Mijn miskraam

M

Mamavaneenvlindertje

<p>Op 1 april 2021 zijn wij papa en mama geworden van onze Bibi.</p><p>Bibi werd geboren met 18week. Veel te vroeg en niet levensvatbaar.</p><p>Dit doet zoveel pijn en zoveel verdriet.</p><p>De zondag voordat ze geboren werd, had ik een lichte bloeding. We zijn naar de VK geweest; babytje zag er goed uit, alleen de placenta lag laag. Dit zou de bloeding veroorzaken.</p><p>Dinsdag was de bloeding een stuk heftiger; weer bij de VK geweest en weer was er een kloppend hartje en een goed beweeglijk kindje te zien. Advies; rust, veel liggen....</p><p>De dagen erna werd de bloeding ook veel minder en waren we een stuk rustiger. Tot de donderdag 1 april....</p><p>Ik voelde me prima, waren nog even weg geweest en mijn partner ging even liggen... ik zat rustig op de bank en moest plassen... Daarna wilde ik mijn broek omhoog doen en voelde ik wat uit me glijden; ons kindje! Geen krampen, geen buikpijn. Dit kon niet!!! </p><p>Ik riep mijn partner die direct hoorde dat er iets was. Hij belde de VK en die was er snel. Vanaf dat moment wordt je geleefd.. de placenta liet niet los en ik moest naar het ziekenhuis. Daar ben ik gecurreteerd.</p><p>Ons meisje is in water gelegd (wateropbaring) en lag bij ons op de kamer. We hebben 1,5dag in het ziekenhuis gelegen. Bij thuiskomst was het leeg, kaal en stil. En die leegte blijft. Ik heb moeite met drukte, het maakt me onrustig. Ik slaap slecht waardoor ik me nog slechter voel. </p><p>Ons meisje heeft een mooi afscheid gehad, we hebben haar laten cremeren. Het as zal snel bij ons komen.</p><p>Doordat ik moe ben, snauw ik meer en dat is lastig, ook voor mijn partner. Ik wil het niet, maar zit zo vol met verdriet. Het voelt naar dat we elkaar soms niet goed begrijpen. Dit maakt mij nog verdrietiger.</p><p>Toch is het altijd een leeg plekje, in ons hart, maar ook thuis.</p><p> </p><p> </p><p>Heeft iemand tips om te gaan met dit verlies?</p><p>Voor mij, maar ook voor ons samen?</p>
 
Lieve sterke mama en papa,

Wat vreselijk dat jullie dit mee moeten maken..

Ik denk dat het belangrijk is dat je beseft dat jullie dit samen meemaken.
Ook is het een goed idee om met iemand die hierin gespecialiseerd is te gaan praten. Ik denk dat dat heel erg kan helpen.

Het verdriet mag en moet er zijn.
Ik wens jullie alle liefde en sterkte van de wereld❤
Jullie lieve, mooie, bijzondere dochter Bibi is voor altijd bij jullie??
 
Wat afschuwelijk... De nachtmerrie van elke ouder... Ik wil jou en je partner heel veel sterkte wensen! Zoek contact met je huisarts, zodat hij/zij jou kan doorverwijzen naar de juiste hulp ❤️
 
Wat een vreselijke, traumatische ervaring lieve mama. Ik denk zeker dat jullie hier wat hulp bij kunnen gebruiken om mee om te gaan en elkaar niet te verliezen tussen het verdriet en de wanhoop. Via de huisarts kan je hier hulp voor vragen. Heel veel sterkte.
 
Lieve mama, lieve papa,

Wat vreselijk dat jullie dit zo hebben meegemaakt. Ik vind het ontzettend knap en dapper dat je dit opschrijft. Soms kan het helpen om je gevoelens op te schrijven en dit, als je het fijn vindt, te delen met andere. Ik wil je dan ook een hele dikke knuffel toesturen.

Misschien helpt het ook om met een gespecialiseerd iemand te praten zodat je je gevoel kan uiten. Het is meer dan normaal dat je misschien nu kortaf of snauwt tegen je partner. Jullie hebben beide veel verdriet. Probeer alsnog, hoe moeilijk het soms ook is, steun bijelkaar te vinden en er vooral samen over te praten. Krop het niet op!

Heel veel sterkte toegewenst! Jullie prachtige dochter zal altijd een mooi plekje in jullie hart hebben.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan