<p>Lieve dames, er is iets dat ik graag met jullie wil delen. Ik ben er namelijk van overtuigd dat ik een hele slechte (en misschien wel fatale) reactie heb gehad op haarverf tijdens mijn zwangerschap. <span style="display: inline !important; float: none; background-color: transparent; color: #333333; font-family: Georgia,'Times New Roman','Bitstream Charter',Times,serif; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; line-height: 24px; orphans: 2; text-align: left; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; -webkit-text-stroke-width: 0px; white-space: normal; word-spacing: 0px; word-wrap: break-word;">Ik verf al anderhalf jaar mijn haar bij dezelfde kapper zonder allergische reactie of andere problemen, maar sinds ik zwanger ben is het helemaal mis gegaan. </span>Ja, ik weet het, nu zal je zeggen: "dat kan echt niet", "nooit wetenschappelijk bewezen", "fabeltjes"... Overal waar je maar kijkt op websites wordt aangegeven dat het verven van je haar tijdens ieder stadium van je zwangerschap 100% veilig is, helemaal als je gebruikmaakt van producten waar maar weinig ammoniak of peroxide in zit. Nou, dat geldt in ieder geval niet voor mij, weet ik nu. </p><p>Helaas heb ik een heel andere en pijnlijke ervaring gehad, en dat maar liefst 2x. De eerste keer dat het gebeurde was ik nét overtijd en had ik 3 dagen ervoor de eerste positieve zwangerschapstest gedaan. Ik voelde me prima bij de kapper, tot de verf een half uur in mijn haar zat. Opeens kreeg ik vanuit het niets tintelende handen en enorme pijn en krampen in mijn onderbuik/baarmoeder. Het ging heel snel, vanaf dat ik nog gezellig met een tijdschriftje zat te theeleuten tot het moment dat ik voorovergebogen van de pijn in de kappersstoel lag, zat letterlijk 5 minuten. De pijn was zó erg dat ik alleen maar kon denken: dit zijn weeën, ik ga een miskraam krijgen. De krampen volgden elkaar heel snel op, ik denk dat er telkens maar een seconde of 10 tussen zat en dan kwam er weer zo'n pijngolf, zo scherp dat ik er bijna van moest overgeven. Iedereen was in paniek en ik ben naar de 1e hulp gebracht, maar daar konden ze niks voor me doen. Na anderhalf uur werd het langzaam minder en 's avonds had ik nergens meer last van. Ook geen bloedverlies. De verklaring? Een extreme reactie van de baarmoeder op de innesteling, dacht de gynaecoloog. Ook de kapper beweerde bij hoog en laag dat het absoluut niet aan de verf kon liggen en dat ik de volgende keer gewoon weer kon komen.</p><p>Voor de zekerheid lieten ze wel met 6 weken al een inwendige echo maken. Wat waren we blij! Een kloppend hartje! Wel was er iets raars: de gynaecoloog zei dat ik me 3 dagen vergist had in de duur van de zwangerschap. Volgens haar moest ik korter zwanger zijn dan dat ik zelf dacht, want anders had het vruchtje al groter moeten zijn. Ik zocht er niets achter.</p><p>Helaas kreeg ik met 8 weken van de verloskundige de mededeling dat het vruchtje was gestopt met groeien. En al vrij snel na de 6 weken echo; een dag of 3 later was het al mis gegaan. Wat een vreselijk bericht was dat, echt een klap. Nu moesten we wachten tot de miskraam op gang zou komen. Een week later was daar nog steeds geen enkel teken van. HCG waarde was nog torenhoog, ik was nog steeds misselijk van de zwangerschap, veel moe en ik had geen enkel bloedverlies gehad... Totdat ik gisteren weer naar de kapper ging...</p><p>En voor de tweede keer overkwam mij exact hetzelfde verhaal! 's Morgens gewoon opgestaan, niks aan de hand ik voelde me 'prima' (voor zover dat kon in mijn situatie). Naar de kapper gegaan en wat gepraat, tijdschriftje erbij en ontspannen. Na 30 minuten met de verf in mijn haar voelde ik opeens dat het weer helemaal mis ging. Tintelende handen, het koude zweet brak me uit en toen begonnen weer die vreselijke krampen en zo veel pijn dat het echt niet meer normaal was. Ik heb anderhalf uur thuis op bed liggen kronkelen, ik wist niet meer waar ik het moest zoeken. Ik kon alleen maar proberen te puffen zoals bij een bevalling en goed blijven ademen om niet van mijn stokje te gaan en dat heb ik dus gedaan tot het langzaam minder werd. En deze keer kwam er wel bloed. Niet heel veel maar wel genoeg voor een paar wc-papiertjes.</p><p>Zojuist ben ik naar de verloskundige gegaan en die heeft weer een echo gemaakt: de eierzak zit er nog steeds. De verklaring volgens haar: dat dit de voortekenen zijn geweest van de miskraam, en dat het puur toeval is dat het toevallig weer bij de kapper gebeurde. Maar ik weet wat mij is overkomen en ik kan dat 'puur toeval' gewoon niet geloven.</p><p>Lieve dames, al zijn er duizend mensen die tegen me zeggen dat het niet aan de haarverf kan liggen: Ik ben ervan overtuigd dat het bij mij wél zo is gelopen. Twee "minibevallingen" ter plekke in de kapperszaak en een kindje dat tussendoor al niet goed groeide... Dit is gewoon té toevallig. Wie o wie heeft nog meer zo'n rotte ervaring gehad met haarkleuren???</p>
