Hallo allemaal,
Afgelopen dinsdag was ik 11,5 week zwanger en kregen wij de echo in het Erasmus MC. Op de echo was te zien dat het hartje niet meer klopte, alsof de wereld stilstaat. Alleen niet voor degene die de echo afnam, want die nam gewoon twee telefoontjes aan tussendoor over de planning van die dag. Te erg voor woorden.
Doezelfde middag kreeg ik bloedverlies, alsof de uk me eerst via de echo wilde voorbereiden. Ik ben een zeer rationeel mens, maar op dit punt ga ik op mijn gevoel af. 's Nachts kreeg ik echt flinke weeen, wel drie uur lang en uiteindelijk kwam de kleine eruit. Ik was verbaasd over de grootte. Toch wel tien centimeter.
Na de geboorte van onze jongste in juni 2006 heb ik kraamvrouwenkoorts gekregen. Het heeft ze acht weken gekost om de streptokok A uit de baarmoeder te krijgen en ik ben nu erg bang dat mijn baarmoeder niet ongeschonden uit de strijd is gekomen. Wij wilden heel graag nog een kindje, maar ik bleef ziek. Uiteindelijk werd in januari 2007 geconstateerd dat ik een vrij ernstige vorm van de ziekte van Graves had (hyperthereoidie: te snel werkende schildklier, komt in 10% van de gevallen voor na zwangerschap). Ik ben een jaar aan de medicatie geweest en mocht niet zwanger worden. Kortom, deze uk was echt een lichtpuntje na voldoende ellende.
Ik heb het er erg moeilijk mee. Nu is het natuurlijk ook vrij vers allemaal. Het ene moment gaat het goed en dan kan ik opeens uit het niets in huilen uitbarsten. Bovendien zit mijn man voor zijn werk in Engeland sinds vandaag en is hij er pas donderdag weer en dat helpt ook niet bepaald.
Mijn verloskundige wilde geen echo meer doen, omdat ze uit mijn verhaal opmaakte dat de miskraam compleet was. Ik heb er echter op gestaan, omdat ik wil weten of de baarmoeder in orde is. Morgenmiddag zit ik dus in het ziekenhuis. Ik vloei nog steeds behoorlijk en heb af en toe nog flinke buikpijn. Is dat normaal? Wat ik heel erg vind, is dat ik nog steeds misselijk ben. Alles wat ik eet smaakt naar niets. Alsof ik nog hartstikke zwanger ben. Hebben jullie daar ook last van gehad, dat de kwalen bleven en na hoeveel tijd verdwijnt dat dan ongeveer? Ik vind het gewoon wreed dat je lichaam nog in de zwangerstand staat, terwijl je voor de rest aan het rouwen bent.
Het helpt in ieder geval om een beetje van me af te schrijven, (vandaar het lange verhaal). Kan iemand mij ook vertellen wanneer je ongeveer weer een eisprong hebt. Ik zal morgen uiteraard voldoende vragen stellen aan de gynaecoloog, maar heb niet zulke goede ervaringen met ze....
Bedankt voor jullie aandacht!
Leonie
Afgelopen dinsdag was ik 11,5 week zwanger en kregen wij de echo in het Erasmus MC. Op de echo was te zien dat het hartje niet meer klopte, alsof de wereld stilstaat. Alleen niet voor degene die de echo afnam, want die nam gewoon twee telefoontjes aan tussendoor over de planning van die dag. Te erg voor woorden.
Doezelfde middag kreeg ik bloedverlies, alsof de uk me eerst via de echo wilde voorbereiden. Ik ben een zeer rationeel mens, maar op dit punt ga ik op mijn gevoel af. 's Nachts kreeg ik echt flinke weeen, wel drie uur lang en uiteindelijk kwam de kleine eruit. Ik was verbaasd over de grootte. Toch wel tien centimeter.
Na de geboorte van onze jongste in juni 2006 heb ik kraamvrouwenkoorts gekregen. Het heeft ze acht weken gekost om de streptokok A uit de baarmoeder te krijgen en ik ben nu erg bang dat mijn baarmoeder niet ongeschonden uit de strijd is gekomen. Wij wilden heel graag nog een kindje, maar ik bleef ziek. Uiteindelijk werd in januari 2007 geconstateerd dat ik een vrij ernstige vorm van de ziekte van Graves had (hyperthereoidie: te snel werkende schildklier, komt in 10% van de gevallen voor na zwangerschap). Ik ben een jaar aan de medicatie geweest en mocht niet zwanger worden. Kortom, deze uk was echt een lichtpuntje na voldoende ellende.
Ik heb het er erg moeilijk mee. Nu is het natuurlijk ook vrij vers allemaal. Het ene moment gaat het goed en dan kan ik opeens uit het niets in huilen uitbarsten. Bovendien zit mijn man voor zijn werk in Engeland sinds vandaag en is hij er pas donderdag weer en dat helpt ook niet bepaald.
Mijn verloskundige wilde geen echo meer doen, omdat ze uit mijn verhaal opmaakte dat de miskraam compleet was. Ik heb er echter op gestaan, omdat ik wil weten of de baarmoeder in orde is. Morgenmiddag zit ik dus in het ziekenhuis. Ik vloei nog steeds behoorlijk en heb af en toe nog flinke buikpijn. Is dat normaal? Wat ik heel erg vind, is dat ik nog steeds misselijk ben. Alles wat ik eet smaakt naar niets. Alsof ik nog hartstikke zwanger ben. Hebben jullie daar ook last van gehad, dat de kwalen bleven en na hoeveel tijd verdwijnt dat dan ongeveer? Ik vind het gewoon wreed dat je lichaam nog in de zwangerstand staat, terwijl je voor de rest aan het rouwen bent.
Het helpt in ieder geval om een beetje van me af te schrijven, (vandaar het lange verhaal). Kan iemand mij ook vertellen wanneer je ongeveer weer een eisprong hebt. Ik zal morgen uiteraard voldoende vragen stellen aan de gynaecoloog, maar heb niet zulke goede ervaringen met ze....
Bedankt voor jullie aandacht!
Leonie
);