Hallo meiden
Heb afgelopen maand in een rollercoaster gezeten en veel forums gelezen.
Nu wil ik graag zelf mijn verhaal doen.
Eind september 2014 gestopt met de pil, we wilden graag zwanger worden van een tweede kindje.
24 november: positieve zwangerschapstest!!!! Wat een geluk, we waren zo blij onze dag kon niet meer stuk!
De dag daarna moest ik spugen bij het eten van een mandarijn, ochtendmissselijkheid was er, rook alles 10 keer beter, mijn borsten voelde weer vol en soms pijnlijk. Het was duidelijk dat ik zwanger was.
5 dagen na de test begon mijn ochtensmisselijkheid al af te nemen, ik dacht nog dat ik het eigenlijk niet erg vond maar wel vreemd...
Ik had verder geen idee dat dit misschien al het begin zou zijn van een miskraam.
Het weekend daarna waren we 2 jaar getrouwd en hadden we lekker een week vakantie, het bruinverlies werd steeds meer.
Het hield na 2 dagen op, maar 2 dagen later begon het bruinverlies weer
.
Ook mijn borsten werden steeds minder gevoelig..
Je wordt er echt onzeker door en je gaat al dingen opzoeken op Internet.
Ik heb een dag later de verloskundige gebeld, deze vertelde mij het verloop af te wachten. . Aangezien ik pas 6.3 weken zwanger was.
2 dagen later weer gebeld en kon toen terecht voor de echo
10 dec: ik had in de ochtend afgesproken met een vriendin, ze vertelde mij dat ze zwanger was 10 weken. Was oprecht super blij voor haar, ik kon het niet laten... Ik vertelde dat ik ook zwanger was, maar in de middag een echo heb omdat het niet goed voelt.
We vonden het zo leuk om samen zwanger te zijn..
Toen ik op het punt stond om bij haar weg te gaan, rende ik naar de wc.. moest overgeven!
Ik zei nog tegen haar; dat is dan wel een goed teken, eindelijk laat mijn lichaam weer merken dat ik zwanger
Een uur later moest ik voor een echo bij de VK zijn, ziek en lamlendig ging ik er met mijn man naar toe .. het was erg stil in de auto. Ik was mij onbewust aan het voordeelden op slecht nieuws.
Eenmaal daar werd een inwendig echo gedaan en mijn gevoel bevestigd. Ik had alleen een vruchtzakje 7x 8 mm wat overeen komt met een zwangerschap van 4.5/5 weken. Ze zei; "meid ik moet helaas je gevoel bevestigen", het klinkt erg maar voor mij was het ergens een opluchting. Mijn lichaam had tenslotte al 1.5 week tekens gegeven dat er iets niet klopte. Ze legde mij uit wat een miskraam in hield en dat dit spontaan kan komen, via Misoprostol/Cytotec of een curretage.
(Dit laatste wil je als vrouw het liefst vermijden, ook omdat dit in sommige gevallen ook verklevingen kan geven).
De dag daarna kreeg ik weer pijnlijke borsten, rook weer alles heel sterk. Zelfs het bruinverlies was zo goed als weg. Toen dacht ik, heb ik mij verrekend? Maar nee als ik terug reken, 24 november positief (dan zou je al theorethisch gezien 4 weken zijn) en dat was ook nog 2 dagen na mijn NOD.
Ik wilde niet weer eerst een week in spanning zitten, dus heb de dag daarna 12 dec de verloskundige gebeld voor een verwijzing naar een gyn in het ziekenhuis. Daar kon ik gek genoeg een uur later al terecht.
Dat was fijn, eindelijk had ik het gevoel enigszins grip te hebben op de hele situatie..
ik ging volle moed samen met mijn man naar het ziekenhuis (dit zou onze laatste vakantiedag zijn).
Eenmaal daar kom je bij de gynaecoloog, ik zou 6.7 week zwanger moeten zijn. hij gaat kijken met een spreider, toucheren en krijg een inwendige echo en komt tot de conclusie dat het vruchtzakje is gegroeid en daar ook een dooier is. Het vruchtzakje is nu 10 x 15mm.
De gynaecoloog wilde de Misoprostol/Cytotec niet geven, want er is nog een kleine kans..
Het was toen vrijdag en kon dinsdag terugkomen voor verder beleid.
Die dagen waren zo zenuwslopend.
Ik begon aan mezelf te twijfelen. Maar alle berekingen van late eisprong tot late innesteling dan zou het nog geen goede zwangerschap zijn
Ik wist het eigenlijk al zeker. Terwijl mijn man, ouders, zusje en 2 vriendinnen je optimistisch willen laten denken, is het ook weer tegenstrijdig om er niet positief over te zijn.
Die dinsdag, vandaag gaan wij zekerheid krijgen.
Had afgelopen dagen al veel liggen speuren over het gebruik van Cytotec of eventueel curretage. Ook kwam ik Mifegyne tegen in combi met de Misoprostol.
Eenmaal daar bleek dat er geen vruchtje was.
Ik had mijn voorkeur naar de Cyotec uitgesproken
De combinatie met Mifegyne (abortuspil) vond hij niet nodig omdat ik geen levende vrucht had en omdat mijn lichaam zelf al tekens gaf dat er een miskraam is. (Je mag pas beginnen na 36 uur met Cytotec na inname Mifegyne).
Uiteindelijk toch gekozen voor Misoprostol/Cytotec, hij verwachtte ook dat dit goed zou aanslaan.
Ik mocht beginnen met 4 tabletten Cytotec, mocht drie dagen later op controle komen en dan evt. een tweede dosis 4 tabletten. Hij gaf mij 8 tabletten mee.
Heb die dag veel gehuild en een gedicht geschreven. Ik heb mij echt verdrietig en ook zielig gevoeld dat mij/ons dit moest overkomen. Had ook minder tijd besteed met ons zoontje afgelopen week omdat ik voor mijn gevoel veel met de miskraam bezig
Rond 20 30 heb ik 4 tabletten Cytotec ingebracht, ben 2.5 uur blijven liggen rond 22.30 kreeg ik al last van krampen.
Rond 0.30 uur heb ik wel wat bloedverlies gehad, maar dat was veel bruinverlies. Ik dacht nog waarom zet het niet door. Daarna ook mini weeën gehad en nog een keer naar de wc en ook wel wat bloedverlies maar niet met stolsels. Ben rond 6 uur s morgens in slaap gevallen tot 10.30.
In de ochtend was ik moe en kon niks hebben. Had geen bloedverlies terwijl ik wel nog krampen had. In de avond bedacht ik mij een tweede dosering in huis te hebben, het was al 17 uur geweest... Dus bellen naar het ziekenhuis had geen zin meer.
Ik heb die tweede dosering gedaan om 20.00 2x Cytotec en om 0.00 2x Cytotec
Hier had ik wel goed resultaat, het was helderbloedverlies met stolsels.
Ik had mij op het werk al ziek gemeld, ben eerlijk geweest naar mijn over de situatie.
Na die dag goed te lopen had ik nog wat bloedverlies maar niet heel veel.
Toch voelde dat er nog iets zat. De volgende dag moest ik toch op controle bij de gynaecoloog, was echt zenuwachtig voor wat hij zou zeggen nu ik zonder zijn weten die 2e dosering had gebruikt...
19 december:
Ik zat daar met mijn man tussen alle zwangere vrouwen en vrouwen met pasgeboren baby's.
Pff en het stomste is dat in zo'n wachtruimte Iedereen je even bekijkt of je evt ook zwanger bent. Nou nee ik kijk of mijn miskraam goed geëindigd is. Dan besef je dat je echt niet meer bij de zwangere hoort.
Ik moest naar het toilet en heel raar, verloor op de wc van het ziekenhuis een groot stolsel.
Ik ging terug naar de wachtruimte en 5 min later naar binnen gevraagd door een stagiair.
Ze stelde zich voor, maar wat ik dan niet kan uitstaan is als zij en de gynaecoloog niet eens vragen of je het een probloem vindt dat iemand daarbij is. Waarop ik meteen in het gesprek vroeg of zij hierbij moest zijn, waarop ze ging!
Ik had hem eerlijk verteld dat ik de tweede dosis ook had ingenomen 24 uur na de eerste dosis en dat vond hij niet netjes van mij.
Maar wat bleek....Ik was zo goed als schoon!
Wat ik iedereen wil meegeven die ook net als mij een miskraam moet meemaken volg je gevoel of dat nu afwachten, met Cytotec of een curretage is.
ik zelf ben zeer positief over Cytotec en daarbij is het natuurlijker om het zo te doen.
Ik neem nu 3 maanden pauze en dan beginnen wij opnieuw om zwanger te raken. Omdat ik dit niet meteen zo geforceerd wil doen.
Heb afgelopen maand in een rollercoaster gezeten en veel forums gelezen.
Nu wil ik graag zelf mijn verhaal doen.
Eind september 2014 gestopt met de pil, we wilden graag zwanger worden van een tweede kindje.
24 november: positieve zwangerschapstest!!!! Wat een geluk, we waren zo blij onze dag kon niet meer stuk!
De dag daarna moest ik spugen bij het eten van een mandarijn, ochtendmissselijkheid was er, rook alles 10 keer beter, mijn borsten voelde weer vol en soms pijnlijk. Het was duidelijk dat ik zwanger was.
5 dagen na de test begon mijn ochtensmisselijkheid al af te nemen, ik dacht nog dat ik het eigenlijk niet erg vond maar wel vreemd...
Ik had verder geen idee dat dit misschien al het begin zou zijn van een miskraam.
Het weekend daarna waren we 2 jaar getrouwd en hadden we lekker een week vakantie, het bruinverlies werd steeds meer.
Het hield na 2 dagen op, maar 2 dagen later begon het bruinverlies weer
.Ook mijn borsten werden steeds minder gevoelig..
Je wordt er echt onzeker door en je gaat al dingen opzoeken op Internet.
Ik heb een dag later de verloskundige gebeld, deze vertelde mij het verloop af te wachten. . Aangezien ik pas 6.3 weken zwanger was.
2 dagen later weer gebeld en kon toen terecht voor de echo
10 dec: ik had in de ochtend afgesproken met een vriendin, ze vertelde mij dat ze zwanger was 10 weken. Was oprecht super blij voor haar, ik kon het niet laten... Ik vertelde dat ik ook zwanger was, maar in de middag een echo heb omdat het niet goed voelt.
We vonden het zo leuk om samen zwanger te zijn..
Toen ik op het punt stond om bij haar weg te gaan, rende ik naar de wc.. moest overgeven!
Ik zei nog tegen haar; dat is dan wel een goed teken, eindelijk laat mijn lichaam weer merken dat ik zwanger
Een uur later moest ik voor een echo bij de VK zijn, ziek en lamlendig ging ik er met mijn man naar toe .. het was erg stil in de auto. Ik was mij onbewust aan het voordeelden op slecht nieuws.
Eenmaal daar werd een inwendig echo gedaan en mijn gevoel bevestigd. Ik had alleen een vruchtzakje 7x 8 mm wat overeen komt met een zwangerschap van 4.5/5 weken. Ze zei; "meid ik moet helaas je gevoel bevestigen", het klinkt erg maar voor mij was het ergens een opluchting. Mijn lichaam had tenslotte al 1.5 week tekens gegeven dat er iets niet klopte. Ze legde mij uit wat een miskraam in hield en dat dit spontaan kan komen, via Misoprostol/Cytotec of een curretage.
(Dit laatste wil je als vrouw het liefst vermijden, ook omdat dit in sommige gevallen ook verklevingen kan geven).
De dag daarna kreeg ik weer pijnlijke borsten, rook weer alles heel sterk. Zelfs het bruinverlies was zo goed als weg. Toen dacht ik, heb ik mij verrekend? Maar nee als ik terug reken, 24 november positief (dan zou je al theorethisch gezien 4 weken zijn) en dat was ook nog 2 dagen na mijn NOD.
Ik wilde niet weer eerst een week in spanning zitten, dus heb de dag daarna 12 dec de verloskundige gebeld voor een verwijzing naar een gyn in het ziekenhuis. Daar kon ik gek genoeg een uur later al terecht.
Dat was fijn, eindelijk had ik het gevoel enigszins grip te hebben op de hele situatie..
ik ging volle moed samen met mijn man naar het ziekenhuis (dit zou onze laatste vakantiedag zijn).
Eenmaal daar kom je bij de gynaecoloog, ik zou 6.7 week zwanger moeten zijn. hij gaat kijken met een spreider, toucheren en krijg een inwendige echo en komt tot de conclusie dat het vruchtzakje is gegroeid en daar ook een dooier is. Het vruchtzakje is nu 10 x 15mm.
De gynaecoloog wilde de Misoprostol/Cytotec niet geven, want er is nog een kleine kans..
Het was toen vrijdag en kon dinsdag terugkomen voor verder beleid.
Die dagen waren zo zenuwslopend.
Ik begon aan mezelf te twijfelen. Maar alle berekingen van late eisprong tot late innesteling dan zou het nog geen goede zwangerschap zijn
Ik wist het eigenlijk al zeker. Terwijl mijn man, ouders, zusje en 2 vriendinnen je optimistisch willen laten denken, is het ook weer tegenstrijdig om er niet positief over te zijn.
Die dinsdag, vandaag gaan wij zekerheid krijgen.
Had afgelopen dagen al veel liggen speuren over het gebruik van Cytotec of eventueel curretage. Ook kwam ik Mifegyne tegen in combi met de Misoprostol.
Eenmaal daar bleek dat er geen vruchtje was.
Ik had mijn voorkeur naar de Cyotec uitgesproken
De combinatie met Mifegyne (abortuspil) vond hij niet nodig omdat ik geen levende vrucht had en omdat mijn lichaam zelf al tekens gaf dat er een miskraam is. (Je mag pas beginnen na 36 uur met Cytotec na inname Mifegyne).
Uiteindelijk toch gekozen voor Misoprostol/Cytotec, hij verwachtte ook dat dit goed zou aanslaan.
Ik mocht beginnen met 4 tabletten Cytotec, mocht drie dagen later op controle komen en dan evt. een tweede dosis 4 tabletten. Hij gaf mij 8 tabletten mee.
Heb die dag veel gehuild en een gedicht geschreven. Ik heb mij echt verdrietig en ook zielig gevoeld dat mij/ons dit moest overkomen. Had ook minder tijd besteed met ons zoontje afgelopen week omdat ik voor mijn gevoel veel met de miskraam bezig
Rond 20 30 heb ik 4 tabletten Cytotec ingebracht, ben 2.5 uur blijven liggen rond 22.30 kreeg ik al last van krampen.
Rond 0.30 uur heb ik wel wat bloedverlies gehad, maar dat was veel bruinverlies. Ik dacht nog waarom zet het niet door. Daarna ook mini weeën gehad en nog een keer naar de wc en ook wel wat bloedverlies maar niet met stolsels. Ben rond 6 uur s morgens in slaap gevallen tot 10.30.
In de ochtend was ik moe en kon niks hebben. Had geen bloedverlies terwijl ik wel nog krampen had. In de avond bedacht ik mij een tweede dosering in huis te hebben, het was al 17 uur geweest... Dus bellen naar het ziekenhuis had geen zin meer.
Ik heb die tweede dosering gedaan om 20.00 2x Cytotec en om 0.00 2x Cytotec
Hier had ik wel goed resultaat, het was helderbloedverlies met stolsels.
Ik had mij op het werk al ziek gemeld, ben eerlijk geweest naar mijn over de situatie.
Na die dag goed te lopen had ik nog wat bloedverlies maar niet heel veel.
Toch voelde dat er nog iets zat. De volgende dag moest ik toch op controle bij de gynaecoloog, was echt zenuwachtig voor wat hij zou zeggen nu ik zonder zijn weten die 2e dosering had gebruikt...
19 december:
Ik zat daar met mijn man tussen alle zwangere vrouwen en vrouwen met pasgeboren baby's.
Pff en het stomste is dat in zo'n wachtruimte Iedereen je even bekijkt of je evt ook zwanger bent. Nou nee ik kijk of mijn miskraam goed geëindigd is. Dan besef je dat je echt niet meer bij de zwangere hoort.
Ik moest naar het toilet en heel raar, verloor op de wc van het ziekenhuis een groot stolsel.
Ik ging terug naar de wachtruimte en 5 min later naar binnen gevraagd door een stagiair.
Ze stelde zich voor, maar wat ik dan niet kan uitstaan is als zij en de gynaecoloog niet eens vragen of je het een probloem vindt dat iemand daarbij is. Waarop ik meteen in het gesprek vroeg of zij hierbij moest zijn, waarop ze ging!
Ik had hem eerlijk verteld dat ik de tweede dosis ook had ingenomen 24 uur na de eerste dosis en dat vond hij niet netjes van mij.
Maar wat bleek....Ik was zo goed als schoon!
Wat ik iedereen wil meegeven die ook net als mij een miskraam moet meemaken volg je gevoel of dat nu afwachten, met Cytotec of een curretage is.
ik zelf ben zeer positief over Cytotec en daarbij is het natuurlijker om het zo te doen.
Ik neem nu 3 maanden pauze en dan beginnen wij opnieuw om zwanger te raken. Omdat ik dit niet meteen zo geforceerd wil doen.