<p>Beste iedereen,</p><p>Om eerst maar even iets anders te beginnen waarom ik onzeker ben hier een korte toelichting.</p><p>Ik zelf heb vanaf mijn 3e een eetprobleem. Dat ik niets lust. Om hier niet heel diep in te gaan komt het er op neer dat ik in al die jaren bij verschillende psycologen/deskundingen heb gelopen maar nooit heeft het geholpen. Wat ik lust is op 2 handen te tellen. Verschrikkelijk, maar ik heb mij er nu bij neergelegd. Nu komt het probleem; ik wil never nooit dat mijn dreumes, nu 1,5 jaar, hetzelfde moet en zal meemaken. Hierdoor ben ik dus volledig gefocused op zijn eten. Wat is natuurlijk niet moet doen maar in mijn situatie is dat even niet anders...</p><p>Hij eet nu erg slecht. Brood en boterhammen gaan er goed in, maar avondeten is echt een drama. Net als zijn mama. Ik probeer heel goed gezellig te doen en doen alsof ik het zelf extreem lekker vind en ik kook van alles wat ik zelf niet zou eten. </p><p>Hij proef het niet eens. Bij voorbaat is het nee schudden, krijsen en huilen. Ik word er echt moedeloos van. Ik probeer sterk te zijn en consequent te blijven. Dan maar niet het eten op en na een yoghurtje is het klaar. Ik volg alle adviezen die er zijn. Maar ik heb het er zeer zwaar mee. </p><p>Conclusie; hij wilt met het avondeten niets proeven of eten. Tuurlijk, soms gaat er wel een pasta in, heel soms wat aardappels en op een extreem goede dag eet hij wel. Maar in mijn hoofd denk ik alleen maar; hij moet alles lusten, en niet worden zoals mama. </p><p>Wie heeft goede adviezen, meningen, tips, postieve feedback voor mij? Doe ik het goed, moet ik beter mijn best doen, hem gewoon laten? Komt het goed????</p><p>Misschien belangrijk detail: momenteel wonen wij nog in het buitenland waar de voeding iets anders is en niet alles te verkrijgen is zoals in Nederland. Over een paar weken zijn we terug. Oh ja, olvarit potjes krijgen wij er wel heel goed in....</p><p>Liefs,</p><p>Sabine</p><p> </p>