hoi.
ik wil even reageren op het verhaal.
ik vind het vreselijk voor de moeder en het zoontje.
ik snap niet dat mensen kinderen zo iets aan kunnen doen.
maar..
als zoiets overkomt, of het nu lichaamelijke mishandeling of sexueelse misbruik betreft.
doe altijd aangift.
ik ben een moeder van 23 en heb een zoon van bij 2.
ik ben in mijn jeugt 1.5 misbruikt door een familie lid (peetoom).
ik was +/- 12 toen ik heb verteld aan mijn ouders en wij (mijn ouders en ik) hebben besloten om geen aangifte te doen.
ik heb daar nu erg last van. kon mijn zoontje niet goed verzorgen naar mijn idee.
ik vond wat in de luier zat vies, daar kwam ik niet aan (zijn plassertje, balletjes).
het moest om de poep aftevegen en de sudocreme op te smeren, ik voelde me daarna erg verveldend.
ik zag mijn peet oom nog ooit, had wraakgevoelens.
ik ben naar een psygoloog gegaan en heb daar kei veel baat bij gehad.
ik heb gevragen of ik aangifte kon doen en zij vond dat een mooie afsluiter.
ik heb het de familie verteld en en heb de dag er op aangifte gaan doen.
ik ben door een dal gegaan.
ik snapte nu waarom mensen anti depresiva slikte, ik neem geen medicijnen dus ook niet nu ik depresief was.
na een week kroop ik uit een dal en ben blij dat ik aangifte heb gedaan.
ik weet dat mijn verhaal niet aan sluit op dat daatwerklijke verhaal, maar het gaat mij er om.
als je kind misbruikt word of mishandeld.
hoe verveldend de situatie ook is: DOE AANGIFTE.
ik heb er nu spijt van dat ik dat toen niet heb gedaan, maarja achteraf praten is altijd makelijker..
gr a