miskraam begonnen of nog niet?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal....

Afgelopen maandag heb ik m'n eerste echo gehad. Daar bleek dat ik alleen een vruchtzakje in m'n baarmoeder had zitten. Balen. Maar kwam niet helemaal als verrassing. Vanaf dag 1 had ik het gevoel al dat het niet helemaal ok was. Ik zou nu iets meer dan 11 weken zijn. Afgelopen weekend ookal wat bloedverlies gehad, verloskundige gebeld, maar kon van alles zijn, afwachten dus op echo. Nou dat was dus niet goed. Moet zeggen dat ik er niet eens zo heel erg verdrietig van ben. Klinkt misschien raar, maar de opluchting dat ik het nu zeker weet overheerst nog. Maar goed, om een lang verhaal kort te maken.. ik moest kiezen tussen curettage of afwachten. Omdat ik het allebei nix vond hadden we afgesproken dat ik er over zou nadenken en dinsdagochtend (gisteren dus) zou laten weten wat ik deed. Maandagavond kreeg een beetje buikpijn en verlor wat bloed. Gisteren dus gebeld en de verloskundige gaf aan dat dit de miskraam is en dat ik dus niet gecuretteerd hoef te worden. Volgende week een echo en dan kijken ze of alles weg is. Nu heb ik dus al 2 dagen bloedverlies, vergelijkbaar met menstruatie, buikkrampen ook vergelijkbaar met menstruatie. Ik vraag me af of dit echt dé miskraam al is. Ik dacht dat je dan gek werd van de pijn en dat het bloed bleef stromen. Nu is de pijn met een ibuprofennetje weg en het bloed is echt niet meer dan bij een menstruatie. Wat denken jullie? Gaat het nog komen, de extreme pijn en het extreme bloedverlies, of kan het ook zo gaan? Ik hoop dat jullie me verder kunnen helpen... wordt er een beetje onzeker van, ben bang dat ik toch een curettage moet en ik zie zo op tegen de narcose. Ben zo bang dat ik daar misselijk en beroerd van word....

Groetjes,
Annemarie
 
hoi hoi,

Komt me heel bekend voor wat jij zojuist geschreven hebt. Ook toen ik eenmaal wist dat ik zwanger was, voelde het vanaf het begin al niet goed aan. Ik was niet vrolijk, niet uitgelaten en liet het eigenlijk maar een beetje over me heen komen. Heel anders dus als mijn eerste zwangerschap!!!

Ook mijn gevoel liet me niet in de steek, en toen ik bij de VK kon komen voor de echo werd dit gevoel alleen maar bevestigd. Bij mij had de miskraam al plaatsgevonden en zaten er alleen nog een paar stolseltjes in de baarmoeder. Deze zijn er binnen 2 dagen vanzelf uitgekomen!!!

Ik kan het bloedverlies wat ik had ook niet omschrijven als heel heftig. Het was nog minder dan een menstruatie. De buikpijn die ik hierbij voelde, vond ik daarentegen een stuk beroerder. Dit deed echt pijn!!!

De klap kwam pas toen ik een week later met spoed werd opgenomen en werd geopereerd aan een bbz. Ik bleek dus zwanger van een tweeling!!! Hier heb ik best een tijd over gedaan om te verwerken. Gelukkig gaat het nu weer goed en zijn we volop aan het klussen!!!

Bij iedereen is het dus anders. En wat de een ervaart als heftig en veel bloedverlies, valt bij een ander weer mee. Wacht rustig de echo af bij de VK en vraag haar alles wat je wilt weten.

Heel veel sterkte hiermee!!!

Groetjes van mamabinck.
 
Hallo Annemarie,

Ik heb helaas beiden moeten meemaken: een spontane miskraam en een curretage (bij twee verschillende zwangerschappen). De spontane miskraam leek bij mij ook op een gewone menstruatie, en ik had dus ook geen last van buikpijnen, krampen etc. Wellicht helpt je dat....
De curretage die ik heb gehad viel mij erg mee. Ik heb geen last gehad van de verdoving en ook geen last gehad van ontzettend veel bloedverlies daarna.  
Uiteraard beide keren wel  verdriet.
Natuurlijk is elke vrouw anders, maar misschien stelt dit je iets gerust.

Sterkte.
 
Bedankt voor jullie reacties! Stom is dat he, dat je intuitie toch al misschien wat juiste signalen afgeeft! Ik had ook wat jij zegt mamabinck... Ik was ook niet echt uitgelaten, pas als iemand in m'n omgeving enthousiast reageerde werd ik dat ook een beetje. Maar ik bleef maar in m'n achterhoofd houden.. niet te enthousiast.. het kan misgaan..
Bedankt in ieder geval voor de geruststellende reacties, ook over curettage.. Ik wacht gewoon maar even af en hoop dat moeder natuur alles goed regelt!

Groetjes!
 
Hoi Annemarie,

wat vreselijk rot voor je. Ik weet hoe het voelt. Ik heb nml. ook pas hetzelfde meegemaakt. Ik stond alleen voor 3 keuze`s. Afwachten, Curretage of een vaginale tablet.

Ik heb direct gekozen voor het laatste. Mn. omdat ik afwachten niet zag zitten: je weet nooit wanneer het komt... Een vaginale tablet was ook geen optie; ik zag er tegen de pijn op. Ik heb dus gekozen voor een curretage. Het is was een moeilijke beslissing omdat ik er net zo tegen op zag als jou. Maar dit was echt de beste oplossing. Het is me echt 100% meegevallen.
Ik ben er helemaal niet ziek van geweest! Niet misselijk, geen bloedverlies en absoluut geen pijn gehad!

Dus mocht je nog voor de keuze staan dan is dit echt een optie!

Ik wens jou en je partner héél veel sterkte en hopelijk mag alles voorspoedig gaan!



ps. ik was 8 weken zwanger.
 
Hoi Marietie,

Ik vind het heel knap van je dat je je zo houdt. Ook al weet je zelf misschien dat het voor je gevoel niet goed zit, als die bevestiging komt is dat toch een behoorlijke teleurstelling. In elk geval heb je nu wel, zoals je zelf ook zegt, duidelijkheid. Maar ja dat maakt het niet minder erg.
Ik heb zelf met ruim 12 wkn een miskraam gehad van een kindje van ook echt 12 weken. Het begon net als bij jou met normaal vloeien, wat stolsels en pijn die met paracetamol te onderdrukken was. Na echo bleek alles toch goed te zijn, tot twee dagen later het toch mis ging. Toen wel heel veel bloed, en enorme pijn, niet te verdragen gewoon. Omdat ik toch al in het zknhuis liep (zwanger na IUI) kreeg ik daar meteen weer een na-echo wat bleek: nog veel placenta resten. Beleid: afwachten. Uiteindelijk 3 weken gewacht, toen kreeg ik  een vaginale pil om rest op te wekken, na 5 dagen weer een echo gehad en wat bleek: moest alsnog een curretage. Nu wil ik je niet aan het schrikken maken, absoluut niet, onze situaties zijn ook niet vergelijkbaar. Maar ik wil je wel ter overweging meegeven om niet te lang te wachten op natuurlijk verloop en een goede controle via echo te laten doen. ik heb op 30-9 mijn miskraam gehad en pas op 16-11 de curretage.   Dat heeft te lang geduurd al met al.
Heel veel sterkte en succes in elk geval. En ik hoop  dat een pil of curretage je toch bespaard blijven. Ook al is het te doen, dat wil je liever toch echt niet.

Liefs Scorpy
 
Hoi Dames..

Bedankt voor jullie berichtjes...
Ben inmiddels al 4 dagen flink aan het bloeden.. De buikpijn is nog steeds te onderdrukken met pijnstillertjes. Alleen dat bloeden... pfff... ben er klaar mee! Wil het zo graag afsluiten, maar dat bloed herinnert me er telkens aan. Hoop dat het snel wat minder wordt. Alhoewel ik het nog steeds vind meevallen, ietsje erger dan normale menstruatie. Ben het vruchtzakje nog niet tegengekomen, maar misschien is dat al doorgespoeld. Verder is het gewoon helder, geen stolsels, dat zou er toch ook bij moeten zitten? Sorry voor het smerige praatje . Heb inmiddels een afspraak voor een echo staan, volgende week vrijdag. Kon niet eerder helaas, moest echt even afwachten. Ik las bij sommige van jullie over een vaginale pil... Nooit van gehoord... wat gebeurd er dan? Gewoon baarmoeder leeghalen ofzo?
Weten jullie of je lichaam/baarmoeder nog een tijdje rust nodig heeft voor een volgende zwangerschap of kan het geen kwaad om het meteen weer te proberen? Ik ben echt een leek op dit gebied.... Ze zeiden in het ziekenhuis dat het meteen weer kon, maar vraag me af of dat in de praktijk niet een enorme aanslag op je lichaam is...

Groetjes!
 



Hoi Annemarie!!

ik heb zelf ook een miskraam meegemaakt, 1
9 oktober kreeg ik dit slechte nieuws,
ik heb zelf voor de chemische curretage gekozen, (dat is dus die vaginale pil)
de reden daarvoor was omdat ik het helemaal niet op ziekenhuizen heb en ik vind het infuus verschikkelijk eng,
afwachten was voor mij  ook geen  optie, had al 2 weken gewacht,
maar er kwam helemaal niks, geen druppeltje bloed,
die pillen veroorzaken krampen van de baarmoeder, het is te vergelijken met weeen,
ik heb die natuurlijke weeen nog niet mee mogen maken maar mijn zus is pas bevallen, en aan de hand van haar klachen, ontdekte ik mezelf erin,
je krijgt dus eigenlijk een mini bevalling, het risico is alleen dat niet al het slijm ermee uit komt, het is gelukkig bij mij wel allemaal gebeurd.
en over het wachten, eigenlijk zijn wij gelijk weer doorgegaan met proberen,
 tot nu toe nog geen resultaat, maar iedereen raad toch aan er even mee te wachten , dan kan je lichaam weer helemaal herstellen en bijkomen,
het is toch een heftige periode wat je lichaam moet doorstaan.

Veel succes en ik hoop dat mijn verhaal een beetje geholpen heeft en duidelijk is!

Groetjes Linda
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan