miskraam en nog niet over mijn verdriet heen

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,

Van de dokter moest ik is gaan praten met vrouwen die ook een miskraam hebben gehad om zo het te gaan verwerken.
Ik was 12 weekjes zwanger d8 het gevaar is voorbij ik was gestopt met roken dronk geen alcohol at veel fruit en alle dingen die ik nodig had om het kindje zo gezond mogenlijk in me buikje te laten groeien.Me vriend en ik hadden het zelf al best moeilijk maar naar veel praten besloot ik om het kindje te houden je krijgt dan toch een drang is van mij komt wel goed is mijn kindje je kent het wel.
ik was bloed verloren dus ging naar de dokter die zei kan gebeuren hoor niks aan de hand en liet een echo maken alles was kern gezond ze konden niks vinden tot de volgende bloeding 10 weken zwanger en je denkt o jee neee he was er dus weer niks aan de hand volgens hun dus naar huis lekker op de bank hangen boekjes door lezen over baby's kopje thee er bij zo rustig mogenlijk doen.Ik was 12 weken zwanger denk zo dat heb ik overleeft drie dagen daarna begon de ellende ik voelde me al niet helemaal zo als ik zijn moest en omdat ik erg dun ben viel me buikje al wel een beetje op trots showde ik het aan een vriendin van mij die echt super blij was dat ik niet weer een miskraam had gehad .Sávond kwam me vriend bij mij en ik zei al dat het niet goed ging en hij bleef maar zeggen heus wel let maar op komt gewoon .Die nacht werdt ik om half 4 wakker druk onder in me buik en ik d8 o nee de hond op bed geplast ik had een pup dus ja kan gebeuren he tot dat ik de lamp aan deed en goed keek bloed ik barste in tranen uit ik loop na de wc omdat ik me raar voelde in me buik de stukken vlogen eruit wat ga je dan door een hel heen ik belde me vriend op dat het mis was en het ziekenhuis belde ik op dat ik bloed verloor en niet zuinig ook ik moest even afwachten en de stukken opvangen.Ik dacht bij me zelf val d+++ ik ben een kind aan het verliezen me moeder was vroeg bij mij en die keek me aan die wist genoeg zei nog een keer het ziekenhuis bellen ik moest meteen komen.Naar dat ze in de zakjes hadden gekeken en me vertelde dat het stukjes van de placenta was d8 ik oke dus nu hebben ze me baby van me afgepakt ik vroeg nog of ik niet schoongemaakt moest worden dat was niet nodig ik kreeg tabletten om de pijn in me buik te verminderen en daar moest ik het maar mee doen .ik bleef bloed verliezen stukjes en stukken .En ik d8 naar twee weken oke nu is het over vier weken later begon de ellende weer ik was toen al 6 weken verder ik naar me tante toe en liet het zien wat ik verloor die belde gelijk de dokter op en moest meteen komen me eigen huis arts was op vakantie dus ik moest naar een ander die drukte op me buik en keek is goed naar me en vroeg aan mij wat ik voelde en ik vertelde toen het is net of ik alles weer opnieuw moet beleven ik werdt meteen naar het ziekenhuis gebracht en op de echo bleek dat me kind er nog in zat nou dan ga je door een hel heen ik werd meteen onder nacose gebracht en het toen verwijdert ik bleek een boomstam of hoe heet dat in me baarmoeder te hebben en die is ook meteen verwijdert maar de angst om nu nog een miskraam te krijgen is zo groot dat ik niet eens meer zwanger durf te raken .29 november zou ik uitgerekend zijn ik denk dat ik die dag weg kruip en dat ik niemand wil zien .Ik heb het gevoel dat niemand me begrijpt echt heel erg van me zelf mischien maar ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan ik ben weg gegaan bij de huisarts hem hoef ik nooit meer te zien .

 
Hoi meid,
Je zult vast erg je best hebben gedaan met je brief tikken, maar je brief leest zo ontzettend moeilijk zonder de komma's en hoofdletters.Vind je dit moeilijk of heb je hier tijdens het tikken niet bij stil gestaan?.Ik begrijp je brief n.l niet.Wil je het nog eens proberen.Niet om je te beledigen, maar dan kunnen mensen hier beter op reageren.

Liefs Yvon
 
Deze twee reactie's slaan natuurlijk helemaal nergens op.
Ze heeft het moeilijk om dat ze haar kindje is verloren en jullie beginnen over leestekens.
Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop echt voor je dat je ooit een gezond kindje in je armen mag houden.
Vaak kan je via een verloskundige of in het ziekenhuis in aanraking komen met praatgroepen die avonden organiseren, want ik kan me heel erg voorstellen dat je na de reactie's van "Yvon" en "Anoniem" er geen vertrouwen meer in heb om hier je verhaal kwijt te kunnen.
Heel veel sterkte en wees niet bang om hulp te zoeken want je bent echt niet alleen.
 
Hoi Ellen,

Ik heb je verhaal gelezen en kan me je gevoel heel goed voorstellen. Let maar niet op de eerste twee reacties, ze slaan echt nergens op, echt van mensen zonder enig gevoel. Ik heb zelf in mei een miskraam gehad, ik zou op 20 december zijn uitgeteld. Wat jou is overkomen is echt heel erg vooral omdat je nog zolang rond hebt gelopen met je dode kindje. Ik snap die huisarts van je ook niet hij had gewoon meteen een echo moeten maken. Ik denk dat ik ook boos zou zij geweest op die huisarts. Toch denk ik dat je er wel over moet gaan praten met mensen die je vertrouwt. Ik heb het helemaal aan niemand verteld alleen aan mijn man, ik merk nu pas dat ik helemaal vast zit in mijn verdriet en mezelf helemaal kwijt ben. Niemand wist dat ik zwanger was alleen mijn man dus ook niemand weet van de miskraam. Ik ben behoorlijk depressief geworden en ga nu voor gesprekken naar de GGZ. Ik wou ook dat ik het gewoon aan iedereen had verteld maar nu durf ik niet meer terwijl ik van binnen helemaal kapot ben van verdriet. Als ik mensen zie die zwanger zijn of mte een kinderwagen lopen weet ik me gewoon geen raad meer. Ik sluit mezelf gewoon in huis op omdat ik er niet meer tegen kan. Dus Ellen ik begrijp heel goed hoe rot je je voelt en vind het niet raar dat je je op de bevallingsdatum het liefst op wilt sluiten. Ga a.u.b. wel hulp zoeken van vrienden, familie of via de hulpverlening, je moet er over praten dit kun je niet alleen verwerken. Ik hoop dat je er met je vriend over kunt praten en dat jullie elkaar begrijpen anders is het wel heel erg moeilijk voor jou. Ik wens je heel veel sterkte toe. Karin
 
Nou die eerste twee reacties slaan echt nergens op. Hebben jullie dan helemaal geen enkel gevoel. Ellen ik begrijp je wel hoor, ik heb het helaas zelf ook meegemaakt. Ik heb zelf ook een miskraam gehad en weet hoe erg het is, mijn kindje zou over 9 weken geboren moeten worden en ik snap heel goed waar jij nu doorheen gaat. Zorg dat je er met iemand over kunt praten want alleen kun je dit niet verwerken. Ik hoop dat je vriend je begrijpt en dat jullie er samen wel over kunnen praten. Wat die huisarts betreft snap ik echt niet dat hij je niet meteen een echo heeft laten maken. Ik was waarschijnlijk ook heel boos op hem geweest. Ik wens je heel veel sterkte en zorg dat je er over praat met iemand die je vertouwt of zoek hulp.
 
Hallo Ellen,

Wat een rotopmerkingen zeg, die erste twee. Echt, ik snap niet hoe mensen zo gevoelloos kunnen zijn , bah.
Echt, ik vindt het heel erg voor je en snap heel goed hoe verdrietig je nu bemt. Ik heb al twee keer een kindje verloeren en weet dus wel hoe erg dat dat is. Mensen die dat zelf niet hebben gehad beseffen helemaal niet wat het is en hoe moeilijk het is. Voor anderen is er geen kindje geweest maar voor jou was het kindje er wel . Voor jou is het heel anders dan voor je vriend of de rest van je familie en vrienden, jij hebt je kindje verloren. Zorg dat je er wel over praat met mensen of ga inderdaad hulp zoeken. Je moet dit wel zien te verwerken maar dat is heel moeilijk. Ik snap best dat je geen zwangerschap weer anndurft want dat ik namelijk ook. Iedereen kan wel zeggen, ja maar het kindje was waarschijnlijk ook niet gezond en je bent nog jong en kunt nog wel weer zwanger raken. Mensen zeggen zoveel en denken helemaal niet na wat ze zeggen, ze bedoelen het goed maar het komt zo rot over. Ellen ik wens je heel veel sterkte toe de komende tijd want ik weet dat het heel moeilijk is om de draad weer op te pakken. Strekte, doei
 
Gelukkig zijn er nog mensen die wel meeleven.
Ik word toch aangevallen door die Yvon in een door haar gemaakt nieuw forum in deze rubriek.
Je moet gewoon net doen alsof die eerste twee reactie's er niet staan Ellen daar zijn meer mensen het mee eens geloof ik.
Veel sterkte!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan