Mijn vriend wil de baby niet

<p>Hallo,</p><p>Ik ben 29 weken zwanger en mijn vriend wil de baby niet. Het is een 'ongelukje' en toendertijd heeft mijn vriend mij ook gevraagd abortus te plegen. Dat heb ik (duidelijk) niet gedaan, want dat is voor mij gewoon geen optie. Ik vind het goed dat abortus een mogelijkheid is maar ik zou dat zelf nooit kunnen doen. Ook wist ik dat ik dat alleen zou doen om mijn vriend bij me te houden en dat vind ik gewoon niet voldoende reden. Hoe dan ook, hij was ondertussen iets bijgedraaid. Hij vond het nog steeds geen leuke of mooie situatie, maar hij wilde er wel voor ons zijn en had ook wel momenten dat hij heel verliefd naar mijn buik keek. Maar in de laatste week is dat weer helemaal veranderd. Hij heeft nu een soort ontsnappingsgedrag, en is boos op me omdat ik hem dit aangedaan heb. Ik heb vaak genoeg gezegd dat hij mij zwanger heeft gemaakt dus dat ik niet de enige reden ben waarom hij in deze situatie terecht is gekomen. Ik heb al een kind uit een vorige relatie, en daar deed mijn vriend eerder nog wel dingen mee, maar nu ontwijkt hij ons allebei. En ik snap helemaal dat hij vrij wil zijn. Ik snap helemaal dat hij geen normaal leventje wil, dat wil ik zelf ook niet. Hij heeft altijd al veel gereisd en ik heb meerdere malen gezegd dat ik er geen moeite mee zou hebben als hij af en toe op avontuur gaat. Ons plan was ook om een busje om te bouwen tot camper en zo te gaan reizen samen. Maar nu wil hij dat in een keer allemaal niet meer. </p><p>Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Soms denk ik dat we uit elkaar moeten gaan, en op andere momenten weet ik dat ik gewoon echt heel veel van hem hou. </p><p>Ik ben bang dat ik straks alleenstaande moeder ben van twee kinderen, die opgroeien zonder vaderfiguur. </p><p>En ik vind die gedachte echt heel zwaar. </p>
 
Jeetje wat rot voor je zeg! En waarom zeggen mannen zo vaak dat een zwangerschap ze is aangedaan, alsof ze zelf niet bij de bevruchting waren.. misschien vindt hij het ineens dichtbij komen en daarom wat eng.. ik hoop voor je dat hij bijtrekt en een goede vader zal zijn, zorg voor goede communicatie. Een baby is van jullie samen dus ik hoop voor je dat hij zijn verantwoordel8jkheid neemt!
 
Wat een rotsituatie voor jou zeg. Misschien inderdaad zoals de reactie hiervoor; het komt nu zo dichtbij dus het kan ook een soort van manier van ermee omgaan zijn. Mijn vriend is echt totaal veranderd vanaf het moment dat die kleine er was. Het is ook misschien lastig voor hem qua Banding. Het groeit al die tijd in jou en sommige mannen leggen past die eerste connectie als ze het vast hebben.
al met al een lastige situatie en vind het ronduit klote dat jij je zo moet voelen tijdens je zwangerschap!
Veel liefs
 
Vind het zo rot voor je dat je dit moet meemaken tijdens je zwangerschap.. 
Als hij niet kan geven wat jij en je kind(eren) nodig hebben (liefde, aandacht, in harmonie samen zijn) en hij blijft in zijn egoistische slachtofferrol, laat hem dan aub gaan. Je kunt je energie veel beter steken in je kind en je zwangerschap.. 
 
 
Zonde om zoiets te lezen,
jullie kleine hummeltje verdiend beter dan dat toch? Onvoorwaardelijke liefde. 
Hij geeft zelf aan dat jullie reisplannen niet meer van toepassing zijn, en dat is logisch. Maar geeft hij jou en de kleine daar de schuld van? Want dat is onlogisch , puberteitsdromen ga je zelden zelf achteraan, leg dan niet de schuld bij een baby...ja ik ben geen prinses geworden en dat is de schuld van....??? Bijvoorbeeld.. 
gezien je al een kind hebt kan het ook niet direct angst zijn voor een andere levensstijl, want er zal veel hetzelfde blijven. Maakt hij zich financieel druk? Dat is vaak de reden achter raar gedrag van aanstaande papas namelijk. Een 2de reden is het gebonden zijn. Maar dan niet aan de baby per se, maar aan jou, door de baby. Als dat vooraf al niet was waar hij 100% achter stond, is het nu voor hem beslist. Heel vaak is er dan ook helaas sprake van een andere vrouw/minnares in dit soort situaties. Dus laat je niet voor de gek houden en COMMUNICEER tot jullie duidelijkheid hebben. Laat het niet weer weken/maanden/jaren sudderen zonder een antwoord, oplossing, reden, whatever. Jullie hummeltje verdiend ook een gezond voorbeeld. Dan liever alleen dan het voorbeeld van een ongezond en ongelukkig samenzijn! In joue keuze voor de baby kan je die vent kwijtraken inderdaad, maar je baby zal altijd van je houden, en jij andersom. Die vent liet vooraf al flinke steken vallen en verdiend jouw en de baby niet eens in mijn ogen. Je kunt niet maar met 1 been in een relatie staan???? Zeer onvolwassen en egoistisch. Een partner zal je altijd 100% veilig laten voelen, zoek dus aub verder als hij je dat niet kan/wil geven. ??
 
Komt vaak voor jammer genoeg.. 
denk aanjezelf en wat je zelf wilt , als hij geen kind met je wilt is hij er niet klaarvoor en weet hij niet of hij wel voor altijd met je samen wil leven! 
 
Hoi,
Rot voor je maar wat ik niet begrijp en nooit zal begriipen is waarom mensen zeggen: ja had gewoon zo graag mijn normale leven wilen behouden. Sorry hor maar wat is niet normaal aan een kind krijgen?.... dat is 1 van de normale dingen in leven dus begrijp het niet en vind het nergens op slaan. 
Wilt wel lekker klaarkomen maar wat erna kan komen is dan altijd de vrouws schuld. 
Alweer 4 of 5 jaar geleden had ik wel abortus gepleegd, me vriend dwong me niet en zei (zoals een man hoort te zijn/doen) dar hij mij bij elke keus zou steunen. Weet niet hoe oud jouw partner is maar blijkbaar kan hij veel leren van (destijds) 22 jarige man.
 
 
Terug
Bovenaan