<p>Hoi allemaal,</p><p>ik ben op zoek naar lotgenoten… </p><p>Onze baby is twee weken oud. Mijn man heeft drie weken vrij genomen. Toen onze oudste geboren werd had hij ook een maand vrij.</p><p> Ik merk dat ik het helemaal niet fijn vindt! Hij kan de “werkdruk” niet aan, loopt de hele dag te mopperen, ook als hij op de oudste past nadat ik de halve nacht met de baby in de weer bent geweest en lig uit te slapen.</p><p>Hij zegt dat hij heel erg moe is, maar hij gaat niet op tijd naar bed ‘s avonds. Het komt op mij over alsof hij niet in staat is te accepteren dat de eerste weken met een pasgeboren baby in huis eigenlijk betekent dat je helemaal geen minuut tijd voor jezelf hebt.</p><p>…</p><p>Ik merk dat ik zijn stemmingen niet goed aankan. Hij praat snel, naar eigen zeggen omdat hij anders niet klaar is met praten voordat hij weer wordt onderbroken (bijvoorbeeld doordat de oudste er tussendoor komt). Ik word er heel nerveus van! Ik heb behoefte aan langzaam (volgens mij net als de baby) en en liefdevolle zorg en aandacht. In plaats daarvan maak ik mij zorgen over mijn oudste zoontje en of mijn man wel in staat is om liefdevol met hem om te gaan nu hij zo overvraagd wordt.</p><p>Herkent iemand dit? En hoe gaan jullie ermee om? Ik vind het bizar lastig.</p>
Mijn man kan niet multitasken
- Onderwerp starter ZwelgjeOpKomst
- Startdatum
Hoi,
Wat zwaar allemaal! Ik heb zelf maar 1 kind (nog), maar herken wel dat mijn partner af en toe de opmerkingen maakt "ik heb nooit tijd voor mezelf" en "waarom brabbelt de baby door me heen". Het legt op mij veel druk, waardoor ik vaak meer voor de baby doe en geen enkele seconde meer voor mezelf heb.
Onlangs was ik er klaar mee, en heb op een rustig moment dat de baby er niet was, aangegeven waar ik behoefte aan heb: meer gedeelde taken, pro-actieve houding en minder 'schuld' naar de baby toeschuiven. Ook begreep ik meer van waar mijn partner mee worstelde, het gevoel dat alle aandacht automatisch naar de baby gaat en dat er weinig tijd overbleef. Inmiddels hebben we een betere balans, en geven we tijdig aan als iemand een momentje voor zichzelf nodig heeft. Dan blijf ik in bed liggen, en gaan mijn partner en baby lekker spelen samen. Of neem ik de baby mee boodschappen doen zodat hij een momentje alleen heeft.
Mijn tip zou zijn: kijk of er iemand in jouw buurt is om jullie beide kinderen een uurtje op te vangen om even samen te zijn. Deel je eigen wensen maar vraag ook waar je partner behoefte aan heeft. Het belangrijkste is dat jullie een nieuwe balans moeten gaan vinden, en dat gebeurt niet meteen.
Heel veel succes!
Wat zwaar allemaal! Ik heb zelf maar 1 kind (nog), maar herken wel dat mijn partner af en toe de opmerkingen maakt "ik heb nooit tijd voor mezelf" en "waarom brabbelt de baby door me heen". Het legt op mij veel druk, waardoor ik vaak meer voor de baby doe en geen enkele seconde meer voor mezelf heb.
Onlangs was ik er klaar mee, en heb op een rustig moment dat de baby er niet was, aangegeven waar ik behoefte aan heb: meer gedeelde taken, pro-actieve houding en minder 'schuld' naar de baby toeschuiven. Ook begreep ik meer van waar mijn partner mee worstelde, het gevoel dat alle aandacht automatisch naar de baby gaat en dat er weinig tijd overbleef. Inmiddels hebben we een betere balans, en geven we tijdig aan als iemand een momentje voor zichzelf nodig heeft. Dan blijf ik in bed liggen, en gaan mijn partner en baby lekker spelen samen. Of neem ik de baby mee boodschappen doen zodat hij een momentje alleen heeft.
Mijn tip zou zijn: kijk of er iemand in jouw buurt is om jullie beide kinderen een uurtje op te vangen om even samen te zijn. Deel je eigen wensen maar vraag ook waar je partner behoefte aan heeft. Het belangrijkste is dat jullie een nieuwe balans moeten gaan vinden, en dat gebeurt niet meteen.
Heel veel succes!
Ik herken het heel erg van mijn man. Hij heeft veel meer moeite met het gebrek aan tijd voor zichzelf dan ik dat heb. Gaat ook zelf rustig zitten eten als bijv de dreumes en baby mopperen en ik sta te jongleren met kinderen en taken.
De gouden tip heb ik niet, want ook voor ons is het nog erg zoeken. Ik herken dat je dan alles op je gaat nemen maar dan zelf helemaal verdwijnt, dus dat heb ik aangegeven en dat begrijpt hij en ik merk dat hij wel dan echt zijn best doet me te ondersteunen en te vragen wat ik nodig heb. Ook hebben we een stilzwijgende afspraak dat hij vooral onze dreumes onder zijn hoede neemt als we samen zijn omdat ik vaak zit met borstvoeden en hij een kleine baby ook wel spannend vindt zo fragiel. En ik moet hem nageven: ze kunnen zo lief spelen mijn man en dreumes. En zijn helemaal gek op elkaar. Als ik dat dan zie dan smelt ik en accepteer ik maar dat ik meer faciliterend ben
Maar hij moet niet zeuren dat hij moe is als ik al nachten nauwelijks geslapen heb en hij in het logeerbed even goede nachten kon maken. Dat trek ik ook heeeeeeel slecht! Maar dat zeg ik dan ook hoor ?
De gouden tip heb ik niet, want ook voor ons is het nog erg zoeken. Ik herken dat je dan alles op je gaat nemen maar dan zelf helemaal verdwijnt, dus dat heb ik aangegeven en dat begrijpt hij en ik merk dat hij wel dan echt zijn best doet me te ondersteunen en te vragen wat ik nodig heb. Ook hebben we een stilzwijgende afspraak dat hij vooral onze dreumes onder zijn hoede neemt als we samen zijn omdat ik vaak zit met borstvoeden en hij een kleine baby ook wel spannend vindt zo fragiel. En ik moet hem nageven: ze kunnen zo lief spelen mijn man en dreumes. En zijn helemaal gek op elkaar. Als ik dat dan zie dan smelt ik en accepteer ik maar dat ik meer faciliterend ben
Maar hij moet niet zeuren dat hij moe is als ik al nachten nauwelijks geslapen heb en hij in het logeerbed even goede nachten kon maken. Dat trek ik ook heeeeeeel slecht! Maar dat zeg ik dan ook hoor ?
Bij ons doet mijn man idd ook de oudste, maar die mist mama... en laat dat luidkeels weten om 7u s morgens, net als de jongste en ik klaar zijn met uren clustervoeden.
Het is vooral moeilijk als je zelf slaapgebrek hebt, om de ander dan het begrip te geven dat je eigenlijk zelf ook zo nodig hebt. Vanmiddag heb ik kunnen slapen terwijl de kinderen ook allebei sliepen. Ik ben echt een ander mens!
Desondanks ben ik vanavond nog wel heel boos geworden toen m'n ongehoorzame ondeugende dreumes met z'n snotvingers aan mijn laptopscherm zat en ik met de baby aan de borst niks anders kon dan hem verbaal corrigeren.
Daar heb ik dan meteen spijt van, en ik voel opeens oprecht meer begrip voor mijn man die hier de hele dag mee moet omgaan. (hoewel die natuurlijk niet met een baby aan de borst zit dan hihi)
Daarna klom de kat nog op tafel om de nog niet afgeruimde borden af te likken om daarna haar kont in de box te parkeren... grrrr!
Het is een rollercoaster! Het ene moment flap ik er iets ongeduldigs uit tegen mijn zeurende man, het andere moment zitten we ieder met een kind op schoot en zingen een liedje voor ze en dan schieten de gelukstranen weer in mn ogen
Het is vooral moeilijk als je zelf slaapgebrek hebt, om de ander dan het begrip te geven dat je eigenlijk zelf ook zo nodig hebt. Vanmiddag heb ik kunnen slapen terwijl de kinderen ook allebei sliepen. Ik ben echt een ander mens!
Desondanks ben ik vanavond nog wel heel boos geworden toen m'n ongehoorzame ondeugende dreumes met z'n snotvingers aan mijn laptopscherm zat en ik met de baby aan de borst niks anders kon dan hem verbaal corrigeren.
Daar heb ik dan meteen spijt van, en ik voel opeens oprecht meer begrip voor mijn man die hier de hele dag mee moet omgaan. (hoewel die natuurlijk niet met een baby aan de borst zit dan hihi)
Daarna klom de kat nog op tafel om de nog niet afgeruimde borden af te likken om daarna haar kont in de box te parkeren... grrrr!
Het is een rollercoaster! Het ene moment flap ik er iets ongeduldigs uit tegen mijn zeurende man, het andere moment zitten we ieder met een kind op schoot en zingen een liedje voor ze en dan schieten de gelukstranen weer in mn ogen