier ook alvast mijn verhaal kwijt. Ik zu nu 9,5 week zwanger zijn en gisteren mochten we eindelijk (!!) voor een echo. We hadden ons er zo op verheugd!!! Ik kreeg een inwendige echo en echt vanaf de seconde dat de gyn dat ding erin stopte, zagen we meteen ons kindje in beeld. Het was zo mooi, zo duidelijk, beentjes, armpjes, gezichtje. Ik was helemaal hotel de botel natuurlijk en lette eigenlijk niet eens meer op de andere tekenen die er hadden moeten zijn.... De gyn bleef maar zoeken en ik snapte het niet, totdat ze zij dat ze geen hartje kon vinden..... Ik schrok wel, maar dacht ook dat ze gewoon even goed moest zoeken. Maar toen drong het tot me door dat ons kindje ook wel heel stil lag en dat het niet goed kon zijn. Het was ook te klein voor de duur van mijn zwangerschap, waarschijnlijk is het ongeveer een week geleden overleden. Ik heb helemaal nog geen tekenen van een miskraam nu, en weet niet goed wat ik nou moet doen. Ik mag volgende week weer terug komen bij de gyn, voor nog een echo en om verder te bespreken wat nu. Maar ze gaf al wel aan dat het het beste is als ik vanzelf een miskraam krijg, ookal zal dat hoogstwaarschijnlijn nog wel een paar weken kunnen duren. Curretage brengt toch wat meer risico met zich mee, dus liever niet natuurlijk. Maar ik zie het ook niet zitten om nog een maand met ons dode kindje in mijn buik rond te moeten lopen. Ik weet dus niet meer wat ik nu moet. Hebben jullie ervaring met zoiets, dat je al weet dat het kindje dood is, maar dat er nog niks in gang is? Heb zelfs nooit 1 druppel bloed verloren! Ik voel me zo rot, we hadden hier al zo lang op gewacht, heb clomid geslikt en eindelijk was het dan zover, waarom wordt het dan nu al weer van ons afgepakt??? Ik kan echt aan niks anders meer denken en wil alleen maar huilen. Ik wil gewoon mijn kindje terug!
El, ik wist niet dat het uiteindelijk bij jou ook is misgegaan, na hoelang? Wat rot voor je, jij was er ook zo blij mee!!!
Liefs, Anke
 
Lieve Anke

Wat is dit naar wat voel ik met je mee!! Je bent zo blij en dan wordt het afgepakt! Dat is niet te geloven.
Hoe moeilijk dat nu ook is je moet eerst dit verwerken en hopen dat het spontaan eruit, komt veel sterkte!

Liefs
Lotte
 
Lieve Anke,

wat heel erg voor jullie, weet precies wat je voelt. Wij kwamen er met 11,5 wkn achter dat het met 8 wkn was misgegaan. Met 12,5 wkn was er wel bloed maar verder niets. Dus toen ben ik gecuriteerd. Viel achteraf mee, was minder erg dan de wetenschap dat ik al een maand rond had gelopen met een kindje dat niet meer leefde.
Je moet doen waar je je goed bij voelt, ik wilde niet nog langer zo rondlopen.
Nou heel veel sterkte verder.

liefs Nienke
 
Lieve Anke,

Wat verschrikkelijk! Ik weet helaas ook precies hoe je je voelt! Het is zo'n enorme tegenvaller. Je valt gelijk met een rotgang van je roze wolk af. Zelf ben ik ook gecurreteerd. Ik moest wachten en toen kwam het een week later spontaan, maar er waren nogal wat weefselresten dus moest toen alsnog gecurreteerd worden. Dus had het dubbel. Maar net als als wat Nienke hierboven beschrijft, je moet toen waar je je goed bij voelt.

Ik wil je heel veel sterkte wensen! En je kunt hier altijd terecht voor je verhaal!

Liefs Cath
 
Lieve Anke,

iedereen hier weet helaas wat je meemaakt en hopelijk heb je steun aan dit forum
heel veel sterkte met dit verlies, en wat de curettage betreft, de risico's zijn er, maar wel minimaal. Dus als je het niet aankan om nog eens zoveel weken te moeten wachten op de natuurlijke miskraam (ik was 13 weken dat ik ging bloeden, bij 8 weken was het fout)
groeten, Adren
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan