<p>Hallo dames!</p><p>Ik dacht ik ga toch 's m'n verhaal delen, misschien helpt 't me wat.. Januari 2017 ben ik gestopt met de pil omdat we heel graag 'n kindje wilden. Begin Maart was 't al raak, helemaal gelukkig waren we. Maar dit ging helaas ook weer heel snel mis ('n miskraam). Omdat ik de weet nu eenmaal had dat 't kon wilde ik natuurlijk heel snel weer zwanger worden. Dit lukte, met 1 menstruatie ertussen was ik 2 maanden erna opnieuw zwanger. Een spannende tijd brak aan.. Maar uiteindelijk is 't godzijdank allemaal goed gegaan. Op 11-01-2018 zijn wij trotse ouders geworden van 'n meisje. Maar de hele bevalling is helaas meer 'n trauma geweest dan 'n roze wolk. Op woensdagochtend rond 06:45 werd ik wakker van 'n ploepje in m'n buik, m'n vliezen waren gebroken.. Spannend! Verloskundige kwam en checkte even alles. Rond 09:00 ben ik in de douche gestapt en eenmaal eruit begonnen de weeën te komen. Rond 10:30 kwamen ze al best snel achter elkaar dus toch weer de verloskundige gebeld, deze kwam rond 11:00 terug. Ik zat al op 4 cm, dus meteen op naar 't ziekenhuis want daar wilde ik bevallen. Rond 14:30 hield ik 't niet meer dus 'n ruggenprik gekregen, dit was echt 'n wereld van verschil. Rond 19:00 had ik 7 cm ontsluiting en rond 21:00 9 cm (was inmiddels dus wel al 12 uur bezig). Ouders gebeld want die ene cm kon niet lang meer duren.. Ondertussen had ik hoge koorts ontwikkeld en de hartslag van ons meisje ging op en af. Rond 22:00 had ik volledige ontsluiting en mocht ik 'n keer proberen te persen. Dit deed helemaal niks. Weeën opwekkers gekregen, ook dit deed helemaal niks. Rond 23:00 kwam kwam de gynaecoloog met ons overleggen dat er toch wel echt iets moest gaan gebeuren vanwege de hartslag van de kleine, m'n koorts, 't niet ver genoeg indalen en 't duurde inmiddels veel te lang. Ik was kapot en kon niet meer. Hoe ik dan dacht over 'n keizersnede.. Geen probleem zei ik gezondheid van de kleine gaat voor alles, eruit met die spruit dacht ik. Zo gezegd zo gedaan, rond 00:00 lag ik op de operatietafel en om 00:54 is ze geboren. Dan gaat 't natuurlijk al niet helemaal zoals je had gehoopt, maar alles voor je kleintje. Ze hadden me verteld dat als ze uit m'n buik was gehaald ze op m'n borst zou worden gelegd en daarna meteen werd meegenomen voor controle. Maar dit gebeurde niet.. Het doek werd omlaag gedaan ik zag haar en weg was ze. M'n in rep en roer en was maar op en neer aan 't ijsberen, ik dacht wat gebeurd er toch allemaal?! Vanaf 't bed waar ik op lag kon ik schuin 't kamertje in kijken waar ze met haar bezig waren. Op 'n gegeven moment kwam de kinderarts boven me hangen en zei 't gaat niet zo goed met haar maar we doen wat we kunnen.. De paniek sloeg toe. Ik begon over te geven en te rillen en te zweten wat maar niet meer wilde stoppen. Ze werd meegenomen naar de kinderafdeling waar ze verder gingen met zorgen voor haar. Ik zei m'n man met haar mee te gaan, ik kon toch niks. Eenmaal boven aangekomen waren ze nog steeds met haar bezig.. De kinderarts kwam voorbij en ik vroeg hem ze gaat 't toch wel redden?! Waarop hij zei ze is echt heel erg ziek, dus geen ja en geen nee. Wat 'n onzekerheid en wat waren we bang! Artsen uit 't Radboud werden opgeroepen en die kwamen dan ook meteen. Dit duurde ongeveer 'n 3 kwartier. Ze liepen allemaal om haar heen te drentelen en hulpeloos keek ik nog steeds toe. Uiteindelijk kwam de arts me zeggen dat hij haar bij ons ging laten omdat hij haar te goed vond om haar te vervoeren. De allereerste opluchting ik vergeet 't nooit meer. Beetje bij beetje begon ze wat op te knappen.. Godzijdank! Uiteindelijk kreeg ik dus te horen dat ze haar hebben moeten reanimeren en intuberen omdat ze ontzettend veel taaie slijm en pus in haar longtjes had en 'n hele lage hartslag. Overal werd 'n kweek van gemaakt, maar dat kon wel even duren voordat we daar iets van zouden horen. Toen ze wat rustiger werd zijn we terug gebracht naar de kamer en hebben we wat proberen te slapen (wat dan natuurlijk niet lukt). De volgende ochtend waren we weer meteen bij haar, ze ging zienderogen vooruit. Ze dronk meteen heel goed (had ook zondevoeding maar daar was ze zo vanaf), zuurstof mocht er de volgende dag al af en vrijdags werd ze van de bewakingsmonitor afgehaald. Wel had ze antibiotica voor 'n week dus moesten 'n week in 't ziekenhuis blijven, ik voelde me daar verdomd veilig dus vond 't niet heel erg. Uiteindelijk is mijn koorts pas na 't weekend gaan zakken en m'n onstekingswaarden ook. De donderdag 'n week na de bevalling mochten we naar huis en ik vond 't dood eng. Uiteindelijk na alle onderzoeken blijkt 'n infectie in m'n baarmoeder te zijn geweest die zij binnen heeft gekregen. Het heet de gardnerella bacterie en elke vrouw draagt 'm bij zich alleen normaal gesproken gaat ie niet naar binnen. Hoe 't heeft kunnen gebeuren is niet te achterhalen, waarschijnlijk langdurig gebroken vliezen.. Wat was 't heftig allemaal en wat hebben er tranen gevloeid. Inmiddels is ze morgen 12 weken en doet 't geweldig. Onderzoeken en controles gehad deze waren godzijdank allemaal prima en we hoeven niet meer terug. Maar nu ziet iedereen dat 't goed gaat met ons en 't is alweer 'n tijdje geleden dus iedereen gaat (wat logisch is) verder met z'n dingen en er wordt eigenlijk nooit meer over gesproken, terwijl ik er nog elke dag aan denk. Nu heb ik zelf zitten denken om 's langs de huisarts te gaan vragen of ik er ergens mee heen kan omdat ik zelf merk dat ik nog echt te behoefte heb om erover te praten en m'n ei kwijt te moeten.. Heeft iemand hier misshien ook ervaringen mee of tips?! Lieve groetjes van 'n hele trotse mama!</p><p> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Miskraam daarna zware bevalling
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
De enige remedie is erover praten met iemand inderdaad! Wij zijn in januari ook trotse ouders geworden van een gezonde dochter! Enorm trots en blij maar ook niet vanzelfsprekend in 2016 zijn we te vroeg bevallen van onze tweeling en deze hebben het helaas beiden niet gered! En wat mij nu enorm raakte is dat ik op 1 hand kan tellen van alle kaartjes die we ontvangen hebben waarover ze ook over onze andere dochters spreken! Alleen maar gefeliciteerd met jullie dochter en niet ook zusje! Terwijl onze andere kindjes nadukkelijk aanwezig zijn in ons leven en op het geboortekaartje! Ik snap je gevoel. En praten is inderdaad de enige remedie en de huisarts kan je goed helpen om daarvoor bij de juiste persoon terecht te komen!
Sterkte en heel erg fijn dat de kleine het nu goed doet !! Geniet!!
Sterkte en heel erg fijn dat de kleine het nu goed doet !! Geniet!!
Jeetje, wat 'n ontzettend heftig verhaal. En inderdaad dat zijn ook jullie kindjes, en dat zal ook altijd zo blijven. Ja, hard is dat hè? Ik heb er 1 vriendin door laten vallen. Daar heb ik tot 'n week na de bevalling niks van gehoord, daarna heb ik meerdere malen aangegeven dat 't niet goed was gegaan maar geen reactie, en ineens kwam er dood leuk 'n berichtje of ze op kraamvisite kon komen.. Sorry hoor maar dat kan ik dan niet meer. En m'n nichtje is 2 weken en 1 dag voor mij bevallen, toen haar kindje geboren was heb ik gebeld geappt noem maar op hoe 't allemaal met haar en de kleine meid ging en toen ik mijn bevalling achter de rug had kreeg ik 'n dag later 'n appje met ik denk ik zal jullie gister maar niet lastig vallen dus vandaar nu mijn berichtje en daarna ook nooit geen interesse meer. Maar dat is familie dus dat ligt toch weer wat anders.. Maar ik zeg je dat doet zeer! En dat kan ik ook niet goed verkroppen dat merk ik wel aan mezelf. Maar jullie in iedergeval gefeliciteerd nog met jullie kleine meid. Hoop dat daar ook alles goed gaat verder. Het is je super gegund na de heftige gebeurtenis die jullie hebben moeten doorstaan.
Jeetje, wat 'n ontzettend heftig verhaal. En inderdaad dat zijn ook jullie kindjes, en dat zal ook altijd zo blijven. Ja, hard is dat hè? Ik heb er 1 vriendin door laten vallen. Daar heb ik tot 'n week na de bevalling niks van gehoord, daarna heb ik meerdere malen aangegeven dat 't niet goed was gegaan maar geen reactie, en ineens kwam er dood leuk 'n berichtje of ze op kraamvisite kon komen.. Sorry hoor maar dat kan ik dan niet meer. En m'n nichtje is 2 weken en 1 dag voor mij bevallen, toen haar kindje geboren was heb ik gebeld geappt noem maar op hoe 't allemaal met haar en de kleine meid ging en toen ik mijn bevalling achter de rug had kreeg ik 'n dag later 'n appje met ik denk ik zal jullie gister maar niet lastig vallen dus vandaar nu mijn berichtje en daarna ook nooit geen interesse meer. Maar dat is familie dus dat ligt toch weer wat anders.. Maar ik zeg je dat doet zeer! En dat kan ik ook niet goed verkroppen dat merk ik wel aan mezelf. Maar jullie in iedergeval gefeliciteerd nog met jullie kleine meid. Hoop dat daar ook alles goed gaat verder. Het is je super gegund na de heftige gebeurtenis die jullie hebben moeten doorstaan.
Jeetje, wat 'n ontzettend heftig verhaal. En inderdaad dat zijn ook jullie kindjes, en dat zal ook altijd zo blijven. Ja, hard is dat hè? Ik heb er 1 vriendin door laten vallen. Daar heb ik tot 'n week na de bevalling niks van gehoord, daarna heb ik meerdere malen aangegeven dat 't niet goed was gegaan maar geen reactie, en ineens kwam er dood leuk 'n berichtje of ze op kraamvisite kon komen.. Sorry hoor maar dat kan ik dan niet meer. En m'n nichtje is 2 weken en 1 dag voor mij bevallen, toen haar kindje geboren was heb ik gebeld geappt noem maar op hoe 't allemaal met haar en de kleine meid ging en toen ik mijn bevalling achter de rug had kreeg ik 'n dag later 'n appje met ik denk ik zal jullie gister maar niet lastig vallen dus vandaar nu mijn berichtje en daarna ook nooit geen interesse meer. Maar dat is familie dus dat ligt toch weer wat anders.. Maar ik zeg je dat doet zeer! En dat kan ik ook niet goed verkroppen dat merk ik wel aan mezelf. Maar jullie in iedergeval gefeliciteerd nog met jullie kleine meid. Hoop dat daar ook alles goed gaat verder. Het is je super gegund na de heftige gebeurtenis die jullie hebben moeten doorstaan.
Jeetje, wat 'n ontzettend heftig verhaal. En inderdaad dat zijn ook jullie kindjes, en dat zal ook altijd zo blijven. Ja, hard is dat hè? Ik heb er 1 vriendin door laten vallen. Daar heb ik tot 'n week na de bevalling niks van gehoord, daarna heb ik meerdere malen aangegeven dat 't niet goed was gegaan maar geen reactie, en ineens kwam er dood leuk 'n berichtje of ze op kraamvisite kon komen.. Sorry hoor maar dat kan ik dan niet meer. En m'n nichtje is 2 weken en 1 dag voor mij bevallen, toen haar kindje geboren was heb ik gebeld geappt noem maar op hoe 't allemaal met haar en de kleine meid ging en toen ik mijn bevalling achter de rug had kreeg ik 'n dag later 'n appje met ik denk ik zal jullie gister maar niet lastig vallen dus vandaar nu mijn berichtje en daarna ook nooit geen interesse meer. Maar dat is familie dus dat ligt toch weer wat anders.. Maar ik zeg je dat doet zeer! En dat kan ik ook niet goed verkroppen dat merk ik wel aan mezelf. Maar jullie in iedergeval gefeliciteerd nog met jullie kleine meid. Hoop dat daar ook alles goed gaat verder. Het is je super gegund na de heftige gebeurtenis die jullie hebben moeten doorstaan.
Jeetje, wat 'n ontzettend heftig verhaal. En inderdaad dat zijn ook jullie kindjes, en dat zal ook altijd zo blijven. Ja, hard is dat hè? Ik heb er 1 vriendin door laten vallen. Daar heb ik tot 'n week na de bevalling niks van gehoord, daarna heb ik meerdere malen aangegeven dat 't niet goed was gegaan maar geen reactie, en ineens kwam er dood leuk 'n berichtje of ze op kraamvisite kon komen.. Sorry hoor maar dat kan ik dan niet meer. En m'n nichtje is 2 weken en 1 dag voor mij bevallen, toen haar kindje geboren was heb ik gebeld geappt noem maar op hoe 't allemaal met haar en de kleine meid ging en toen ik mijn bevalling achter de rug had kreeg ik 'n dag later 'n appje met ik denk ik zal jullie gister maar niet lastig vallen dus vandaar nu mijn berichtje en daarna ook nooit geen interesse meer. Maar dat is familie dus dat ligt toch weer wat anders.. Maar ik zeg je dat doet zeer! En dat kan ik ook niet goed verkroppen dat merk ik wel aan mezelf. Maar jullie in iedergeval gefeliciteerd nog met jullie kleine meid. Hoop dat daar ook alles goed gaat verder. Het is je super gegund na de heftige gebeurtenis die jullie hebben moeten doorstaan.
Jeetje, wat 'n ontzettend heftig verhaal. En inderdaad dat zijn ook jullie kindjes, en dat zal ook altijd zo blijven. Ja, hard is dat hè? Ik heb er 1 vriendin door laten vallen. Daar heb ik tot 'n week na de bevalling niks van gehoord, daarna heb ik meerdere malen aangegeven dat 't niet goed was gegaan maar geen reactie, en ineens kwam er dood leuk 'n berichtje of ze op kraamvisite kon komen.. Sorry hoor maar dat kan ik dan niet meer. En m'n nichtje is 2 weken en 1 dag voor mij bevallen, toen haar kindje geboren was heb ik gebeld geappt noem maar op hoe 't allemaal met haar en de kleine meid ging en toen ik mijn bevalling achter de rug had kreeg ik 'n dag later 'n appje met ik denk ik zal jullie gister maar niet lastig vallen dus vandaar nu mijn berichtje en daarna ook nooit geen interesse meer. Maar dat is familie dus dat ligt toch weer wat anders.. Maar ik zeg je dat doet zeer! En dat kan ik ook niet goed verkroppen dat merk ik wel aan mezelf. Maar jullie in iedergeval gefeliciteerd nog met jullie kleine meid. Hoop dat daar ook alles goed gaat verder. Het is je super gegund na de heftige gebeurtenis die jullie hebben moeten doorstaan.