Hoi hoi allen,
Ik ben 16,5 week zwanger en ik loop tegen een kwestie aan, waarvan ik benieuwd ben of dit herkenbaar is. Sinds dat mijn eigen ouders weten dat ze opa en oma worden, ben ik heel erg gaan nadenken over de relatie met mijn eigen moeder. Zij is altijd een warme en altijd klaarstaande ouder geweest. Sinds mijn zwangerschap is ze zich heel veel zorgen gaan maken en dat uit zich in zwaar bemoederend gedrag. Ik heb heel erg de behoefte om dichter tot haar te komen als volwassen vrouw, maar hier lijkt ze zelf nog niet klaar voor. Ik had laatst een gesprek hierover aangeknoopt en ze klapte direct dicht en zei dat ze niks goed kon doen. Dit is vaker, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik dingen bij haar kwijt kon als het gaat om gedrag van haarzelf. Ze was de hele dag zwaar geëmotioneerd omdat ik twee concrete voorbeelden gaf van uitspraken die ik niet zo fijn had gevonden en ik heb dat losgelaten en met alle aandacht naar haar geluisterd en waar ze zo emotioneel over was. Alleen sprak ik haar vandaag weer en kijkt zij erop terug dat ik haar beschuldigd heb van dingen die ze niet vindt kloppen en ze een kutdag had door dit gesprek. Ik merk dat ik mij juist aangevallen voel hierdoor en ze mij geen een keer vraagt hoe ik iets had bedoeld, maar gelijk dingen verwijt. Ik maak me zorgen om hoe dit gaat als de kleine straks komt, ik wil niet de hele tijd ruzieen.
Ik ben 16,5 week zwanger en ik loop tegen een kwestie aan, waarvan ik benieuwd ben of dit herkenbaar is. Sinds dat mijn eigen ouders weten dat ze opa en oma worden, ben ik heel erg gaan nadenken over de relatie met mijn eigen moeder. Zij is altijd een warme en altijd klaarstaande ouder geweest. Sinds mijn zwangerschap is ze zich heel veel zorgen gaan maken en dat uit zich in zwaar bemoederend gedrag. Ik heb heel erg de behoefte om dichter tot haar te komen als volwassen vrouw, maar hier lijkt ze zelf nog niet klaar voor. Ik had laatst een gesprek hierover aangeknoopt en ze klapte direct dicht en zei dat ze niks goed kon doen. Dit is vaker, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik dingen bij haar kwijt kon als het gaat om gedrag van haarzelf. Ze was de hele dag zwaar geëmotioneerd omdat ik twee concrete voorbeelden gaf van uitspraken die ik niet zo fijn had gevonden en ik heb dat losgelaten en met alle aandacht naar haar geluisterd en waar ze zo emotioneel over was. Alleen sprak ik haar vandaag weer en kijkt zij erop terug dat ik haar beschuldigd heb van dingen die ze niet vindt kloppen en ze een kutdag had door dit gesprek. Ik merk dat ik mij juist aangevallen voel hierdoor en ze mij geen een keer vraagt hoe ik iets had bedoeld, maar gelijk dingen verwijt. Ik maak me zorgen om hoe dit gaat als de kleine straks komt, ik wil niet de hele tijd ruzieen.