<p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">Omdat er weinig bekend is over het Ashermansyndroom en ik zelf veel lees en ervaring heb met dit syndroom, deel ik hierbij mijn verhaal in de hoop het syndroom onder de aandacht te brengen.</span></p><p class="”””p2″””"> <span class="”””s1″””">1e miskraam, mei 2018:</span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">1e miskraam van een eeneiige tweeling. Met 6,5 weken bloedverlies. </span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">Eerst afgewacht tot vruchtjes zelf los zouden laten, gebeurd niet. Doorgestuurd naar gynaecoloog, deze schreef cytotec pillen voor zodat de vruchtjes met wat hulp van de pillen wel los zouden laten. Na meerdere pogingen met pillen, niet het gewenste resultaat. Curettage ondergaan met ruggenprik in juli 2018. Ik kreeg klachten na het zetten van ruggenprik, erge hoofdpijn. Bloodpatch gehad in het ziekenhuis. </span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">8 weken na curettage kwam cyclus niet op gang. Er werd gestart met provera pillen, ook dit gaf geen gewenst resultaat. In overleg met gynaecoloog hysteroscopie gepland eind september. Dit ging zonder roesje of sedatie. Ik werd hiervan onwel, en hysteroscopie is gestaakt. Nieuwe afspraak gemaakt voor eind oktober maar dan onder sedatie. Begin oktober kwam ineens spontaan mijn cyclus weer op gang. Dit was weer een lichtpuntje. Hysteroscopie afgebeld. </span></p><p class="”””p2″””"> <span class="”””s1″””">2e miskraam, April 2019: </span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">Weer met 6,5 weken kreeg ik bloedverlies. Verloskundige gebeld, kon gelijk langskomen voor een echo. Er was hartactie. Echter waren we wel gereserveerd gezien het bloedverlies. 1 week later weer een echo, de hartactie werd trager. We moesten ons voorbereiden op een miskraam. Dit was ook het geval. Het verhaal/proces van 2018 werd weer herhaald. Eerst gewacht in de hoop dat het vruchtje vanzelf los zou laten, gebeurd niet. Cytotec pillen weer voorgeschreven gekregen, dit gaf weer niet het gewenste resultaat. Eind mei weer een curettage ondergaan, dit keer onder volledige narcose. </span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">De gynaecoloog gaf ons de optie voor onderzoeken (dit bieden ze aan na 2 of meer miskramen), dit gedaan. Chromosomenonderzoek laten afnemen, er werd gecontroleerd of ik het antifosfolipidensyndroom heb en het homocysteine level van mij is geprikt/onderzocht. Alle uitslagen waren gelukkig goed! </span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">Een maand na de tweede curettage (eind juni 2019), was mijn cyclus terug. Ik was blij! </span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">Het was helderrood bloedverlies voor een dag, echter was het bij de tweede dag van mijn menstruatie al gauw lichtroze en bruin bloedverlies en stopte de menstruatie. </span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">Het voelde niet goed, gebeld met de gynaecoloog. Ik moest nog een cyclus afwachten. Dit was weer exact hetzelfde. Niet veel. I.v.m. Vakantie in het ziekenhuis kon ik pas eind augustus terecht voor een echo bij de gynaecoloog. </span></p><p class="”””p2″””"><span class="”””s1″””">Hier start mijn verhaal van het Ashermansyndroom: </span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">Op de echo was te zien dat er vocht in mijn baarmoeder zat, ze dachten aan verklevingen. Om vast te stellen of ik daadwerkelijk verklevingen had werd ik ingepland voor een hysteroscopie. Ik ben thuis samen met mijn man gaan googelen naar ‘verklevingen’ en we hebben het er veel over gehad. Na eigen onderzoek dacht ik zelf dat ik het syndroom van Asherman zou kunnen hebben. Ik heb naar het ziekenhuis gebeld om deze informatie te delen en ik heb een doorverwijzing gevraagd voor een gespecialiseerde gynaecoloog voor verder onderzoek. Ik kwam al snel uit bij de gespecialiseerde gynaecologen (namen zal ik hier niet noemen).</span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">Halverwege september kreeg ik een heftige bloeding met veel buikkrampen. Gynaecoloog gebeld, zij wisten het ook niet. Onbekend waar dit vandaan kwam. </span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">Begin oktober 2019 afspraak met gespecialiseerd gynaecoloog.</span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">Gynaecoloog heeft mijn verhaal aangehoord, zonder een echo was de diagnose gesteld. Ik voldoe voor 95% aan de symptomen van het syndroom van Asherman. Het vocht in mijn baarmoeder was mogelijk een ophoping van het bloed wat er niet goed uit kon door de mogelijke verklevingen, vandaar de heftige bloeding in september. Poliklinische afspraak gemaakt voor een hysteroscopie, dit ging weer niet goed en werd hier onwel van. Opnieuw afspraak moeten plannen voor hysteroscopie maar dit keer onder narcose. Het werd bevestigd, ik heb het syndroom van Asherman. De hysteroscopie is goed gegaan, het duurde wel wat langer dan verwacht en er zaten meer verklevingen dan verwacht. Achteraf gezien was het goed dat de ingreep op de OK is uitgevoerd, want poliklinisch had de gynaecoloog niet alles kunnen weghalen. Het zat voornamelijk in mijn baarmoederhals en holte. Er is een koperspiraal geplaatst zodat mijn baarmoeder kan herstellen. Begin januari 2020 zal mijn koperspiraal verwijderd worden en 2 weken later krijg ik een controlehysteroscopie om te kijken of mijn baarmoeder goed aan het herstellen is en hopen we op groen licht. </span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">Na lezen kwam ik erachter dat er 7 stadia’s zijn van het syndroom van Asherman. Ik zit in stadium 2A (IIA).</span></p><p class="”””p1″””"><span class="”””s1″””">Bedankt voor je tijd en het lezen. Voor iedereen sterkte en succes met jullie kinderwens, blijf dromen en positief! Liefs! </span></p>
