Mijn verhaal

Hallo

Na 15 maanden bezig te zijn hebben wij de stap gezet naar de HA. Omdat mijn cyclus goed leek te zijn moest mijn man eraan geloven.
Er moest een potje ingeleverd worden bij het lab. Dit was behoorlijk schikken voor hem want hij vertrouwde erop dat het nog wel goed zou komen en ik gewoon geduld moest hebben.
Toch op mijn verzoek heeft hij het ingeleverd.
Vandaag de uitslag!
Het blijkt toch niet goed te zitten bij hem. Kwaliteit is niet voldoende en het advies van het lab was om het over 2 maanden nogmaals in te leveren.
Dit was behoorlijk schikken. Heel stom maar dit hadden we niet aan zien komen.
We hebben een dochter van bijna 3 jaar en daar was ik binnen 2 maanden zwanger van. Wat ik dan had verwacht?? Geen idee??
De HA heeft gezegd dat zij een gelukstreffer is geweest.
Dit zegt mij wel dat zijn zaad niet helemaal slecht is dus dat geeft weer moed.

We hebben verzocht om ook door verwezen te worden naar de gyn. Kijken wat ons daar verder te wachten staat en ook laten wij over 2 maanden het nog eens testen.

Voel mij vreemd. Verdrietig en verward maar ook opgelucht. we weten nu tenminste wat er scheelt.

Wat staat ons nu te wachten.
Kan iemand mij dat vertellen?

Liefs Ilona

Oh hoe gingen jullie mannen hiermee om. Ik mag er van hem met niemand over praten en dat terwijl ik er juist ontzettend behoefte aan heb.
 
Lieve Ilona,

Een heel herkenbaar verhaal!
Wij hebben een zoontje van 2 jaar. Ook lang mee bezig geweest, maar wel op de natuurlijke weg. Meteen begonnen voor een tweede, maar dat wilde dus niet lukken. Na ruim een jaar naar de gyn geweest. Bij mij alles oke, samenlevingstest ook. Helaas bij mijn man verminderde kwaliteit en te traag. Ook een tweede zaadtest gehad, maar hetzelfde resultaat.
We schrokken ook erg, je verwacht het niet nadat je al een kindje op de werleld hebt gezet. Ons zoontje wordt ook een toevalstreffertje genoemd, maar wat zijn we blij dat we dat geluk al hebben mogen ervaren!!!

We zijn nu bezig met IUI. 2x in eigen cyclus gehad (zelf LH-testen en dan de inseminatie). Na 2 mislukte pogingen nu met bijstimulatie met Clomid en Pregnyl. Ik krijg om de 2 dagen een follikelmeting en wanneer de follikels 18mm zijn dan krijg ik de injectie waarna de inseminatie 2 dagen later volgt.
En we hopen natuurlijk dat dat voor ons werkt.

Mijn man baalt nog het meest dat het "probleem" bij hem ligt en ik alle shit van medicijnen, controles en stress over me heen krijg. Maar ik beschouw het echt als ons probleem, ik heb hem er nooit de schuld van gegeven.....

Het is een zware weg, met heel veel ups en downs en dan vooral downs. Medicatie valt nog wel mee, maar de psychische druk is erg hoog. En soms is het allemaal even te veel.....

Meid, kom hier gezellig kletsen, stel je vragen, huil en schreeuw het af en toe maar uit, het mag allemaal!!

Heel veel sterkte en tot gauw!

Liefs,

Ginger
 
O ja,     wat betreft het aan anderen vertellen:
Ik ben ook een echt prater en mijn man een stuk minder. Hij wilde het ook aan niemand vertellen, terwijl ik juist enorm behoefte had om het met iemand anders dan mijn man of de gyn te bespreken.
Op dit moment weten onze beide werkgevers het. We moeten zo vaak op de meest ongelegen momenten weer naar het zh, dat de geijkte smoesjes niet meer geloofwaardig waren. Na de 2e mislukte poging hebben we mijn schoonouders ook ingelicht. Meer omdat we hen nog al eens vergaten te zien /bellen omdat we het zo druk hebben met onzelf. En dus om wat begrip te vragen.
Zover de noodgedwongen personen... Maar ik kon nog steeds mijn ei niet kwijt. Ja hier natuurlijk al wel wat, maar het blijven natuurlijk toch vreemden en ondanks alle lieve woorden geen lijfelijke knuffels   te vinden hier...haha!
Dus....in goed overleg met mijn man afgesproken dat ik het 1 vriendin vertel. En dat heb ik nu gedaan en ik vind het heerlijk!
Af en toe een belletje hoe het met me is, een bezoekje in mijn wachtweken om mijn gedachten te verzetten of gewoon een dikke knuffel.
Ik kan mijn ei kwijt en mijn man is er tevreden mee....

Dus probeer samen een oplossing te vinden die je beide goed vindt! Sterkte nog!

Ginger
 
hoi hoi
wat een bekend verhaal, dat 15 maanden bezig zijn en nu pas naar de HA, wij werden naar huis gestuurd en mogen in januari weer terug komen, is nu nog te vroeg!!! wat een gelul, wij wachten al lang genoeg!! hij stuurde ons naar huis omdat hij vind dat we het nog niet lang genoeg hebben geprobeerd, maar ik ga kapot van binnen, alles doet pijn, mijn vriend die steeds zegt, ''het komt wel'' en die zo positief blijft denken, en ik val steeds in een gat, omdat ik zo graag wil, mijn vriend ook alleen die pakt het op een typische mannen manier op. doet echt pijn

meissie succes hoop dat het heel snel gaat lukken bij jullie, en bij iedereen!
 
Hoi danielle
Wat onzettend kut voor jullie! Mijn HA gaf ook aan dat we eigenlijk nog te kort bezig waren. In eerste instantie zei zij ook dat het nog te vroeg was om verder te gaan.
Misschien heeft het bij ons mee gespeeld dat ik duidelijk heb gezegd dat ik er ook niet jonger op werd en niet nog langer dit elke maand keer op keer wilde mee maken.
Maar de pijn en elke maand opnieuw teleurgesteld worden ken ik!
Bij mannen is het zo wie zo anders. Ook als je straks en ik hoop snel zwanger zult zijn begint het voor hun pas om het moment dat je bevallen bent.
Het gebeurt nl niet in hun lichaam en zijn er ook niet zo bewust mee bezig!
Ik ga je niet vervelen met opmerkingen dat je rustig moet blijven en er vooral niet al te veel mee bezig moet zijn want daar wordt ik zelf zo flauw van!!

sterkte!!!
 
ja het is idd voor een man anders, er ontstaan bij ons wel heel vaak spanningen, over het zwanger worden, soms tot huilends toe, nou huil ik de laatste maanden wel erg veel, maand na maand die teleurstelling doet echt pijn, en van mensen die het weten elke keer horen,   '' het komt wel goed '' voor alles staat een tijd, en je bent nog jong, maar ze vergeten dan voor het gemak even dat ik ook gevoel heb, ben nu 23 en ik heb me altijd voorgenomen om voor die leeftijd een baby te hebben, maar ja helaas kan je zoiets niet plannen, wel erg om steeds meer zwangere vrouwen en baby`s te zien, om me heen! bedankt voor je reactie, en ook van jouw hoop ik heel snel te horen dat je zwanger bent!!  
 
Hoi danielle
Ik zou toch nog eens goed informeren of je toch niet verder kan!
Hoe zit het trouwens met je cyclus? Zit daar regelmaat in en weet je bv wanneer je eisprong ongeveer is?
Wij mogen volgende week donderdag al naar de gyn. Superspannend.
Ik heb geen idee wat ons daar te wachten staat!
Maar wel erg blij dat het al zo snel terecht kunnen!
De druk is er nu bij ons wel een beetje af. Het moeten is weg.
Maar de frustratie van elke maand ken ik ook goed. Het wordt er allemaal niet gezelliger op. Geforceerd sex hebben omdat je anders weer een kans misloopt.
Elke maand opnieuw weet je als het raak is je uitgerekende datum en elke keer moet je die weer in je hoofd aanpassen. Om gek van te worden!
Maar blijf met elkaar praten ik merk dat dat bij ons goed helpt. Goed naar elkaar luisteren!
En anders heb je hier altijd wel iemand die naar je luisterd en met je mee leeft!

Liefs
 
Terug
Bovenaan