Mis mijn moeder...

Hey meiden,

Mijn moeder is in november 2004 overleden. Ik denk elke dag nog aan haar. Toen ik 2 jaar geleden ging trouwen vond ik het heel moeilijk dat ze er niet meer was. Dat zijn toch de dagen dat je wilt dat ze er bij kon zijn. Nu ik zwanger ben, ben ik vaak weer verdrietig dat ze dit allemaal niet mag meemaken. Ik had het zo graag gewild dat ze mee ging naar de echo, kleertjes kopen enz. Nu heb ik gelukkig een hele lieve man, broer en schoonzus en de familie van mijn man die mee begrijpen en steunen als ik hier verdrietig om ben. Zoals jullie misschien wel weten van een eerder berichtje heb ik geen contact meer met mijn vader, hij is een paar jaar geleden getrouwd en wij (mijn broer en ik) kunnen niet met mijn stieffamilie, na lang praten en proberen heb ik het contact een paar jaar geleden verbroken en ik heb daar vrede mee, mijn broer heeft sporadisch contact, eigenlijk alleen als het moet op verjaardagen enzo... maar goed ik dwaal een beetje af van mijn vraag...
Mijn man ziet dat ik deze dagen weer veel verdriet heb om mijn moeder en stelde voor om een echofoto in een lijstje te doen en op het graf van mijn moeder te zetten. Ik vind het heel lief idee van hem, maar ik ben bang dat sommige mensen het stom vinden. Wat vinden jullie???

liefs Nemootje

ps sorry voor het lange verhaal ;)
 
Ik vindt dat je lekker schijt moet hebben aan de gedachte wat andere mensen er van zouden denken, JIJ bent degene die er verdriet van heeft, die andere mensen niet. Als het jou een fijn gevoel geeft om een echo fotootje op je moeders graf te zetten moet je dat lekker doen. Ik vindt het een heel mooi iets, toch een beetje symbolisch je moeder erbij betrekken in zoverre het nog kan.

Heel veel sterkte hier mee en ik hoop dat je ondanks het verdriet toch nog lekker kunt blijven genieten.

Liefs
 
Ik vind het een super lief en mooi idee. Ik zou het doen. Het is erg belangrijk om het een plekje te kunnen geven het helpt je misschien een beetje.
Kan me zo voorstellen dat het juist nu enorm moeilijk is. Heel veel sterkte.
 
ik vind heel mooi:) ,en wat je zelf zegt ,,,anderen het stom vinden,,,,Je doet voor jou eigen!!!!...doen waar JIJ je goed bij voelt is jouw moeder sta jij het dichtsbij met je broer samen .. groetjes mellie
 
Nee, helemaal geen stom id, juist lief! Ik kan je gemis goed voorstellen. Mijn moeder is nu ( bijna) drie jaar geleden overleden. Zij woonde in Frankrijk dus ze zou niet erg dicht bij mijn zwangerschap zijn. Maar wat zou ik graag haar iedere keer kunnen bellen als we bijvoorbeeld weer op controle zijn geweest. Gelukkig is mijn moeder wel in Ned. begraven. Op haar graf had ik al olifantjes neergelegd die mijn vader, ik, mijn broer, mijn dochter etc. voorstellen. Zodra ik wist dat ik zwanger was heb ik direct weer een olifantje gekocht en naar mijn moeder gebracht. Jammer genoeg werd dit een MK.
Toen ik weer zwanger was ben ik direct naar haar graf gescheurd om dit te vertellen. ( zelf mijn man wist nog van niks). En zodra dit kind geboren is breng ik weer een olifantje. Zelf geloof ik dat ze op iedere plek wel ziet hoe het gaat, maar naar het graf gaan geeft mij gewoon een goed gevoel. Net alsof ik even bij haar op bezoek kan gaan.
Veel sterkte!
 
Ook ik vind dat je moet doen waar je zelf een goed gevoel bij hebt, als het voor jou goed voelt om een foto'tje op het graf te zetten dan moet je dit gewoon doen!
Mijn beide ouders leven niet meer en dat is idd erg zwaar op sommige momenten! Ik snap ( helaas) heel goed hoe je je voelt...
Ik heb gelukkig een hele lieve oom en tante die echt mijn surrogaatouders zijn geworden..Mijn dochter (3) zegt tegen hun ook opa en oma, en zo voelt dat ook, je kunt iemand niet vervangen en dat hoeft ook niet maar soms is het zo fijn dat je de dingen toch kunt delen.
Heb jij goed contact met je schoonmoeder dan? Misschien dat je daar ook dingen mee kunt delen wat betreft zwangerschap?

Het is en blijft moeilijk, maar blijf altijd naar je eigen gevoel luisteren als je twijfelt of je wel of niet iets "moet" doen!

Lfs
 
Terug
Bovenaan