Mijn verhaal kwijt

M

Minimama

<p>Ik weet niet goed waar ik dit moet plaatsen. Ik wil graag even mijn verhaal kwijt. Vorige week dinsdag hebben wij ons kindje ter wereld moeten laten komen. Met 17 weken waren mijn vliezen gebroken en er kon niks aan gedaan worden. We kregen de keuze om de zwangerschap af te breken of om te proberen tot het kindje levensvatbaar zou zijn. Maar dan werd de kans op complicaties of doodgeboorte groot. Ik ben met 18 weken geleden bevallen van een prachtige zoon. In het ziekenhuis werden we goed begeleid en we hebben op een rustige manier afscheid kunnen nemen. </p><p>Het blijft zwaar om te dragen want niemand weet wat de oorzaak is van gebroken vliezen op die termijn. Maar de gynaecologen zeggen dat mezelf  niks te verwijten valt. Het is de natuur die erover heeft beslist.</p>
 
Wat heftig! Gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje. Lijkt me zó moeilijk! Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie er goed over kunnen praten met mensen om jullie heen en professionels.
 
Wat ontzettend verdrietig en moeilijk. Ik wens je heel veel kracht toe! Ik hoop dat je veel steun zal voelen de komende tijd.
Veel sterkte en alle geluk zend ik jouw kant op.
 
Wat vervelend zeg, heel veel sterkte toegewenst. Ik ken iemand die dit ook heeft meegemaakt en nu haar eigen stichting is begonnen. Neem anders even een kijkje op haar Instagram: Carientjex en haar stichting heet: Stichting het sterrenboekje. Het kan soms veel kracht geven om dit verdriet te delen met andere die dit ook hebben meegemaakt.
 
Allereerst gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje, ik begrijp hoe je je voelt en niet goed weet wat er gebeurd is en vooral de vraag waarom. Ik ben zelf moeder van een overleden kindje. Op de vraag waarom je vliezen zo vroeg in de zwangerschap zijn gebroken heb ik geen antwoord. Dit zou je misschien kunnen laten onderzoeken met obductie. Hebben wij destijds wel laten doen. Om toch misschien een antwoord te kunnen krijgen waarom ons kindje is overleden. Reken jezelf niks aan en probeer je niet schuldig te voelen. Nu zijn het woorden waar je misschien niks aan hebt omdat je een schuldgevoel hebt. Praat met mensen en professionals. Misschien kan je terecht bij een medische psycholoog in het ziekenhuis. Vraag daarna bij je gynaecoloog. Dit heeft mij toen heel erg geholpen. Soms gebeuren dingen zonder reden. En dat is moeilijk om te accepteren. Ik wens jullie enorm veel liefde, steun en kracht om dit verlies te dragen. Als je je hart wil luchten of alleen een luisterend oor wil. Je bent niet alleen.
 
Allereerst: Sterkte!
Ik weet hoe je je voelt, afgelopen juli ook mijn zoontje bij 32 weken zwangerschap verloren.
Bij mij weten ze ook niet met 100% zekerheid te zeggen wat een oorzaak kan zijn.

Het is een verlies wat je je leven lang bij je draagt, maar zeker draagzaam kan worden! Neem vooral je tijd! Als je wil praten, mag je mij altijd een berichtje sturen!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan