Hoi,
Ik heb een zoontje van bijna 7 jaar en sinds een half jaar wil hij opeens niet meer bij vriendjes spelen of naar feestjes van jarige vriendjes toe.
Als hij voor een feestje uitgenodigd is, ziet hij er als een berg tegenop. Het wordt steeds erger, vraagt alle dagen van te voren hoeveel nachtjes nog en dan niet omdat hij niet kan wachten tot het zover is.... Hij gaat nog net niet huilen. We proberen alleen maar positief te zijn: zo van: joh, is juist hartstikke leuk, krijg je lekker taart en gaan jullie spelletjes doen etc.
Als mijn man en ik hem brengen (en dan wachten totdat hij gewend is) gaat het heel goed, meteen rennen en spelen en de grootste mond van allemaal. Maar als we weg willen gaan, raakt hij in paniek.
We proberen hem nu gewoon steeds te brengen, want om meteen te zeggen van dat is goed dan ga je maar niet: dat is ook niet leuk voor zijn vriendjes.
Ik heb zelf het idee dat hij ineens door heeft dat de wereld om hem heen groter is dan hij altijd dacht. Voorheen konden wij hem zo ergens heenbrengen, echt nooit een probleem.
Kan het zijn dat hij ineens een soort groei in besef van de wereld om hem heen heeft doorgemaakt? Hij is tenslotte al bijna 7 jaar. En dat hij dit ineens eng vindt?
Iemand ervaring hiermee??
Groetjes R.
Ik heb een zoontje van bijna 7 jaar en sinds een half jaar wil hij opeens niet meer bij vriendjes spelen of naar feestjes van jarige vriendjes toe.
Als hij voor een feestje uitgenodigd is, ziet hij er als een berg tegenop. Het wordt steeds erger, vraagt alle dagen van te voren hoeveel nachtjes nog en dan niet omdat hij niet kan wachten tot het zover is.... Hij gaat nog net niet huilen. We proberen alleen maar positief te zijn: zo van: joh, is juist hartstikke leuk, krijg je lekker taart en gaan jullie spelletjes doen etc.
Als mijn man en ik hem brengen (en dan wachten totdat hij gewend is) gaat het heel goed, meteen rennen en spelen en de grootste mond van allemaal. Maar als we weg willen gaan, raakt hij in paniek.
We proberen hem nu gewoon steeds te brengen, want om meteen te zeggen van dat is goed dan ga je maar niet: dat is ook niet leuk voor zijn vriendjes.
Ik heb zelf het idee dat hij ineens door heeft dat de wereld om hem heen groter is dan hij altijd dacht. Voorheen konden wij hem zo ergens heenbrengen, echt nooit een probleem.
Kan het zijn dat hij ineens een soort groei in besef van de wereld om hem heen heeft doorgemaakt? Hij is tenslotte al bijna 7 jaar. En dat hij dit ineens eng vindt?
Iemand ervaring hiermee??
Groetjes R.