Beste forummers,
Na vanochtend weer ongesteld te zijn geworden na een paar dagen spanning, voelde ik de behoefte om mijn verhaal te delen. De teleurstelling komt steeds op een andere manier tot uiting, soms intens verdriet, soms boosheid, nu weer een gevoel van verslagenheid.
Een paar jaar geleden hadden mijn ex en ik een kinderwens. Na een jaar proberen zijn we bij de gynaecoloog beland, die niets kon ontdekken. Ik heb een laparascopie gehad en alles zag er netjes uit. Er werd alleen een klein plekje endometriose ontdekt maar de gyn zei dat dit geen oorzaak kon zijn. (hier twijfel ik nog weleens aan, maar goed).
Op dat moment zei de gyn dat we het nog een half jaar moesten proberen en daarna konden we terugkomen voor een vervolgtraject. In dat half jaar is mijn relatie op de klippen gelopen.
Inmiddels heb ik een nieuwe relatie en zijn ook wij op het punt beland dat we allebei graag een kindje willen. Ik ben nu vanaf november gestopt met de pil, maar nog steeds geen zw. schap. Voor mijn nieuwe vriend is mijn wanhoop niet zo goed te begrijpen, hij denkt dat het allemaal wel komt en dat we geduld moeten hebben. Voor hem is het natuurlijk ook een gekke situatie, dat ik zo'n verleden heb en dat hij er niet vanaf het begin zorgeloos in heeft kunnen staan.
In de tussentijd bleek ook dat ik pap3 had in de test voor baarmoederhalskanker, ze hebben dus in november een gedeelte van mijn baarmoedermond weggehaald. De gyn zei dat dit de kans op zw. schap niet hoefde te verkleinen.
Weet iemand als ik nu naar de gyn ga, wat het vervolgtraject is? Ik word in januari 33, zullen we bijv al snel met IVF kunnen starten? In ieder geval dank voor het lezen van mijn verhaal. Ik ben blij dat ik het van me af heb kunnen schrijven.
Na vanochtend weer ongesteld te zijn geworden na een paar dagen spanning, voelde ik de behoefte om mijn verhaal te delen. De teleurstelling komt steeds op een andere manier tot uiting, soms intens verdriet, soms boosheid, nu weer een gevoel van verslagenheid.
Een paar jaar geleden hadden mijn ex en ik een kinderwens. Na een jaar proberen zijn we bij de gynaecoloog beland, die niets kon ontdekken. Ik heb een laparascopie gehad en alles zag er netjes uit. Er werd alleen een klein plekje endometriose ontdekt maar de gyn zei dat dit geen oorzaak kon zijn. (hier twijfel ik nog weleens aan, maar goed).
Op dat moment zei de gyn dat we het nog een half jaar moesten proberen en daarna konden we terugkomen voor een vervolgtraject. In dat half jaar is mijn relatie op de klippen gelopen.
Inmiddels heb ik een nieuwe relatie en zijn ook wij op het punt beland dat we allebei graag een kindje willen. Ik ben nu vanaf november gestopt met de pil, maar nog steeds geen zw. schap. Voor mijn nieuwe vriend is mijn wanhoop niet zo goed te begrijpen, hij denkt dat het allemaal wel komt en dat we geduld moeten hebben. Voor hem is het natuurlijk ook een gekke situatie, dat ik zo'n verleden heb en dat hij er niet vanaf het begin zorgeloos in heeft kunnen staan.
In de tussentijd bleek ook dat ik pap3 had in de test voor baarmoederhalskanker, ze hebben dus in november een gedeelte van mijn baarmoedermond weggehaald. De gyn zei dat dit de kans op zw. schap niet hoefde te verkleinen.
Weet iemand als ik nu naar de gyn ga, wat het vervolgtraject is? Ik word in januari 33, zullen we bijv al snel met IVF kunnen starten? In ieder geval dank voor het lezen van mijn verhaal. Ik ben blij dat ik het van me af heb kunnen schrijven.