Hallo allemaal, ik was even aan het surfen op internet en kwam deze site tegen,en zag deze forum verhalen over miskramen, wat ben ik blij dat ik er 1 gevonden heb, ik heb namelijk 1 januari mijn miskraam gehad!
Tenminste 1 Januarie 2009 ben ik het verloren.
Het begon allemaal toen ik voor de eerste keer naar de VK ging,dat was op 23 Dec 08, de VK wou graag dat ik alles voor de kerstdagen wist ... wat natuurlijk erg leuk was voor mij ... Maar ik kwam eigenlijk die dag van een koude kermis thuis, op de echo (inwendig) want bovenaf ging niet eens,was bijna niks te zien,zagen ze al dat het niet oke was, ze zagen geen hartje want volgend de berekeningen was ik 12 weken en 4 dagen,maar ze zagen dus geen hartje, nou daar een voorbereiding gehad,boekjes mee gekregen ... ja leuke kerstdagen waren het,en maar wachten op die miskraam!
Ik 27 Dec mijn dokter gebled,dokter afspraak gemaakt in het ziekenhuis, ik wou zekerheid kon het niet gelofen,ik had alles al, hele erge pijnlijke borsten in 2 weken tijd was mijn buik ook echt gegroeit ... Maar 29 Dec naar het ziekenhuis, en jaar hoor weeeer die bevestiging vruchtje was op gehouden met groeien in de 5de week :'( ik had een vruchtzak van bijna 13 wkn...
30 Dec begon alle pijn,wat een HELL zeg ... ik heb echt keii veel pijn gehad,3 dagen lang .... Ik heb er veel om gehuild, maar ja het waren ook zware weken voor mij omdat de vader niet wist of ie het kind wou erkennen,soms denk ik,zou het aan de stress gelegen hebben? ik wist pas op 12-12-08 dat ik zwanger was,dus heb de eerste 2 maanden zoiezo niks gemerkt of kenmerken gehad, geen misselijkheid,pijnlijke borsten wel,maar dat had ik vaker van de pil, kreeg ook ineens meer puisten,maar ja dat kreeg ik ook van de pil, dus eigenlijk allemaal dingen die voor mij niet herkenbaar waren dat ik zwanger zou zijn! Nu heb ik wel een schuld gevoel, ik heb namelijk in de eerste maand van mijn zwangerschap ( maar wist niet dat ik zwanger was die maand) een zelfmoord poging gedaan, heb allemaal medicatie geslikt, dus heb een nare gevoel dat ik dat zelf gedaan heb dat ik het vergiftigd heb met al die medicijnen,men zegt wel nee zo moet je niet denken dit dat,maar is heeeel makkelijk gezegt! Ik hoop dat ik dat uit mijn gedachten kan krijgen!
Nu inmiddels ben ik weer samen met mijn ex vriend waar ik 1 jaar geleden de relatie mee verbrak we waren toen 4 jaar samen ... We zijn begonnen met het proberen van weer zwanger te worden ... hopelijk lukt dit,want heb mijn normale cyclus ook niet gehad dus, want voordat ik ongie zou worden duurt ong 6 weken zij de VK ... Weet iemand of ik nu in deze periode WEL zwanger kan worden??
Ik moet zeggen heb wel weer 1 gevoelige borst .... Dus ik duim maar, ben nu wel bang om weer zwanger te worden, weer dat gevoel dat je het zomaar kan verliezen,en ik ben al zoveel dierbare dingen in mijn leven verloren ... b.v mn moeder nu al bijna 8 jaar geleden,ze was pas 36 ik net 18 .... Dus ja ook toen ik wist dat ik zwanger was, was het wel slikken van heej,mn moeder is er niet dan baal je gewoon!
Maar goed even over mijn miskraam, ik heb wat ik verloren heb bewaard,ik wil het buiten in het zand begraven en een boom op planten,de zwangerschapstest heb ik bewaard,en het eerste knuffeltje wat ik kreeg van iemand voor mijn kleine ook,en de eerste echo van de VK ....ik ga dit een mooie plek geven,want hoe je het ook went of keerd, het is en blijft je eerste zwangerschap! Want oja in 2006 was mij verteld dat ik niet uit mijzelf zwanger kon worden, dus toen bleek dat ik zwanger was, weet je wel hoe ik ong gereageerd kan hebben denk ik, VOL ONGELOOF DUS en later was ik boos op die gene in het ziekenhuis die mij dat OOIT vertelde ... Maar nu weet ik wel IK KAN ZWANGER WORDEN en dat is een gerust stelling!
Nou bedankt dat je mijn verhaal wou lezen en ja ... ik wens iedereen heeeeel veel sterkte met het zwanger worden maar ook met het verlies,een velies en zoveel pijn is NOOIT fijn of leuk, ik heb er geen woorden voor!
Groetjes Liefs Mathilde.
Tenminste 1 Januarie 2009 ben ik het verloren.
Het begon allemaal toen ik voor de eerste keer naar de VK ging,dat was op 23 Dec 08, de VK wou graag dat ik alles voor de kerstdagen wist ... wat natuurlijk erg leuk was voor mij ... Maar ik kwam eigenlijk die dag van een koude kermis thuis, op de echo (inwendig) want bovenaf ging niet eens,was bijna niks te zien,zagen ze al dat het niet oke was, ze zagen geen hartje want volgend de berekeningen was ik 12 weken en 4 dagen,maar ze zagen dus geen hartje, nou daar een voorbereiding gehad,boekjes mee gekregen ... ja leuke kerstdagen waren het,en maar wachten op die miskraam!
Ik 27 Dec mijn dokter gebled,dokter afspraak gemaakt in het ziekenhuis, ik wou zekerheid kon het niet gelofen,ik had alles al, hele erge pijnlijke borsten in 2 weken tijd was mijn buik ook echt gegroeit ... Maar 29 Dec naar het ziekenhuis, en jaar hoor weeeer die bevestiging vruchtje was op gehouden met groeien in de 5de week :'( ik had een vruchtzak van bijna 13 wkn...
30 Dec begon alle pijn,wat een HELL zeg ... ik heb echt keii veel pijn gehad,3 dagen lang .... Ik heb er veel om gehuild, maar ja het waren ook zware weken voor mij omdat de vader niet wist of ie het kind wou erkennen,soms denk ik,zou het aan de stress gelegen hebben? ik wist pas op 12-12-08 dat ik zwanger was,dus heb de eerste 2 maanden zoiezo niks gemerkt of kenmerken gehad, geen misselijkheid,pijnlijke borsten wel,maar dat had ik vaker van de pil, kreeg ook ineens meer puisten,maar ja dat kreeg ik ook van de pil, dus eigenlijk allemaal dingen die voor mij niet herkenbaar waren dat ik zwanger zou zijn! Nu heb ik wel een schuld gevoel, ik heb namelijk in de eerste maand van mijn zwangerschap ( maar wist niet dat ik zwanger was die maand) een zelfmoord poging gedaan, heb allemaal medicatie geslikt, dus heb een nare gevoel dat ik dat zelf gedaan heb dat ik het vergiftigd heb met al die medicijnen,men zegt wel nee zo moet je niet denken dit dat,maar is heeeel makkelijk gezegt! Ik hoop dat ik dat uit mijn gedachten kan krijgen!
Nu inmiddels ben ik weer samen met mijn ex vriend waar ik 1 jaar geleden de relatie mee verbrak we waren toen 4 jaar samen ... We zijn begonnen met het proberen van weer zwanger te worden ... hopelijk lukt dit,want heb mijn normale cyclus ook niet gehad dus, want voordat ik ongie zou worden duurt ong 6 weken zij de VK ... Weet iemand of ik nu in deze periode WEL zwanger kan worden??
Ik moet zeggen heb wel weer 1 gevoelige borst .... Dus ik duim maar, ben nu wel bang om weer zwanger te worden, weer dat gevoel dat je het zomaar kan verliezen,en ik ben al zoveel dierbare dingen in mijn leven verloren ... b.v mn moeder nu al bijna 8 jaar geleden,ze was pas 36 ik net 18 .... Dus ja ook toen ik wist dat ik zwanger was, was het wel slikken van heej,mn moeder is er niet dan baal je gewoon!
Maar goed even over mijn miskraam, ik heb wat ik verloren heb bewaard,ik wil het buiten in het zand begraven en een boom op planten,de zwangerschapstest heb ik bewaard,en het eerste knuffeltje wat ik kreeg van iemand voor mijn kleine ook,en de eerste echo van de VK ....ik ga dit een mooie plek geven,want hoe je het ook went of keerd, het is en blijft je eerste zwangerschap! Want oja in 2006 was mij verteld dat ik niet uit mijzelf zwanger kon worden, dus toen bleek dat ik zwanger was, weet je wel hoe ik ong gereageerd kan hebben denk ik, VOL ONGELOOF DUS en later was ik boos op die gene in het ziekenhuis die mij dat OOIT vertelde ... Maar nu weet ik wel IK KAN ZWANGER WORDEN en dat is een gerust stelling!
Nou bedankt dat je mijn verhaal wou lezen en ja ... ik wens iedereen heeeeel veel sterkte met het zwanger worden maar ook met het verlies,een velies en zoveel pijn is NOOIT fijn of leuk, ik heb er geen woorden voor!
Groetjes Liefs Mathilde.