mijn verhaal

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi meiden,

Na de vorige drie miskramen zijn er een aantal onderzoeken geweest die
niks opgeleverd hebben. Het enige wat ik nog kon laten doen was een
soort operatie waarbij met een miniscuul cameraatje mijn baarmoederwand
stukje voor stukje nagekeken zou worden. Dit zou dan een dagopname
worden.

Ik heb dit toen niet gedaan, want ik had in een paar weken tijd al zes
gyneacologen gezien en werd er kotsmisselijk van hoe ik behandeld werd.

En nu.... nu zou ik willen dat ik het toen wel gedaan had.

Het verlies van nu weer een kindje is te veel van het goeie. Maar toch,
aan de andere kant weet ik niet of ik het er nog wel voor over heb op
deze manier. Ja, misschien kan ik zo achterhalen of er toch wat was,
maar heb ik daar wel wat aan?

Met zo'n onderzoek word er gekeken of er poliepen of kleine tumoortjes
in de wand zitten die het aanhechten van het vruchtje belemmeren.

Voor nu laat ik het eerst maar over me heen komen. Het stille verdriet
waar ik al zovaak over geschreven heb. Ook in mijn gedichten.

En met dit verhaal zal ik ook langzamerhand hier op het forum gaan verdwijnen.

Het heeft geen zin meer. Achter de coulissen zal ik zeker diegene die mij na staan volgen, natuurlijk ook per msn.

Als iemand nog een tip heeft, zeg het maar, ik kan nu even niet meer verder.

Ik heb het geluk al 7 kinderen te hebben, en ik weet dat er genoeg zijn
die nog geen kind hebben. Het verdriet blijft hetzelfde, maar ik heb
kids.

Dat is waar ik dankbaar voor ben, en hoop dat bij jullie je wensen uitkomen.

veel liefs Hester

 
Hester,

kan ik hier uit opmaken dat het definitief weer mis is gegaan.
Heel veel sterkte meid, en we houden contact.

Ik weet het, het verlangen is er en dan maakt het niet uit dat je er al 7 hebt, maar porbeer van die 7 te genieten. Zij geven je al heel veel vreugde in het leven. Geef ook dit verlies weer een plekje, en geef ook het idee dat het de laatste keer was een plekje.

Hou je taai en we denken aan je.

Miep
 
Lieve Hester,

Jeetje of 3 x nog niet voldoende is!
Zeer appart, 7 gezonde kinderen en dan zo vaak een miskraam. Kan me je teleurstelling heel goed voorstellen. Het is toch weer een verlies, al weet je het zo kort.
Ik kan me heel goed indenken dat een verlangen met 7 kinderen even groot kan zijn dan iemand die nog geen kinderen heeft.
Ik word ook wel een beetje moedeloos van die verhalen hoor. De ene hoeft er niets voor te doen en boem bats klaar....en anderen moeten zolang wachten.
Ik merk zelf dat ik ook ongeduldig word. Anderhalf jaar verder en nog niet een baby. Toch hoop ik dat ons verlangen binnenkort wordt beloond.
Tot die tijd probeer ik positief te blijven, hoe moeilijk het ook is. Hoe cliché het ook mag klinken na regen komt altijd weer....... en van alles wat je overkomt leer je een hoop.
Meid sterkte met het verwerken!
Liefs van mij.
 
Lieve Hester,

Meid, dat je dit nu nog een keer moet meemaken. En ja, je hebt al 7 kids. Maar dan mag je er best nog 1 willen hoor! En als het dan (helaas) mis loopt mag je daar ook verdriet van hebben! Een miskraam is niet niks.
Ik kan me voorstellen dat je nu kapot bent. Probeer dit goed te verwerken samen met je gezin. Neem de tijd om weer jezelf en je geluk terug te vinden. En je weet ons te vinden als je ons nodig hebt.
Sterkte, en ik denk aan je!

Liefs, Kat
 
Lieve Hester,

Wat een blijde dag had moeten zijn,
wordt overschaduwd door verdriet.
Je vraagt je nog steeds af "waarom ,WAAROM?
we weten en snappen het niet.
Maar Hester lieve meid,
we denken veel aan   jou de laatste tijd.
Allemaal willen we er voor je zijn,
in gebaren groot of klein.
Dus denk daar aan en durf te vragen,
om te helpen dit verdriet te dragen.


dikke knuffel van Leonie
 
hester


goh meid wat vervelend allemaal, eerst met je mannetje onenigheid  en nu weer een miskraam..... wat is het soms lastig allemaal...

ik wens je heelveel sterkte toe met alles., maar vergeet een ding niet als je wilt kletsen we kletsen altijd terug........( bijna altijd dan)

liefs tobi
 
Hi Lieve Hester,

Wat verschrikkelijk dat je dit weer mee moet maken. Ik leef echt heel erg met je mee!!! Ik hoop dat je snel je draai weer weet te vinden. Ik kan me voorstellen dat je even niet weet wat je moet en dat je misschien spijt hebt van de keuze om de operatie toen niet te doen. Maar dat kun je niet veranderen en die operatie kan altijd nog.

Neem voor nu je tijd en dan gaat ook voor jou  het zonnetje weer schijnen en krijgt ook dit verdriet een plekje. Mag ik zeggen dat ik hoop dat je je meer gaat richten op al het moois dat je al hebt en niet dat wat je nog mist? Ik begrijp je  wens maar het mag niet ten koste gaan van  jezelf, of je kids of je relatie.

Ik ben de afgelopen week niet zo actief geweest hier, had het erg druk en werd  voor dat druk doen meteen afgelopen nacht weer gestraft, want ik heb alweer een bloeding gehad.  Gelukkig  is de vk vanmorgen direct langsgekomen en hebben we naar het hartje geluisterd. Is waarschijnlijk weer mijn baarmoedermond. Rustig aan blijven doen, maar dat  vind ik niet  makkelijk.  

Nou meis doe het alsjeblieft ook rustig aan. Heel veel sterkte.

Liefs,
Daantje
 
Hoi Hester,

Las je verhaal en ben er stil van waarom nu alweer 3x mis.
Denk dat je het een plekje moet geven en luisteren naar je gevoel wat die zegd om door te gaan of niet. Dat kun jij het beste bepalen maar zorg wel dat rest van het gezin er niet onder lijdt want dat is natuurlijk ook niet de bedoeling neem ik aan.
Meid heel veel sterkte

groetjes astrid
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan