Hallo Allemaal,
Ik ben Karin, volgende week word ik 26 en ik ben getrouwd met Johan (28). Wij hebben net onze 2e missed abortion achter de rug. Ons zwangerschapsverhaal is vorig jaar januari begonnen. Toen ik stopte met de pil ben ik direct de eerste ronde zwanger geraakt, helaas kregen we toen bij de eerste echo in april te horen dat het vruchtje niet 10 maar 6,5 week oud was qua grootte, ook was er geen hartactiviteit. Een missed abortion dus, na een bezoek aan de gyn heb ik besloten de met cytotectabletten de miskraam op te wekken. Dit is allemaal prima verlopen. Het heeft toen 8 rondes geduurd voordat ik voor de 2e keer zwanger was, begin januari testen we positief. We waren natuurlijk blij dat deze 1e 'hindernis' weer genomen was, maar ook meteen onzeker of het nu wel goed zou gaan. Met 7,5 week kon ik bij de verloskungige terecht voor een eerste echo en daar kregen we te horen dat het vruchtje 6,5 week was en dat er (nog) geen hartactiviteit te zien was. We moesten de week erna (nu een week terug) terugkomen, om zekerheid te hebben over of het goed of fout was. En helaas was het weer mis, het vruchtje was zelfs al kleiner geworden (verschrompeld). Woensdag kon ik weer bij de gyn terecht en wederom heb ik gekozen voor de cytotectabletten. Er is weer vanalles uitgekomen, maar alles is anders gegaan dan de vorige keer. Daardoor ben ik onzekerder over de al dan niet vollegheid van de miskraam. Woensdag moeten we terug voor controle en daar zullen we horen of alles er uit is. Ook stelde onze gyn voor om in ieder geval al wel genetisch onderzoek te laten doen, want 2x achter elkaar op jonge leeftijd komt toch niet heel vaak voor. We hebben hiervoor meteen bloed laten prikken en krijgen hier over 3 maanden ongeveer de uitslag van. Ondertussen moesten we gewoon proberen zwanger te raken volgens onze gyn, dus als we groen licht krijgen gaan we er weer voor. Hoewel het allemaal lichamelijk wel weer goed gaat, is het nu vooral het geestelijke, vooral de onzekerheid van waarom, helaas is de kans dat we daar achterkomen zeer klein en is het nu hopen dat we gewoon 2x pure pech gehad hebben en dat het de derde keer wel goed gaat.
Zo het is een heel verhaal geworden, toch fijn om het weer even van me af te schrijven. Sterkte aan iedereen die nog in de miskraam zit en succes voor allen die er weer voor gaan!
Groeten,
Karin
Ik ben Karin, volgende week word ik 26 en ik ben getrouwd met Johan (28). Wij hebben net onze 2e missed abortion achter de rug. Ons zwangerschapsverhaal is vorig jaar januari begonnen. Toen ik stopte met de pil ben ik direct de eerste ronde zwanger geraakt, helaas kregen we toen bij de eerste echo in april te horen dat het vruchtje niet 10 maar 6,5 week oud was qua grootte, ook was er geen hartactiviteit. Een missed abortion dus, na een bezoek aan de gyn heb ik besloten de met cytotectabletten de miskraam op te wekken. Dit is allemaal prima verlopen. Het heeft toen 8 rondes geduurd voordat ik voor de 2e keer zwanger was, begin januari testen we positief. We waren natuurlijk blij dat deze 1e 'hindernis' weer genomen was, maar ook meteen onzeker of het nu wel goed zou gaan. Met 7,5 week kon ik bij de verloskungige terecht voor een eerste echo en daar kregen we te horen dat het vruchtje 6,5 week was en dat er (nog) geen hartactiviteit te zien was. We moesten de week erna (nu een week terug) terugkomen, om zekerheid te hebben over of het goed of fout was. En helaas was het weer mis, het vruchtje was zelfs al kleiner geworden (verschrompeld). Woensdag kon ik weer bij de gyn terecht en wederom heb ik gekozen voor de cytotectabletten. Er is weer vanalles uitgekomen, maar alles is anders gegaan dan de vorige keer. Daardoor ben ik onzekerder over de al dan niet vollegheid van de miskraam. Woensdag moeten we terug voor controle en daar zullen we horen of alles er uit is. Ook stelde onze gyn voor om in ieder geval al wel genetisch onderzoek te laten doen, want 2x achter elkaar op jonge leeftijd komt toch niet heel vaak voor. We hebben hiervoor meteen bloed laten prikken en krijgen hier over 3 maanden ongeveer de uitslag van. Ondertussen moesten we gewoon proberen zwanger te raken volgens onze gyn, dus als we groen licht krijgen gaan we er weer voor. Hoewel het allemaal lichamelijk wel weer goed gaat, is het nu vooral het geestelijke, vooral de onzekerheid van waarom, helaas is de kans dat we daar achterkomen zeer klein en is het nu hopen dat we gewoon 2x pure pech gehad hebben en dat het de derde keer wel goed gaat.
Zo het is een heel verhaal geworden, toch fijn om het weer even van me af te schrijven. Sterkte aan iedereen die nog in de miskraam zit en succes voor allen die er weer voor gaan!
Groeten,
Karin