<p>Hallo</p><p>Ik vroeg me af of en mannen zijn die net als ik te maken hebben (gehad) met een vrouw die regelmatig volledig flipt en hele nare en gemene opmerkingen maakt.</p><p>Het humeur van mijn vrouw is sinds de bevalling steeds heftiger geworden. Ik kan niks goed doen, krijg overal de schuld van ondanks dat ik enorm mijn best doe. oke... ik laat soms steken vallen in de verzorging van onze baby en ik weet ook nog niet alles. Zij reageert enorm gemeen en soms ook agressief. Ze heeft mij al een paar keer geslagen. Ze zegt dat ze beter alleenstaande moeder kan zijn, of "Wat kan jij eigenlijk wél? NIKS!". Als ik bijvoorbeeld onze huilende baby probeer te troosten, en het lukt niet, dan is het (volgens haar) mijn schuld dat ik haar niet stil krijg. </p><p>Als ze weer goed in haar vel zit dan spijt het haar enorm, maar een dag later begint het circus weer. Veel ruzie hebben we, ook waar de baby bij is. Smijt ze met spullen en deuren van woede. Het wordt dan helemaal zwart voor haar ogen en komt ze in een woedeaanval. </p><p>Ik weet niet wat ik moet doen. Is dit normaal? Herkennen andere mannen dit ook en wat doe jullie dan? Ik hou heel veel van haar maar ik vraag me af hoeveel ik nog kan verdragen...</p><p>Een radeloze vader</p><p> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Mijn vrouw heeft woede uitbarstingen en is erg gemeen
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Klopt, heeft ze. Maar ik wilde dat er niet bijzetten omdat het meer gaat om het omgaan met de woede ipv autisme.
Mijn vrouw was erg ziek de gehele zwangerschap. Was vaak bedlegerig en had veel verzorging nodig. Ook de bevalling was heel zwaar en de periode daarna. We hadden tijdens de zangerschap ruzie over huishouden, ik was een slons. Ik ben daarin verbeterd. Maar we hadden ook ruzie als ik haar wilde verassen met een ontbeid op bed, maar ik was vergeten het brood in stukjes te snijden, of het boter tot aan de randjes te smeren.
Direct na de bevalling was ik zo moe dat ik niet meer op haar heb kunnen "letten". Ze voelde zich daardoor enorm door mij in de steek gelaten toen ze mij het hardste nodig had.
Ze heeft veel tegenslagen gehad, zowel fysiek als mentaal. De woedeaanvallen zijn daarom verklaarbaar. Ik denk dat haar autisme haar gevoelens versterkt, maar dat elke vrouw het heel moeilijk zal hebben na wat zij heeft meegemaakt.
Maar ondertussen begin ik radeloos te raken. Mijn olifantenhuid begint te scheuren door de constante stroom van gemene dingen die ze tegen mij zegt. Ik moet elke dag aanhoren dat ik een slechte vader ben.
Mijn vrouw was erg ziek de gehele zwangerschap. Was vaak bedlegerig en had veel verzorging nodig. Ook de bevalling was heel zwaar en de periode daarna. We hadden tijdens de zangerschap ruzie over huishouden, ik was een slons. Ik ben daarin verbeterd. Maar we hadden ook ruzie als ik haar wilde verassen met een ontbeid op bed, maar ik was vergeten het brood in stukjes te snijden, of het boter tot aan de randjes te smeren.
Direct na de bevalling was ik zo moe dat ik niet meer op haar heb kunnen "letten". Ze voelde zich daardoor enorm door mij in de steek gelaten toen ze mij het hardste nodig had.
Ze heeft veel tegenslagen gehad, zowel fysiek als mentaal. De woedeaanvallen zijn daarom verklaarbaar. Ik denk dat haar autisme haar gevoelens versterkt, maar dat elke vrouw het heel moeilijk zal hebben na wat zij heeft meegemaakt.
Maar ondertussen begin ik radeloos te raken. Mijn olifantenhuid begint te scheuren door de constante stroom van gemene dingen die ze tegen mij zegt. Ik moet elke dag aanhoren dat ik een slechte vader ben.
Ik kan niet veel voor je betekenen, maar fysiek geweld is in geen enkele situatie oké. Het lijkt mij goed om samen in therapie te gaan. Succes.
Ik vind het heel rot voor je dat je vrouw zo tegen je doet. Als moeder, maar ook zeker als vader weet ik zeker dat je alles uit de kast haalt om de beste ouder voor je kindje te zijn. Echt rot om dan steeds te horen dat je het allemaal niet goed doet zeg!
Probeer wel in je achterhoofd te houden dat er ook heel veel hormonen meespelen. Dat is echt niet altijd n excuus en al helemaal geen excuus om je vent als ..... te behandelen. Maar dat ze zo doet komt wel ergens door lijkt me. Probeer niet teveel in te gaan op alles wat ze zegt want je maakt het op dat moment waarschijnlijk alleen maar erger. Probeer even tot 10 te tellen en kom op een rustig moment even terug op het voorval en vertel wat het met je doet zonder haar het gevoel te geven dat ze aangevallen wordt. Onthou ook dat ze waarschijnlijk gewoon echt even rust nodig heeft op het moment dat je de baby niet stil krijgt, en ze ook heel graag n keertje wil blijven liggen / zitten. Wat ze dan over en tegen je zegt meent ze waarschijnlijk helemaal niet omdat ze later altijd er weer even op terug komt en sorry zegt. Als het je echt niet lukt om de baby stil te krijgen zet even n muziekdoosje op en hou de baby even lekker vast. Als dit niet werkt maak even n flesje dat werkt meestal wel.
Check even, schone luier, honger, vasthouden, temperatuur? Deze moet tussen de 36,5 en 37,5 zijn alles daar onder of boven is te warm of te koud. dan doe je even wat meer aan of uit.. Boven 38 is koorts.
Daarnaast voelt je baby alles, de sfeer in huis, of jij onzeker bent mbt de baby of chagarijnig etc. Probeer voor jezelf rust te creëren dan voelt je baby dat ook.
Je moet nu zelf als eerste even uit deze cirkel stappen en t ff anders gaan aanpakken. Die stress voor zo'n klein babytje is ook niet echt goed en daar wordt ze niet rustiger van. Geef haar dan iig één veilige haven en één stabiele factor. En laat jij dat dan zijn. Hopelijk geeft dat je vrouw ook wat meer rust en word alles straks weer fijn. Ga jij er ook even uit de aankomende nachten. dan kan ze even bijslapen. Dat scheelt ookal een hele boel! Als ze borstvoeding geeft, stel dan voor om flesvoeding te gaan geven of af te gaan kolven. Dit zal ook al veel schelen als zij niet altijd alleen maar hoeft te voeden maar jij het ook even over kan nemen
Heel veel succes ermee en hopelijk heb je er iets aan.
Probeer wel in je achterhoofd te houden dat er ook heel veel hormonen meespelen. Dat is echt niet altijd n excuus en al helemaal geen excuus om je vent als ..... te behandelen. Maar dat ze zo doet komt wel ergens door lijkt me. Probeer niet teveel in te gaan op alles wat ze zegt want je maakt het op dat moment waarschijnlijk alleen maar erger. Probeer even tot 10 te tellen en kom op een rustig moment even terug op het voorval en vertel wat het met je doet zonder haar het gevoel te geven dat ze aangevallen wordt. Onthou ook dat ze waarschijnlijk gewoon echt even rust nodig heeft op het moment dat je de baby niet stil krijgt, en ze ook heel graag n keertje wil blijven liggen / zitten. Wat ze dan over en tegen je zegt meent ze waarschijnlijk helemaal niet omdat ze later altijd er weer even op terug komt en sorry zegt. Als het je echt niet lukt om de baby stil te krijgen zet even n muziekdoosje op en hou de baby even lekker vast. Als dit niet werkt maak even n flesje dat werkt meestal wel.
Check even, schone luier, honger, vasthouden, temperatuur? Deze moet tussen de 36,5 en 37,5 zijn alles daar onder of boven is te warm of te koud. dan doe je even wat meer aan of uit.. Boven 38 is koorts.
Daarnaast voelt je baby alles, de sfeer in huis, of jij onzeker bent mbt de baby of chagarijnig etc. Probeer voor jezelf rust te creëren dan voelt je baby dat ook.
Je moet nu zelf als eerste even uit deze cirkel stappen en t ff anders gaan aanpakken. Die stress voor zo'n klein babytje is ook niet echt goed en daar wordt ze niet rustiger van. Geef haar dan iig één veilige haven en één stabiele factor. En laat jij dat dan zijn. Hopelijk geeft dat je vrouw ook wat meer rust en word alles straks weer fijn. Ga jij er ook even uit de aankomende nachten. dan kan ze even bijslapen. Dat scheelt ookal een hele boel! Als ze borstvoeding geeft, stel dan voor om flesvoeding te gaan geven of af te gaan kolven. Dit zal ook al veel schelen als zij niet altijd alleen maar hoeft te voeden maar jij het ook even over kan nemen
Heel veel succes ermee en hopelijk heb je er iets aan.
Zoals ik iemand met autisme van dichtbij ken is het overprikkeld=woede. Natuurlijk heb je vele verschillende soorten en mate autisme maar dat hoef ik je vast niet te vertellen. Ik herken daarom wel wat je schrijft. Iedere zwangerschap en bevalling is anders dus je vrouw heeft zich niet kunnen voorbereiden of inlezen of dingen links of rechtsom zouden gaan. Ik wil nu zeker niet goed praten wat er allemaal gebeurt en hoe jij het ervaart. Ik begrijp heel goed wat je gevoel nu Is, wat je ook doet het is toch niet goed. Je vrouw heeft waarschijnlijk een beeld van hoe het op haar manier moet met jullie kleine en alle andere manieren en denk wijze zijn niet goed.
Het feit dat je het nu deelt zegt alleen maar al hoe goed je het voor hebt met jullie kindje. En hoe graag je het goed wil doen ik ben er niet bij natuurlijk maar je doet het ook vast allemaal goed alleen niet op haar manier goed.
Heeft je vrouw in het verleden een soort van begeleiding gehad die haar geleerd heeft met bepaalde situaties om te gaan? Misschien is het verstandig hoe volwassen ze ook is toch even terug te pakken naar die begeleiding.
Ik zeg niet dat je vrouw een slechte vrouw Is, maar wat als jullie kleine straks haar gaat prikkelen wat zich omzet in woede en je bent hier niet bij? Maar uit zich onbedoeld zo net als op jou maar ze later enorm veel spijt van zal hebben!
Iedereen is een goede papa op zijn manier! En zoals je het hierboven schrijft zit jou papa hart op de goede plaats wees daar niet onzeker over. Probeer de dingen vanuit je vrouw te zien op een 'autistische manier' wellicht werkt dit. En als je aan haar merkt dat haar grens en aan zit te komen laat ze maar even razen of haar frustratie uiten maar ga hier niet te veel op in want dan gooi je alleen maar olie op het vuur. Op het moment dat ze weer rustig is en spijt heeft kan je dit moment pakken om haar te zeggen dat het inderdaad niet goed is wat ze gezegd heeft en dat ze het je bijvoorbeeld aan geeft als ze dit voelt aankomen zodat je haar wat ruimte kan geven en dat het zakt.
Het is een heel verhaal en waarschijnlijk met te weinig punten en komma' s maar ik typ vis mijn mobiel sorry hiervoor..
Succes hoop dat je er wat aan hebt.
Het feit dat je het nu deelt zegt alleen maar al hoe goed je het voor hebt met jullie kindje. En hoe graag je het goed wil doen ik ben er niet bij natuurlijk maar je doet het ook vast allemaal goed alleen niet op haar manier goed.
Heeft je vrouw in het verleden een soort van begeleiding gehad die haar geleerd heeft met bepaalde situaties om te gaan? Misschien is het verstandig hoe volwassen ze ook is toch even terug te pakken naar die begeleiding.
Ik zeg niet dat je vrouw een slechte vrouw Is, maar wat als jullie kleine straks haar gaat prikkelen wat zich omzet in woede en je bent hier niet bij? Maar uit zich onbedoeld zo net als op jou maar ze later enorm veel spijt van zal hebben!
Iedereen is een goede papa op zijn manier! En zoals je het hierboven schrijft zit jou papa hart op de goede plaats wees daar niet onzeker over. Probeer de dingen vanuit je vrouw te zien op een 'autistische manier' wellicht werkt dit. En als je aan haar merkt dat haar grens en aan zit te komen laat ze maar even razen of haar frustratie uiten maar ga hier niet te veel op in want dan gooi je alleen maar olie op het vuur. Op het moment dat ze weer rustig is en spijt heeft kan je dit moment pakken om haar te zeggen dat het inderdaad niet goed is wat ze gezegd heeft en dat ze het je bijvoorbeeld aan geeft als ze dit voelt aankomen zodat je haar wat ruimte kan geven en dat het zakt.
Het is een heel verhaal en waarschijnlijk met te weinig punten en komma' s maar ik typ vis mijn mobiel sorry hiervoor..
Succes hoop dat je er wat aan hebt.
Misschien moet je ook even lezen op internet wat een postnatale depressie inhoudt. Ik zeg niet dat je vrouw dat heeft maar 1 op de 9 ( geloof ik) vrouwen krijgen daarmee te maken na de bevalling. Als dit zo zou zijn heeft ze wel hulp nodig denk ik... Neem even het voortouw en zet jezelf als dat lukt héél even op de laatste plaats. Eén iemand moet dit even doen (vooral voor jullie baby) en ik denk dat jij dat moet zijn ookal is het voor jou natuurlijk ook heel zwaar. Als ze zo vaak woede uitbarstingen heeft kan het ook zijn dat ze straks het geduld verliest met de baby en dat wil je er echt niet bijhebben lijkt me. Misschien kun je even op je werk bespreken wat er gaande is en even een paar weekjes verlof opnemenbom echt even de zorg van je gezin op nummer 1 te zetten
Dag lieve papa!
Wat vervelend voor je dat je dit moet meemaken. Niet alleen voor jou maar ook voor je vrouw. Wees nog even geduldig, weet niet hoelang het geleden is dat ze is bevallen maar haar hormonen hebben ook even nodig om weer tot ‘rust’ te komen.
Ik zou je wel willen adviseren om aan de bel te trekken, bespreek dit met jullie huisarts en hij zal jullie verder begeleiden/adviseren.
Ik heb geen autisme maar ben ook sneller op m’n teentjes getrapt en echt een bitch nu ik zwanger ben, we weten allemaal hoe het komt maar het blijft een vervelende situatie voor mijn gezin. Daarom start ik binnenkort met psychische hulp (emdr).
Succes en hou het nog even vol!
Wat vervelend voor je dat je dit moet meemaken. Niet alleen voor jou maar ook voor je vrouw. Wees nog even geduldig, weet niet hoelang het geleden is dat ze is bevallen maar haar hormonen hebben ook even nodig om weer tot ‘rust’ te komen.
Ik zou je wel willen adviseren om aan de bel te trekken, bespreek dit met jullie huisarts en hij zal jullie verder begeleiden/adviseren.
Ik heb geen autisme maar ben ook sneller op m’n teentjes getrapt en echt een bitch nu ik zwanger ben, we weten allemaal hoe het komt maar het blijft een vervelende situatie voor mijn gezin. Daarom start ik binnenkort met psychische hulp (emdr).
Succes en hou het nog even vol!