@ Miranda (juli2007)

[Anoniem]

Hoi Miranda,
Ben dus effe een tijdje afwezig geweest ivm griep, maar ben effe benieuwd hoe het met je is?
Hoe is het met de situatie rondom jou en je schoonouders?
Heb je het al wat kunnen laten zakken?

Liefs van Anouk

 

[Anoniem]

Hoi Anouk,

Lief dat je ernaar vraagt!
Het is een hele toestand! Of het al wat gezakt is? Nee! Ik ben nog steeds laaiend!
hoe mijn schoonouders erover denken; geen idee, het onderwerp wordt hier in huis angstvallig vermeden! Mijn man gaat op zondagochtend met de kinderen naar zijn ouders toe.
Wat werk betreft heb ik het allemaal kunnen regelen. Ik ga ipv 2,5 nu 2 dagen werken. Mijn moeder past dan op. Ik ga dus iets minder werken; wel lekker dus!

Ik weet niet hoe het verder moet. Ik zou niet weten wat ik met deze situatie aan moet!
Eerlijk gezegd zou ik weleens willen weten hoe die mensen nou denken dat het moet......

thanx voor je interesse, dat doet me goed!

x miranda

 

[Anoniem]

Jouw situatie is voor mij erg herkenbaar. Heb er veel verdriet van gehad, maar bij mij overheerst nu ook de boosheid.
Dus denk geregeld aan je.

Wij hebben dus al een hele poos geen contact meer. Het blijft een verdrietige situatie, maar ik kan er niks aan veranderen. Keuze van deze mensen.
Bij ons ging het een tijdje zo als bij jullie, maar totdat mijn vriend ineens (nou ja..ineens) wel in zag dat dit gekkenwerk was en dat ie mij min of meer aan de kant schoof. Ik snapte wel dat hij in een klote situatie zat, maar zo voelde het wel een beetje...z'n moeder was/ is een heks en toch wordt ze op haar wenken bediend door elke week de kleinkinderen te zien.

Eigenlijk gekkenwerk, maar ja..wat moet je dan? Fijn in ieder geval dat het bij je in huis wat rustiger is.
Lijkt me vreemd...Wat zegt ie dan als ie thuiskomt na zo'n bezoekje? Praat ie dan wel met je over wat zijn ouders vertellen?

Fijn dat je het hebt kunnen regelen met werk. Goed gedaan! Lekker niet afhankelijk van deze mensen.

Jammer ook dat zij niet nu een stap zetten. Maar zeker goed om nu dit even zo te laten?
Wat zou je diep in je hart willen? (of het nu mogelijk is of niet?)

Nou..lang verhaal weer van mijn kant..sorry...
Nogmaals: Ik leef erg met je mee. Ik kan niks voor je doen, jij maakt sommige keuzes. Hoewel iedereen hier natuurlijk een andere mening over heeft, wil dat niet zeggen dat jouw keuze verkeerd is.
Het is zo'n naar (zachtjes uitgedrukt) gevoel als de ouders van je partner zulke harteloze mensen zijn...Dat je eigenlijk al na moet denken over je band met hen....

Enne...toch nog een laatste vraag: Hoe reageren je kinderen? Hebben die al wel door dat het anders dan anders is? Vragen ze ernaar? Wat zeg je dan? (wie weet...doe ik tips op..)

Hou je taai!
liefs en slaap lekker
x

 

[Anoniem]

Hoi hoi,

Hoe de kinderen reageren? Ilona is een beetje te klein om er iets van mee te krijgen of om het te begrijpen, maar patrick is een ander verhaal. De eerste paar weken vroeg ie regelmatig naar opa W en oma A, maar dat word minder. Meestal vraagt ie of ik ook meega, maar dan zeg ik gewoon dat papa meegaat en mama thuisblijft. Voor nu vindt hij dat antwoord goed genoeg.
Wat ik diep in mijn hart zou willen. Kijk diep in mijn hart wil ik dat het allemaal rozegeur en maneschijn is natuurlijk. Maar is dat nog haalbaar? Ik denk het niet. Zij hebben naar mijn idee echt geen respect voor mij, anders zouden ze mij zo niet behandeld hebben.
Ik ben benieuwd hoe lang mijn man dit zo vol gaat houden. Vannacht lag hij pas om 2.00 uur in bed (nou ja, op de bank; was in slaap gevallen toen hij thuiskwam van een feestje) en is vanochtend toch naar zijn ouders gegaan.

Het is gewoon een verschrikkelijk ververvelende situatie en wat moet ik ermee? Mijn man heeft het er niet over, dus waarom zou ik me dan nog druk maken? Ik ben vooral boos, heel boos!

x miranda