<p>Hallo,</p><p>Ik ben 29 weken zwanger en mijn vriend wil de baby niet. Het is een 'ongelukje' en toendertijd heeft mijn vriend mij ook gevraagd abortus te plegen. Dat heb ik (duidelijk) niet gedaan, want dat is voor mij gewoon geen optie. Ik vind het goed dat abortus een mogelijkheid is maar ik zou dat zelf nooit kunnen doen. Ook wist ik dat ik dat alleen zou doen om mijn vriend bij me te houden en dat vind ik gewoon niet voldoende reden. Hoe dan ook, hij was ondertussen iets bijgedraaid. Hij vond het nog steeds geen leuke of mooie situatie, maar hij wilde er wel voor ons zijn en had ook wel momenten dat hij heel verliefd naar mijn buik keek. Maar in de laatste week is dat weer helemaal veranderd. Hij heeft nu een soort ontsnappingsgedrag, en is boos op me omdat ik hem dit aangedaan heb. Ik heb vaak genoeg gezegd dat hij mij zwanger heeft gemaakt dus dat ik niet de enige reden ben waarom hij in deze situatie terecht is gekomen. Ik heb al een kind uit een vorige relatie, en daar deed mijn vriend eerder nog wel dingen mee, maar nu ontwijkt hij ons allebei. En ik snap helemaal dat hij vrij wil zijn. Ik snap helemaal dat hij geen normaal leventje wil, dat wil ik zelf ook niet. Hij heeft altijd al veel gereisd en ik heb meerdere malen gezegd dat ik er geen moeite mee zou hebben als hij af en toe op avontuur gaat. Ons plan was ook om een busje om te bouwen tot camper en zo te gaan reizen samen. Maar nu wil hij dat in een keer allemaal niet meer. </p><p>Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Soms denk ik dat we uit elkaar moeten gaan, en op andere momenten weet ik dat ik gewoon echt heel veel van hem hou. </p><p>Ik ben bang dat ik straks alleenstaande moeder ben van twee kinderen, die opgroeien zonder vaderfiguur. </p><p>En ik vind die gedachte echt heel zwaar. </p>