Mijn bevallingsverhaal
Omdat het allemaal zo lang duurde weet ik het niet allemaal precies meer, wat was nu op welke dag en wanneer? Maar hoop er zo uit te komen!
Donderdagochtend om kwart voor 7 had ik het idee dat na alle voorweeën de weeën die ik had wel eens het begin konden zijn. Ze kwamen vrij regelmatig en bleven ook komen.
Ik moest die dag voor een ctg naar het ziekenhuis en die liet ook mooie regelmatige weeën zien. De gynaecoloog gaf aan dat hij zich niet kon voorstellen dat dit weer af zou zakken en dat deed het ook niet.
Tegen de avond donderdag werden de weeën toch wel wat sterker. Ik had niet het idee dat ik elk moment kon bevallen maar omdat ik de hele dag al met weeën liep en ze steeds regelmatiger werden heb ik toch het ziekenhuis gebeld om te overleggen. Ik moest maar langs komen. Kon zijn dat ik weer naar huis werd gestuurd, maar moes zowieso mn spullen meenemen. Eenmaal in het ziekenhuis weer aan de ctg. Die liet weer weeën zien, maar niet meer heel regelmatig. Ze waren de ene keer lang en de andere keer wat korter. De gynaecoloog had die avond hulp van een verloskundige in opleiding en die toucheerde me, althans dat probeerde ze. Ze kon de baarmoedermond niet voelen. Ik gaf toen meteen maar aan dat het met Joris ook zo gegaan was! De gynaecoloog voelde nogmaals zelf en bevestigde dat er nog niks gebeurd was qua ontsluiting of verweken van de baarmoeder. Beetje jammer dus van al die voorweeën. Die nacht moest ik van de gynaecoloog toch in het ziekenhuis blijven. Dus spullen laten halen en daar blijven slapen. Jasper ging overigens lekker naar huis.
De verpleegsters vertelden dat er in mn status stond dat ik misschien de volgende dag zou worden ingeleid. Ik ging daar nog niet vanuit omdat ik wist dat ze daar voorzichtig mee zijn als je eerder een keizersnede hebt gehad, maar ja wie weet.
Rond een uur of 2 wilde ik gaan slapen en toen merkte ik dat mn weeën toch heftiger en anders werden. Ze kwamen minder snel op elkaar, maar deden meer pijn…zou dit het dan zijn??! Vrijdagochtend weer aan de ctg. Nu had een andere gyn dienst. Die bekeek de ctg en contateerde dat de weeën regelmatig waren (om de tien minuten) maar zei er meteen bij dat ik niet moest denken dat bij een eerste wee de bevalling begonnen was en dat ik maar snel weer naar huis moest gaan. Toch teleurgesteld weer naar huis met een afspraak voor de volgende ochtend 10 uur. Die dag en nacht (vrijdag) hele dag weeën en ook geen slaap.
Volgende ochtend (zaterdag) weer aan de CTG weeën om de 7 minuten. De verloskundige in opleiding toucheerde me en constateerde 3 cm ontsluiting. Dat gaf me wel weer wat moed. Mijn lichaam kon het dus blijkbaar toch.
Hele dag doorgelopen met weeën, flink pijnlijk. Hielden mooi lang aan dus er zou toch zeker wat gebeuren. Verloor ook veel slijm en af en toe wat bloederig slijm en was weer helemaal positief. ’s Avonds weeën om de 7 minuten, maar ze hielden erg lang aan, meestal wel een minuut of 3. Had niet het gevoel dat ik op het moment van baren stond, maar wilde toch wel even overleggen met het ziekenhuis wat te doen. Ze vonden daar dat ik maar meteen langs moest komen. Helemaal omdat ik toen moeite kreeg met het wegpuffen van de weeën. Snel Joris laten ophalen (voor de 3de keer inmiddels!) en naar het ziekenhuis. Het was toen half 6 geloof ik. Eenmaal in het ziekenhuis weer getoucheerd…4,5 cm. ’s Nachts nog steeds 4,5 cm. Mijn weeën waren dus weinig effectief! Toen gevraagd of ik iets kon krijgen voor de pijn en dat kon gelukkig. Wonder boven wonder heb ik met dat prikje heerlijk door mn weeën heen een uurtje kunnen slapen. Ik werd op den duur wakker en dacht…owneej, ik heb geslapen. Mijn weeën zijn gestopt, maar de ctg gaf gelukkig anders aan. Later nogmaals getoucheerd en die slaap had me goed gedaan! 8 cm. Nog even dus (dacht ik!). Viel het toch weer tegen dat ik een uur of 4 later nog steeds 8cm ontsluiting had! Gevraagd of ik nog iets voor de pijn kon krijgen maar dat ging niet.
Wel kreeg ik een weeënopwekker en werd me verteld dat de gynaecoloog tussen 11 en 12 (zondagochtend) terug zou komen en er dan besloten zou worden wat er verder ging gebeuren. Werd me toen wel duidelijk dat hij als ik dan nog niet verder was een keizersnede wilde gaan doen. Nou dat was mij op dat moment allemaal wel prima. Op dat moment had ik Elias het liefst eigenhandig uit mn buik gesneden.
Maar het was toen een uur of 9 denk ik, dus ik dacht die 2 uurtjes kunnen er nog wel bij en dan ben ik eindelijk verlost van die pijn en krijg ik een ruggenprik. Maar dat had ik dus mis. De weeën bleven komen door die weeënopwekker en al snel had ik in de gaten dat de gyn om 11 uur te laat zou komen.
Tussen 10 en half 11 kreeg ik persdrang. Dat is een ervaring zeg.. niemand in de kamer en het gevoel dat je elk moment kunt opstijgen. De verpleegsters kwamen al aangerend want die hoorden dat het zover was. Snel de gynaecoloog en verloskundige in opleiding gebeld en ze hebben mij op een bed gelegd. Wachten tot ze er waren…ik mocht zachtjes meepersen als ik het niet meer kon houden maar liever wilden ze dat ik de boel zou wegpuffen. 20 voor 11 waren verloskundige en gynaecoloog gearriveerd en kon het werken beginnen. Ik kreeg toen al in de gaten dat mn persweeën niet heel sterk waren, ik voelde ze slecht opkomen en tijdens het persen had ik geen idee of ik nu wel of niet een perswee had. Dus maar een beetje gegokt. En geperst tot ik niet meer kon..
50 minuten later voelde ik het hoofdje geboren worden..toen dacht ik pas..heeeey…geen keizersnede, ik hield daar toch tot het allerlaatste moment rekening mee!
Het mooiste moment van de bevalling vond ik de geboorte van de rest van ons ventje..heerlijk gevoel hij is er uit! En meteen heerlijk bij me gelegd en binnen een kwartier lag Elias heerlijk bij me aan de borst! Ik had dit echt niet willen missen!
Omdat het allemaal zo lang duurde weet ik het niet allemaal precies meer, wat was nu op welke dag en wanneer? Maar hoop er zo uit te komen!
Donderdagochtend om kwart voor 7 had ik het idee dat na alle voorweeën de weeën die ik had wel eens het begin konden zijn. Ze kwamen vrij regelmatig en bleven ook komen.
Ik moest die dag voor een ctg naar het ziekenhuis en die liet ook mooie regelmatige weeën zien. De gynaecoloog gaf aan dat hij zich niet kon voorstellen dat dit weer af zou zakken en dat deed het ook niet.
Tegen de avond donderdag werden de weeën toch wel wat sterker. Ik had niet het idee dat ik elk moment kon bevallen maar omdat ik de hele dag al met weeën liep en ze steeds regelmatiger werden heb ik toch het ziekenhuis gebeld om te overleggen. Ik moest maar langs komen. Kon zijn dat ik weer naar huis werd gestuurd, maar moes zowieso mn spullen meenemen. Eenmaal in het ziekenhuis weer aan de ctg. Die liet weer weeën zien, maar niet meer heel regelmatig. Ze waren de ene keer lang en de andere keer wat korter. De gynaecoloog had die avond hulp van een verloskundige in opleiding en die toucheerde me, althans dat probeerde ze. Ze kon de baarmoedermond niet voelen. Ik gaf toen meteen maar aan dat het met Joris ook zo gegaan was! De gynaecoloog voelde nogmaals zelf en bevestigde dat er nog niks gebeurd was qua ontsluiting of verweken van de baarmoeder. Beetje jammer dus van al die voorweeën. Die nacht moest ik van de gynaecoloog toch in het ziekenhuis blijven. Dus spullen laten halen en daar blijven slapen. Jasper ging overigens lekker naar huis.
De verpleegsters vertelden dat er in mn status stond dat ik misschien de volgende dag zou worden ingeleid. Ik ging daar nog niet vanuit omdat ik wist dat ze daar voorzichtig mee zijn als je eerder een keizersnede hebt gehad, maar ja wie weet.
Rond een uur of 2 wilde ik gaan slapen en toen merkte ik dat mn weeën toch heftiger en anders werden. Ze kwamen minder snel op elkaar, maar deden meer pijn…zou dit het dan zijn??! Vrijdagochtend weer aan de ctg. Nu had een andere gyn dienst. Die bekeek de ctg en contateerde dat de weeën regelmatig waren (om de tien minuten) maar zei er meteen bij dat ik niet moest denken dat bij een eerste wee de bevalling begonnen was en dat ik maar snel weer naar huis moest gaan. Toch teleurgesteld weer naar huis met een afspraak voor de volgende ochtend 10 uur. Die dag en nacht (vrijdag) hele dag weeën en ook geen slaap.
Volgende ochtend (zaterdag) weer aan de CTG weeën om de 7 minuten. De verloskundige in opleiding toucheerde me en constateerde 3 cm ontsluiting. Dat gaf me wel weer wat moed. Mijn lichaam kon het dus blijkbaar toch.
Hele dag doorgelopen met weeën, flink pijnlijk. Hielden mooi lang aan dus er zou toch zeker wat gebeuren. Verloor ook veel slijm en af en toe wat bloederig slijm en was weer helemaal positief. ’s Avonds weeën om de 7 minuten, maar ze hielden erg lang aan, meestal wel een minuut of 3. Had niet het gevoel dat ik op het moment van baren stond, maar wilde toch wel even overleggen met het ziekenhuis wat te doen. Ze vonden daar dat ik maar meteen langs moest komen. Helemaal omdat ik toen moeite kreeg met het wegpuffen van de weeën. Snel Joris laten ophalen (voor de 3de keer inmiddels!) en naar het ziekenhuis. Het was toen half 6 geloof ik. Eenmaal in het ziekenhuis weer getoucheerd…4,5 cm. ’s Nachts nog steeds 4,5 cm. Mijn weeën waren dus weinig effectief! Toen gevraagd of ik iets kon krijgen voor de pijn en dat kon gelukkig. Wonder boven wonder heb ik met dat prikje heerlijk door mn weeën heen een uurtje kunnen slapen. Ik werd op den duur wakker en dacht…owneej, ik heb geslapen. Mijn weeën zijn gestopt, maar de ctg gaf gelukkig anders aan. Later nogmaals getoucheerd en die slaap had me goed gedaan! 8 cm. Nog even dus (dacht ik!). Viel het toch weer tegen dat ik een uur of 4 later nog steeds 8cm ontsluiting had! Gevraagd of ik nog iets voor de pijn kon krijgen maar dat ging niet.
Wel kreeg ik een weeënopwekker en werd me verteld dat de gynaecoloog tussen 11 en 12 (zondagochtend) terug zou komen en er dan besloten zou worden wat er verder ging gebeuren. Werd me toen wel duidelijk dat hij als ik dan nog niet verder was een keizersnede wilde gaan doen. Nou dat was mij op dat moment allemaal wel prima. Op dat moment had ik Elias het liefst eigenhandig uit mn buik gesneden.
Maar het was toen een uur of 9 denk ik, dus ik dacht die 2 uurtjes kunnen er nog wel bij en dan ben ik eindelijk verlost van die pijn en krijg ik een ruggenprik. Maar dat had ik dus mis. De weeën bleven komen door die weeënopwekker en al snel had ik in de gaten dat de gyn om 11 uur te laat zou komen.
Tussen 10 en half 11 kreeg ik persdrang. Dat is een ervaring zeg.. niemand in de kamer en het gevoel dat je elk moment kunt opstijgen. De verpleegsters kwamen al aangerend want die hoorden dat het zover was. Snel de gynaecoloog en verloskundige in opleiding gebeld en ze hebben mij op een bed gelegd. Wachten tot ze er waren…ik mocht zachtjes meepersen als ik het niet meer kon houden maar liever wilden ze dat ik de boel zou wegpuffen. 20 voor 11 waren verloskundige en gynaecoloog gearriveerd en kon het werken beginnen. Ik kreeg toen al in de gaten dat mn persweeën niet heel sterk waren, ik voelde ze slecht opkomen en tijdens het persen had ik geen idee of ik nu wel of niet een perswee had. Dus maar een beetje gegokt. En geperst tot ik niet meer kon..
50 minuten later voelde ik het hoofdje geboren worden..toen dacht ik pas..heeeey…geen keizersnede, ik hield daar toch tot het allerlaatste moment rekening mee!
Het mooiste moment van de bevalling vond ik de geboorte van de rest van ons ventje..heerlijk gevoel hij is er uit! En meteen heerlijk bij me gelegd en binnen een kwartier lag Elias heerlijk bij me aan de borst! Ik had dit echt niet willen missen!