mijn verhaal en hoe het gaat aflopen is onzeker...

Hoi meiden,

Gisteren op mijn werk kreeg ik opeens bruin bloed om 10.15 uur. Ik in de stress. VK gebeld en zij vertelde dat als het daarbij bleef er niets was om me ongerust te maken.
Na mijn vergadering van 11.00-12.30 uur naar de wc en nog meer bloed! Schrik.
Weer gebeld met de VK en zij vertelde me dat ik het even moest aankijken.
Ik ben naar huis gegaan, want ik vertrouwde het niet.
Mannetje ook naar huis en weer gebeld met de VK. Zij snapte het ook niet (omdat ik ook geen kramp had) en ging voor me bellen naar de poli voor een echo.
Ik kon meteen terecht.

Na even te hebben moeten wachten, waren we aan de beurt. Ik kreeg een inwendige echo en er was een vruchtzakje, een kindje en... een hartje dat klopte! Wel was het voor mijn 7 weken en 2 dagen te klein. Maar de echoscopist zei dat wanneer het hartje klopte er meer kans was op een goede afloop.

Na de echo weer terug naar de VK om te vertellen. Volgende week weer een echo.

Gisteravond was ik kapot en ben ik vroeg naar bed gegaan. Vanochtend onder de douche verloor ik veel bloed en rommel, maar heb geen kramp gehad die nacht (ben ook niet wakker geweest ervan) Ik ga er dus vanuit dat het bloed is wat de hele nacht langzaam eruit is gekomen en door het opstaan eruit is gekomen.

Ik heb een beetje nu een ongesteldheidsgevoel, maar geen megabloedverlies. Erg vreemd allemaal.

Volgende week een nieuwe echo en dan pas weten we of het er nog is of dat het vruchtje toch is afgestoten.

Wij denken bijvoorbeeld aan een tweeling zwangerschap waarbij er nu een is afgestoten. Best gek dat het hartje wel goed klopte gisteren!
Er zijn ook zwangerschappen bekend waarbij de vrouw iedere maand gewoon ongesteld wordt....

Dus onzekerheid etc. Ik doe het maar rustig aan. Werk wel weer om een beetje afleiding te hebben en thuis kan ik ook niet doen dan zitten te kniezen.

Meiden, kan iemand hierover meepraten en me geruststellen (goede verhalen)

Dikke kus
Mariska
 
Hoi Mariska,

Tjee wat vervelend voor je!
De kans is nog wel groot dat alles nog in orde is.
Je hoort inderdaad wel vaker dat vrouwen gewoon ongesteld worden en bloed verliezen en tegelijkertijd ook nog zwanger zijn!

Het hartje heb je zien kloppen met 7 weken nu, en dat is volgend mij wel een goed teken...

Bij mij klopte het  hartje al niet meer  met 6 weken  en krijg morgen een curettage...  
Dat is helemaal anders als bij jou...

Dus probeer positief te blijven denken je hebt het zien kloppen dus maar hopen op goed nieuws!!

Sterkte!

Gr,
Sasje
 
Hoi Sasje,

Bedankt voor je reactie.
Het is allemaal wel onwerkelijk.
We hebben inderdaad wel het hartje zien kloppen. De echoscopist was daar ook wel enthausiast over. Vanochtend had ik wel meer bloedverlies, maar zal mogelijk komen door het liggen van de hele nacht, wat er dan uitloopt. Ook wel kleine stolseltjes, maar dat heb je ook wel eens als je ongesteld wordt.
Ik heb een licht gevoel van menstruatie.
Het kan dus echt alle kanten op gaan.

Jij veel sterkte en nogmaals bedankt voor je reactie.

Mariska
 
Hoi Mariska,

Het bloedverlies kan ook nog van de in nesteling zijn...
Is het een heldere kleur of een beetje een bruine kleur?
En heb je last van (erge) krampen?

Meestal als het vruchtje niet goed mocht zijn gaat dat gepaard met hevige krampen en erg veel helder bloed verlies....
Ik wil je niet bang maken hoor....(en zoals ik je verhalen lees is dat bij jou waarschijnlijk ook niet van toepassing  ) maar als je daar geen last van hebt verwacht ik eigenlijk wel dat het  goed komt!!

Het is wel balen dat je nog zo lang moet wachten voordat je zekerheid hebt...
Ik zal voor je duimen....

Groetjes,
Sasje
 
Hoi Mariska,

Nou, ik kan met je meepraten en misschien dat mijn verhaal je wat kan geruststellen.

Ik heb vorig jaar oktober een curretage ondergaan vanwege een miskraam. Daarna werd ik niet ongesteld. Ze zeiden dat dat wel wat langer kon duren na zo'n ingreep. Een week later nog niets dus toch maar een testje gedaan: zwanger! Helemaal blij natuurlijk.

Omdat we op vakantie zouden gaan, hadden we zelf een echo geregeld bij een echobureau. Wat bleek, ik was 4 weken op weg. Erg pril dus. We zagen alleen een zwart stipje! Maar ja, het was mooi rond en we waren dus zwanger. Die avond hadden we een dineetje van mijn mans werk. Erg gezellig maar het werd laat en de andere collega's wilden per se naar de kroeg. Ik zei dat ik toch echt naar het hotel wilde want ik was kapot. Uiteindelijk werden mijn man en ik naar het hotel gebracht. Ik stapte uit de bus en voelde dat ik bloed verloor. Wij helemaal overstuur. Het ging weer mis! Na een slapeloze nacht op zaterdagochtend de verloskundige gebeld. Zij zei dat ze op dit moment niets konden doen omdat het te pril was. Ik zou anderhalve week later een termijnecho hebben dus daar moesten we maar op wachten.
We gingen op vakantie en daar verloor ik geen bloed.

De dinsdag erna was ik me aan het aankleden om naar het werk te gaan toen ik weer bloed verloor. Ik dacht echt dat het helemaal niet goed was. De donderdag gingen we naar het Diagnostisch centrum voor de echo. Ik ging er heen met de instelling dat ze zouden zeggen dat het niet goed was. Maar wat bleek: we zagen een heel klein wormpje met hartje! Ik kon het niet geloven. Hoe kon dat nou? Waarschijnlijk een innestelingsbloeding zei de echoscopiste. Helemaal hotel de botel gingen we daar weg. Ik kon het niet geloven. Maar ja, het was toch duidelijk te zien. De vrijdag voor kerstmis (dag na de echo) zat ik op het werk. Voor de eerste durfde ik zonder maandverband in te werken. Wat denk je, ik voel het zo eruit lopen. Ik rende naar de wc. Daar kwam het bloed met straaltjes eruit! Ik voelde ook ander dingen eruit lopen (ik dacht het vruchtje) maar kon het niet zien. Helemaal overstuur heb ik mijn man gebeld met de mededeling dat ik ons kind door de wc had gespoeld. Hij is vanuit Zwijndrecht naar huis gesjeesd en ik ben ook naar huis gegaan. Samen werden we via de huisarts naar het ziekenhuis gestuurd. Helemaal van de kaart kwamen we daar aan. De gynaecoloog dacht ook dat het niet goed was. Hij maakte een inwendige echo en wat bleek, het kindje zat er nog! Wat ik dan verloren was, wist hij niet. Hij dacht misschien nog een stolsel van de curretage maar dat kon hij niet aantonen. Die avond verloor ik nog een groot stolsel. Ik moest die week voor de zekerheid plat.   Daar ging mijn kerstmis. In die week zijn we nog een keer 's avonds naar het ziekenhuis gereden omdat ik weer bloed en stolsels verloor. Maar het kindje deed het steeds prima. Wij werden er helemaal gek van. We werden heen en weer gesleurd tussen hoop en vrees.

Daarna heb ik nog wat bloedingen gehad. Uiteindelijk was er een dokter die zei dat het waarschijnlijk een geknapt bloedvat in mijn baarmoeder was. Dat bloed komt dan in je baarmoeder, stolt daar en komt er dan uit. Door het oprekken van de baarmoeder gaat het bloedvat steeds weer open. Omdat ik ook geen kramp had, bleven de artsen er wel vertrouwen in houden.

Na 11 weken stopten bij mij de bloedingen. Ik bleef echter wel heel onzeker. Pas nu, met 24 weken begin ik een beetje te genieten. Hoewel ik me nog regelmatig zorgen maak, wat dus eigenlijk niet meer hoeft.

Ik hoop dus voor je dat de echo er volgende week weer goed uitziet. Het is inderdaad zo dat een kloppend hartje de kans op een miskraam aanzienlijk verkleint. Hopelijk is dat bij jou ook zo.

Succes de komende tijd.

Groetjes,
Maike
 
Hoi,

Misschien kan ik je ook wat gerust stellen. Ik ben in totaal 4 keer zwanger geweest. 2 keer een mk, maar ook na iedere mk een goede zwangerschap. En iedere zwangerschap verloor ik bloed. Bij mijn laatste zwangerschap zelfs een paar weken achter elkaar. En het is allemaal goed gekomen. ( Inmiddels is onze dochter 10,5 maand oud)  Ik blijk een gevoelige baarmoederhals en baarmoedermond te hebben. Als je zwanger bent is alles daar beneden beter doorbloed. En er hoeft maar weinig te gebeuren (bv fietsen)  of ik verloor bloed. Gelukkig nooit extreem veel, maar genoeg om er erg onrustig van te worden. En net als mijn voorgangster, na 10 weken niet meer.

Wacht de echo dus even af, en als het bloedverlies erger word moet je je gewoon melden bij de gyn. Dan kijken ze. (bij mij tenminste wel)
Ik duim voor je!

Groetjes, Cathy
 
Terug
Bovenaan