mijn meisje werd doodgeboren na 28 weken

A

ANONYMOUS_USERNAME

 hoi allemaal
mijn verhaal gaat al een aantal jaartjes terug 7 jaar om precies te zijn maar ik herinner me het nog als de dag van gisteren
ik had een gezonde dochter en we wilde graag nog een kindje erbij dat is altijd al mn
grootste wens geweest 2 kindjes
maar dat liep anders
ik was zwanger voor de tweede keer en heel blij
alles verliep eigenlijk heel goed alleen heel veel last van mn bekken en dat werd alsmaar erger maar met het kindje ging alles goed
tot ik 27 weken zwanger was en naar de verloskundige moest
ze vond dat mn kindje niet genoeg gegroeid was en stuurde me door naar het ziekenhuis voor een echo daar bleek dat ik iets minder vruchtwater had dan normaal en het kindje iets kleiner was dan normaal maar was niet verontrustend zeiden ze
en ik zou over 3 weken nog een echo krijgen
maar een paar dagen later had ik het gevoel dat het niet goed zat ik had een heel angstig gevoel en zei tegen mijn moeder ,mam er is iets niet goed met mn kindje ik voel het gewoon
waarop ze zei je maakt je te druk er is vast niets
een week later had ik vrijdags al een hele dag geen leven gevoeld en voelde me niet gerust
de verloskundige gebeld en die zei je maakt je te druk dat gebeurt wel vaker
ik kom morgen wel langs
dat was op zaterdagmorgen
had s morgens nog geen leven gevoeld en raakte in paniek
de verloskundige kwam en ging luisteren ,en nog een keer   en nog een keer ,ze zei ik kan het hartje niet horen en toen begon ik te huilen
ze zei geen paniek we gaan naar het ziekenhuis om een echo te maken en dan weten we meer
ik heb heel onderweg gehuild en kon niet meer stoppen
eenmaal een echo toen werd gelijk duidelijk dat mijn kindje niet meer leefde ,wat er dan door je heen gaat is onbeschrijfelijk je kunt het gewoon niet geloven
en dan de bevalling
ik moest een week lopen omdat dat beter was voor het verwerkings proces ,maar na 2 dagen zei ik ik wil nu bevallen ik trek het niet meer
een dag later naar het ziekenhuis smorgens kreeg ik infuus om de bevalling in te leiden
de arts zei het kan wel een dag duren voor het zover is want het werkt allemaal niet meer mee omdat het niet levend meer is
maar s nachts kreeg ik z on kramp toen ging de zuster kijken en was het hoofdje al zichtbaar
en daar was ze om 1:30 een meisje SAMANTHA   alles zat erop en eraan , vuur rode lipjes en nageltjes aan haar handen en een bos met haar ongeloofelijk alleen mn meisje leefde niet meer
ik had alle verschijnselen van een bevalling maar geen kindje wat een pijn doet dat zeg 19 mei 1999 is ze geboren en 22 mei hebben we haar laten cremeren
ik ben zo blij dat ik nu mijn verhaal kan vertellen heb er nooit over kunnen praten met niemand de meeste mensen begrepen mij gewoon niet   weten denk ik gewoon niet beter en zeggen dan dingen die pijn doen en dat doet zeer zeg

groetjes van droppy
 
hoi hoi

Ja fijn is dat he dat je ergens je verhaal kwijt kan.
Zo zijn wij onze zoon Jayden* met een zwangerschap van 20
weken verloren.

Ik was 18 weken toen bij mij geconstateerd werd dat ik te weinig
vruchtwater had. Ik moest 1 week even aankijken of jayden* nog
vruchtwater aanmaakte maar dat was helaas niet het geval.
Bij de volgende echo bleek hij helemaal "droog"te liggen, en
moesten wij de bevalling door middel van vaginale tabletten
op laten wekken.
Uit eindelijk is Jayden* op 18-05-07 geboren.
Zijn hartje heeft na de bevalling nog een half uurtje geklopt
dat was zo bizar omdat het eigenlijk al niet meer leefde.

Mijn vliezen bleken uiteindelijk veel te vroeg gebroken te zijn.
waardoor ik steeds een beetje vruchtwater verloor tewijl ik dat zelf
niet eens door had doordat ik al 3 weken aan het vloeien was.
 
                                                              hallo

je verhaal is zo herkenbaar voor mij
vooral ook dat van het vruchtwater ik had ook weinig en ze dachten ook dat dat wel weer op peil zou komen
maar niet dus
maar dat het zo afloopt ja daar sta je niet zo bij stil
je hoort het wel eens om je heen maar als het dan ook echt gebeurt dan weet je niet wat je overkomt
het is bij jullie nog maar kort geleden van je kindje
en ook nog erg vers ook
kun je een beetje omgaan met je verdriet want dat is heel belangerijk
het zal heel lang duren voor het een beetje slijt en je het een plek je kunt geven
ik wens je heel veel sterkte met je verlies
en wil je er graag over praten ik zou zeggen schrijf me gewoon
soms is het wel eens fijn om er met iemand over te praten die hetzelfde heb mee gemaakt

                  groetjes droppy
 
hoi droppy

Bedankt voor je lieve reactie op mijn bericht
Ja ik kan er gelukkig erg goed over praten
Wij hebben besloten om op mijn eigenlijk
uitgerekende datum dus 5 oktober om te
gaan trouwen dus maken we er ook wel weer een
mooie dag van.
En wij zijn toch wel weer aan het proberen om
opnieuw zwanger te worden.

Groetjes Ilona (mama van Jayden*) 18-05-07
 
              hoi llona

je gaat trouwen dat is leuk nieuws
en op een hele speciale datum nog wel ,geeft wel een fijn gevoel zo denk ik
en je gaat weer zwanger worden is heel mooi
maar ook angstig denk ik ,had ik zelf wel
maar meid geef de moed niet op ,ook voor jou schijnt het zonnetje weer
ik had al een dochtertje van 3 jaar en het tweede kindje was ook een meisje samantha dat heb helaas niet zo mogen zijn ,maar een jaar later heb ik nog een dochtertje gekregen en die word aanstaande dondedag alweer 7 jaar
en dan denk ik ook vaak aan hoe samantha eruit gezien had maar alles heb een reden zeggen ze wel eens is
ik heb het een plekje gegeven en met de tijd zul jij dat ook kunnen
maarrrree hou me wel op de hoogte als je weer zwanger bent   zou ik leuk vinden

groetjes van claudia
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan