Miskraam delen met vriendin die al 2 jaar probeert zwanger te worden?

[Pyamadag]

Hoi dames,

Ik weet even niet zo goed wat ik nou wel of niet moet doen.
Ik heb eergisteren een echo gehad (dit is mijn 2e zwangerschap en ik heb al 1 ondeugend zoontje) maar helaas was het foute boel. Het hartje klopte niet meer en waarschijnlijk is het rond 7,5 week gestopt met groeien. Nu afwachten of een curettage. Intens verdrietig ben ik, maar ik ben inmiddels er iets rustiger onder. Ik heb nu vooral de behoefte om het te delen en het van me af te praten en schrijven.
Het ding is, ik had dit weekend afgesproken met een lieve en goede vriendin. Ik had haar nog niet verteld dat ik zwanger was omdat ik eerst de echo af wilde wachten. Ze zijn al twee jaar aan het proberen om zwanger te worden en zitten in de medische molen. Het beheerst behoorlijk haar leven op dit moment en ze is er erg somber en verdrietig onder.
Moet ik het aan haar vertellen? Of een smoes verzinnen en de afspraak niet door laten gaan. Ik twijfel. Aan de ene kant wil ik het graag met haar delen. Misschien dat het voor haar, (dit klinkt naar maar zo bedoel ik het niet), goed is om te ervaren dat het anderen ook niet gemakkelijk af gaat. Aan de andere kant weet ik niet of dit is wat ze nodig heeft op dit moment. Omdat we zo snel zwanger werden heb ik nog niet eens de tijd gehad om haar te vertellen dat we bezig gingen voor de 2e. Dus het kan ook wel een flinke klap voor haar worden. Helemaal omdat er op dit moment nogal een zwangerschapsaankondigings golf is in onze vriendenkring. Twijfels. Wat denken jullie?

 

[Sakoo]

Je moet niet voor haar denken maar doen waar jij je goed bij voelt. Als jij dit met haar wil delen dan moet je dat doen. Ik ben zelf al ruim 2 jaar bezig met zwanger worden, zit vol in de medische molen en het beheerst ons hele leven maar het is niet dat ik daardoor andere mensen geen zwangerschap gun of niet opensta voor andermans problemen. Kortom, je moet dit niet voor haar verborgen houden, zij zal zich daardoor alleen maar buitengesloten voelen.
Heel veel sterkte met het verwerken en de nasleep van de miskraam. Ik heb vorig jaar helaas ook een miskraam gehad van mijn eerste zwangerschap en weet hoeveel impact dat op je kan hebben, niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk. 

 

[GebruikerOVN]

Ik zou het haar wel gewoon vertellen, misschien zelfs voordat ze bij je is, zodat ze zelf kan beslissen of ze het aankan of niet. 
Ik snap heel goed dat je haar wil beschermen, omdat het bij haar nu allemaal niet zo gemakkelijk gaat. 
Als ze toch graag wil komen heb je ook wat afleiding, en kun je het met haar misschien wel over hele leuke dingen hebben, zodat jullie allebeie je hoofd even weghebben bij het hele zwanger zijn/worden gebeuren, juist omdat het voor jullie beiden nu even niet zo lekker gaat. 
 
Succes ermee! 
 

 

[Gebruikert]

Allereerst veel sterkte! Een miskraam is niet niks..
Ik houd altijd ‘NIVEA’ in mijn hoofd: Niet Invullen Voor Een Ander
Vrienden van ons kunnen ook niet (makkelijk) zwanger worden en we hebben ook uitgesproken dat we het moeilijk vonden en het raar voelde om het over de zwangerschap te hebben met hen. Zo konden ze zelf aangeven welk gevoel ze erbij hadden en dit was alleen maar oprechte blijdschap voor ons en dat we ook niets hoefden te filteren voor ze.
Inmiddels zijn wij onze dochter verloren na een zwangerschap van 20 weken (chromosoomafwijking welke niet verenigbaar is met het leven). Nu zitten wij aan de kant dat men het moeilijk vindt om nieuws met ons te delen.
We zijn ook echt oprecht blij voor de mensen in onze omgeving die zwanger raken en het zou mij persoonlijk meer raken als het niet (ook minder goed nieuws) gedeeld zou worden met ons. Je wilt immers zowel lief als leed delen met de mensen waar je om geeft.